کشوری که به ۳۰ سال آینده‌اش فکر می‌کند

مطالعه وضعیت تعدادی از کشور‌های در حال توسعه نشان می‌دهد که کشور‌هایی پیشرفت خواهند کرد که مدیران آنها، به حداقل سی سال آینده فکر کرده و فعالیت‌های فعلی آنان برای دهه‌های بعدی باشد. اندونزی از جمله این کشور‌هاست. محمود سریع‌القلم، استاد دانشگاه با بیان این مطلب در یادداشتی که در سایتش منتشر کرده نوشت: مهم‌ترین اجماع کلان هیات حاکمه اندونزی این است که: باید تا می‌توان از محیط اقتصادی و فرصت‌های سرمایه‌گذاری موجود جهانی بهره‌برداری کرد. علاوه بر این، آنها به این نتیجه رسیده‌اند که بدون مزیت نسبی در اقتصاد منطقه‌ای و بین‌المللی، نمی‌توان عموم شاخص‌های اقتصادی را بهبود بخشید. این تفکراز سه دهه پیش باعث شده است که اندونزی در صنعت نساجی، پتروشیمی، صنعت حمل و نقل، لوازم منزل، مواد ساختمانی، سیمان و مواد غذایی حدود ۱۷۰ میلیارد دلار در سال صادرات داشته باشد. برای تحقق این امر ۳۷۵۷ شرکت اندونزیایی با شرکت‌های ژاپنی، چینی، اروپایی و امریکایی همکاری سازمانی و فناوری دارند و به نوعی قرار داد‌ها را تنظیم کرده‌اند که به نفع شرکت‌ها و کشور اندونزی باشد. اندونزی آگاهانه مهم‌ترین شریک تجاری خود را ژاپن انتخاب کرده که هیچ امیال سیاسی‌ای در این کشور ندارد. اندونزی ۲۵۹ میلیون نفر جمعیت دارد و ۱۲۵ میلیون نفر در آن کار می‌کنند. ۱۱۲۰۰۰ نفر متخصص خارجی در این کشور مشغول هستند. ۵۰ میلیون بنگاه کوچک، حدود ۴۸ درصد اقتصاد اندونزی را در دست دارند. این کشور یک تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی دارد و شانزدهیمن اقتصاد جهانی است. با وجود جمعیت بالا، درآمد سرانه آن ۳۸۴۶ دلار است و نرخ رشد اقتصادی آن ۵ درصد و نرخ بیکاری در این کشور که از ۱۳۰۰۰ جزیره و ۶۰۰۰ جزیره ساکن تشکیل شده است، حدود ۴ درصد است. نرخ تورم در اندونزی نیز حدود5/3 درصد است. دولت از شرکت‌ها ۲۵ درصد و از شهروندان ۳۰ درصد مالیات بر درآمد اخذ می‌کند. ۶ میلیون اندونزیایی بیرون از کشور کار می‌کنند و ۷ میلیارد دلار در سال به کشور خود منتقل می‌کنند.  دولت آقای Joko Widodo، سرمایه‌گذاری وسیعی برای آموزش و حمل و نقل جهت سی سال آینده اندونزی انجام داده است.

این آمار، دلیل بر این نیست که اندونزی مشکلات و نارسایی ندارد بلکه کشوری است که در حال بهبود و تکامل است و وضع آن روز به روز بهتر می‌شود. با اتخاذ سیاست‌های منطقی، با یادگیری از محیط بین‌المللی و از همه مهم‌تر با دستیابی به اجماع میان دست‌اندرکاران حزبی، سیاسی، نظامی، امنیتی و آکادمیک جامعه، اندونزی توانسته است به کشوری آرام و در حال پیشرفت تدریجی و مورد احترام در آسیا و خارج از آسیا تبدیل شود. اما عموم این مباحث محتاج یک چارچوب فکری خاص است. این چارچوب فکری باعث شده است تا شخصیت اندونزیایی نیز آرام، ملایم، پرکار و علاقه‌مند به یادگیری باشد. هنگامی که افکار اصلاح شوند، شخصیت هم اصلاح می‌شود. رییس‌جمهور قبلی اندونزی وقتی سمت خود را ترک کرد گفت: من خوشحالم که اندونزی حتی یک دشمن ندارد بلکه همه جا میلیون‌ها دوست دارد. اندونزی آنقدر در قالب آسه آن (ASEAN) تلاش کرده تا تمامی مسائل خود را با همسایگان حل کند و به همین دلیل با ۲۵۹ میلیون نفر جمعیت، هزینه‌های نظامی آن فقط ۸ میلیارد دلار است. اندونزی که از بنیانگذاران نهضت عدم تعهد است، همچنان بی‌طرفی خود را در بسیاری از مسائل و اختلافات حفظ کرده است. چین که در قرابت جغرافیایی اندونزی قرار دارد نه خیلی به این کشور نزدیک است و نه از آن دور است. اندونزی اندیشه حفظ فاصله از قدرت‌های بزرگ را یک اصل مسلم سیاست خارجی خود قرار داده است.

خانم Marsudi، وزیر خارجه اندونزی با همکاری یک تیم حرفه‌ای، با آرامش کلامی و به دور از نمایش‌های روزانه رسانه‌ای، طی پنج سال گذشته تلاش کرده است چهره‌ای مثبت با روحیه تعامل و با ادبیات مستحکم حقوقی از اندونزی به جای بگذارد. اندونزی تیتر اول رسانه‌های جهان نیست زیرا مدیران آن افکار متمرکز بر پیشرفت داخل را دارند. با افکار متمایل به پیشرفت و شخصیت آرام و کم‌هیاهو، اندونزی به طرف آینده‌ای پیشرفته‌تر حرکت می‌کند.