روزگار ناخوش عروس شهرهای ایران
گروه راه وشهرسازی| آزاده کاری|
می گویند روزی عروس شهرهای ایران بوده است. عروس زیبایی که در اوان جوانی به حکم تقدیر شکسته و فرتوت شد و دیگر اثری از زیبایی سابق در آن دیده نمی‌شود. خیلی دور نیست روزگاری که از شهرهای مختلف کشور برای استراحت و تفریح و استفاده از تفرجگاه‌های آبادان به این شهر سفر می‌کردند .اولین شهری که بعد از پایتخت صاحب فرودگاه شد و پروازهای مستقیم از آبادان به برخی شهرهای اروپایی انجام می‌شد. کشتی‌های زیبای تفریحی مسافران را جابه‌جا می‌کرد. اولین پالایشگاه کشور در این شهر احداث شد. اما آبادان بعد از جنگ دیگر آباد نشد. هنوز در کوچه پس کوچه‌های این شهر زخمی آثار جراحات جنگ دیده می‌شود . مردم ساده و کم توقع آبادان که درست در مرکزی‌ترین نقطه شهرشان کوه عظیمی از ثروت خودنمایی می‌کند و در خیابان‌های اطراف پالایشگاه بوی گاز مشام را آزار می‌دهد، سهمی از این ثروت خدادادی ندارند.
خیابان‌ها خاکی‌اند و خانه‌ها قدیمی. باران که می‌بارد کوچه پس کوچه‌های گلی محله‌های ذوالفقاری، امیری و جشمید آباد یادآور یک کلمه‌اند «بی توجهی مسوولان». زنی که چادر به کمر بسته و با بیل سعی دارد راه کوچه را که بارش باران آن را تبدیل به باتلاقی گلی کرده است، باز کند تصویری است که به راحتی از ذهن پاک نمی‌شود. گویی آبادان نیز در گذر زمان و لا به لای خاطرات جنگ کم رنگ و کم رنگ‌تر می‌شود. هنوز مادر بزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها به یاد دارند که زمانی جزر و مد رودخانه بهمنشیر، آب شیرین را تا دم در خانه‌های برخی مناطق آبادان می‌رساند و این آب با خود شادی و خرمی را میهمان خانه‌ها می‌کرد. مردم همان آب را در ظرف‌هایی می‌گذاشتند تا گل آن ته‌نشین شود و بعد آن را می‌خورند، ولی همین آب تصفیه نشده هم عاری از بیماری بود و کسی بیماری‌های روده‌ای که امروز بسیاری از آبادانی‌ها با آن دست‌وپنجه نرم کردند را نداشت.
اما امروز دیگر خبری از صفای بهمنشیر در آبادان نیست و حتی به علت برداشت آب از بالادست، بهمنشیر آنقدر نحیف شده که آب‌شور خلیج‌فارس بر آب شیرین این رودخانه غلبه می‌کند و بهمنشیر تنها می‌تواند آب‌شور را به آبادانی‌ها هدیه کند. امروز نه تنها مردم آبادان دیگر آب شیرینی از بهمنشیر برداشت نمی‌کنند که نخیلات آبادان هم به علت نبود آب مناسب و شیرین در حال جان دادن هستند. برخی محلات این شهر دوست داشتنی از داشتن ابتدایی‌ترین خدمات یک زندگی شهری مثل آب شرب سالم، فاضلاب و برق با ولتاژ مناسب هم بی‌بهره هستند. «آبادان یکی از شهرهای صنعتی، تاریخی وبا قدمت مدنی بسیار بالاست و اگر بگوییم آبادان بار 100 ساله صنعتی شدن ایران را به تنهایی بر دوش کشید، حرف گزافی نگفته‌ایم. این ادعا برای ما دلیلی است که تمام عناصر مدنی و شهروندی شهرهای پیشرفته در این شهر بیش از 100 سال قدمت دارد؛ یعنی 100 سال پیش آبادان شهری بود برخوردار از تمام مزایای یک شهر پیشرفته شامل سازمان آتش نشانی، هلال احمر که آن موقع نام دیگری داشت، حتی شهروندان از بیمه‌های اجتماعی نیز برخوردار بودند. وجود بنادر کشتیرانی، اسکله‌های گمرکی و نیز مرزی بودن عامل مهمی در پیشرفت آبادان به شمار می‌رفت. با وجود اینکه این عوامل هنوز نیز وجود دارد اما طی جنگ تحمیلی این همه شکوه و رونق از بین رفت و با گذشت 30 سال از جنگ دیگر این رونق و شکوه به شهر بازنگشت و از آن فقط خاطره‌ای در یاد ساکنان قدیمی شهر باقی مانده است.» اینها بخشی از صحبت‌های غلامرضا شرفی نماینده مردم آبادان در مجلس است.به شهر و مردمش می‌بالد و وقتی از امکانات و داشته‌های شهرش صحبت می‌کند، صدایش پر از حسرت است.
شهری فاقد امکانات
به گفته شرفی آبادان دارای زیرساخت‌های بازرگانی خوبی است و تاثیر بسیاری در روند اقتصادی کشور دارد. آبادان به عنوان قطب اقتصادی منطقه تاثیر بسزایی بر اقتصاد شهرهای مجاور خود از جمله بصره و العماره و دیگر شهرهای عراق داشته است. شرفی با بیان اینکه 8 سال جنگ وقفه‌ای بین آبادان قبل از جنگ و آبادان بعد از جنگ انداخت، می‌گوید: 30 سال از تاریخ جنگ می‌گذرد و همانطور که می‌دانیم بازسازی آبادان به نحو مناسبی انجام نشده است. سوال من از مسوولان این است که آیا حاضرند آبادان کنونی را به مردم دیگر شهرها نشان بدهند. محله ذوالفقاری 50 هزار نفر، سده بیش از28 هزار نفر، کارون 18 هزار نفر و محله احمد آباد 12 هزار نفر جمعیت دارد .در این محله‌ها و محله‌های دیگر مانند فیاضیه، ایستگاه 7، ایستگاه 12 چیزی به اسم شهر و مدنیت مشاهده نمی‌شود.
نماینده مردم آبادان در مجلس ادامه می‌دهد: روزگاری آبادان یکی از شهرهای سر سبز کشور به شمار می‌رفت. میادین سبز و پارک‌های بسیاری داشت اما امروز در آبادان چنین چیزی را مشاهده نمی‌کنیم. متاسفانه نادیده گرفتن حق شهروندی مردم آبادان توسط مسوولان طی سال‌های گذشته آنقدر برای مردم مشکلات ایجاد کرده که حتی بر معیشت و امرار معاش آنها نیز تاثیرگذاشته و آنها در تامین مایحتاج ضروری خود با مشکل مواجهند.
دلیل شکست بازسازی آبادان
برخی کارشناسان و حتی مسوولان معتقدند، پروژه بازسازی در آبادان با شکست مواجه شده است. شرفی در پاسخ به اینکه دلیل این شکست چیست، می‌گوید: به گفته کارشناسان اقتصادی هر پروژه برای به ثمر رسیدن باید سه ملاحظه اساسی داشته باشد. اول اینکه باید در خصوص آن مطالعات کارشناسی قوی و معتبر صورت گیرد و پروژه متناسب با زیرساخت‌های آن شهر باشد. دوم اینکه‌کننده کار باید متعهد و ضامن درستی کار باشد و کارفرما باید بر حسن اجرای کار نظارت کند. سوم وجود نقدینگی است که به شکل پیوسته به پروژه تزریق شود.اکنون حدود
25 سال است که آبادان هیچ پشتوانه مالی ملی ندارد شهری
که 10 سال تمام زیرساخت‌های آن ویران شده است. متاسفانه هنوز در آبادان محله‌هایی هست که خانه‌هایش سند ندارد اداره کار حاضر به گاز کشی منطقه نیست و بهانه می‌آورد که سازمان نظام مهندسی پایان کار نداده است. محلات حاشیه نشین آبادان هم که با شهر کمتر از یک کیلومتر فاصله دارند نیز در شرایط بسیار بدی به سر می‌برند.
نخلستان‌ها درمعرض نابودی
او با اشاره به نبودگازکشی در بسیاری از محله‌های این شهر اضافه می‌کند: ای کاش مشکل فقط نبود گاز بود اکنون شهروندان باید روی یک دوش کپسول گاز بگذارند و بر دوش دیگر بشکه آب . آبادانی که بهترین آب تصفیه را بعد از تهران داشت، امروز آب شرب مناسب ندارد. حتی آب برای نگهداری دام و آبیاری نخلستان‌ها که جزو سرمایه‌های ملی کشور محسوب می‌شوند، نداریم. 5 میلیون نخل در هر کشوری با هر سیستم اقتصادی به عنوان یکی از منابع درآمدی مهم محسوب می‌شود. این نخل‌ها در حال از بین رفتن هستند و بسیاری از آنها ضعیف شده‌اند، زیرا با آب شور آبیاری شده‌اند.او با اشاره به ساخت و سازهای بی‌رویه و بدون توجه به اصول و مقررات در این شهر عنوان می‌کند: در بخش‌هایی از شهر ساخت آپارتمان بدون توجه به زیرساخت‌ها بدون آینده نگری و بدون در نظر گرفتن تراکم و میزان جمعیت برای شهر مشکل ساز شده است.اکنون مرکز شهر به دلیل همین ساخت و سازها دچار گره کور ترافیکی شده و بازار شهر از شکل عادی خارج شده است.رسیدگی به این مشکلات نیازمند نگاه کلان است و باید گام به گام مشکلات بررسی و حل شوند.
آبادان شباهتی به مناطق آزاد ندارد
نماینده مردم آبادان در مجلس در پاسخ به اینکه پیوستن آبادان به مناطق آزاد چه مزایایی برای این شهر داشته است، تصریح می‌کند: معتقدم در کل کشور پروژه مناطق آزاد شکست خورده است و نتوانسته در توسعه و پیشرفت آن منطقه اقتصادی تاثیرگذار باشد.هر چند امروز مناطق آزاد به عنوان راه‌حل برون رفت از مشکلات اقتصادی کشور‌ها معرفی می‌شوند.در واقع کشوری که در زمینه مناطق آزاد زیرساخت‌ها لازم و کافی را دارد قطعا در حوزه اقتصادی نیز توانمند است اما در مناطق آزاد کشور هیچ جریان پایدار اقتصادی مشاهده نمی‌شود. هر چند آبادان جزو مناطق آزاد محسوب می‌شود اما به لحاظ ظاهر و کارهای عمرانی هیچ شباهتی به مناطق آزاد ندارد.
او در پاسخ به اینکه آبادان چه سهمی در بودجه عمومی کشور دارد، توضیح می‌دهد: توسعه سواحل اروند در برنامه ششم توسعه دیده شده و در این خصوص اکثر مکان‌هایی که مزیت، زیرساخت و قابلیت بهره‌برداری اقتصادی و سرمایه‌گذاری آبادان را دارند، در کنار سواحل مکران مورد توجه قرار گرفته و تعریف شده‌اند.اما تا امسال که 3 سال از تصویب برنامه ششم توسعه می‌گذرد، کمترین توجهی به شهر آبادان نشده است. این در حالی است که بودجه‌های خوبی به منطقه تخصیص داده شده است. در نشست‌هایی که ماه گذشته با سازمان برنامه و بودجه داشتم قول دادند که در سال پایانی نمایندگی ما گام‌های موثری در این راه بردارند و قول‌های خوبی به ما داده‌اند.
کسری بودجه شهرداری آبادان
حمیدکوراوند، رییس کمیسیون عمران شورای شهر هم در گفت‌وگو با «تعادل» از کاستی‌ها و تلاش‌ها برای بهبود وضعیت عمرانی شهر می‌گوید. به گفته او در سال 97 کل بودجه شهرداری آبادان حدود 190 میلیارد تومان بوده است و در پی امضای توافقنامه تجاری با منطقه آزاد اروند در مجموع بودجه سال جاری 290 میلیارد تومان بوده که از این میزان 40 درصد متعلق به بودجه عمرانی بود و
70 درصد از کل بودجه نیز محقق شده است.
وقتی در پاسخ به سوالی درباره وضعیت بد خیابان‌ها و کوچه‌های شهر، به پروژه‌های عمرانی شهرداری آبادان اشاره می‌کند و می‌گوید که برای بسیاری از این خیابان‌ها برنامه دارند اما نبود منابع مالی سرعت پیشرفت پروژه‌ها را پایین آورده است. او در این باره توضیح می‌دهد: پروژه فاز 4 امیرآباد از پروژه‌های در دست اجراست که اکنون70 درصد آن انجام شده است. زیرسازی فاز 2 امیرآباد هم تا حدودی انجام شده است. امسال پروژه شطیط را داشتیم که هنوز آغاز نشده است زیرا نیاز بود برخی زمین‌ها تملک شود که این کار صورت نگرفت و همچنین مشکلات مربوط به فاضلاب و تاسیسات زیرزمینی دیگر داشت. علاوه بر این پروژه فاز یک ذوالفقاری نیز شروع شده و حدود 30 کوچه تخریب شده‌اند تا دوباره نوسازی شوند . تاکنون حدود 10 کوچه نوسازی شده‌اند اما باقی کوچه‌ها هنوز مشکل دارند و از وضعیت اجرای این پروژه ناراضی هستیم.این پروژه‌ها برای اولین‌بار است که در آبادان اجرا می‌شود و قرار است تمام مشکلات این محله‌ها در یک بسته کامل شامل لوله کشی آب، گاز، فاضلاب، مخابرات و به دنبال آن آسفالت، پیاده روسازی و جدول‌گذاری انجام شود.
کوراوند ادامه می‌دهد: پروژه علوانیه یکی دیگر از پروژه‌های مهم شهر است که چند خیابان زیرسازی شده اما هنوز آسفالت نشده‌اند و تا یکی دو ماه دیگر آسفالت آن شروع می‌شود. در پروژه فرهنگیان نیز به دلیل اینکه هزینه آن از سوی استانداری تامین می‌شود پیشرفت چندانی نداشته‌ایم. پروژه‌هایی که نام بردم در محله‌های حاشیه‌ای شهر بود. تا سال گذشته 99 درصد کوچه‌های آن خاکی بود و مردم در فصول بارندگی برای تردد با مشکل مواجه می‌شدند. بنا داریم سال آینده به بخش‌های مرکزی شهر بپردازیم.متاسفانه باید بگویم که بسیاری از خیابان‌های شهر آبادان بعد از جنگ به همان حال مانده و امسال سعی کردیم تا با وجود تمام مشکلات اقتصادی که شهرداری با آن مواجه است این پروژه‌ها را آغاز کنیم. به گفته او، حتی خیابان‌های اطراف پالایشگاه نیز وضعیت خوبی ندارند.هنگام عبور از جلوی پالایشگاه گویی در یک روستا تردد می‌کنید و این وضعیت برای خود پالایشگاهی که بیش از 100 سال قدمت داشته و منافع اقتصادی کشور را تامین می‌کند، تاسف آور است. او ادامه می‌دهد: از سوی دیگر بلواری که از وسط پالایشگاه نفت و پتروشیمی می‌گذرد یکی از بدترین خیابان‌های کشور است و لازم است که مدیریت پالایشگاه آبادان به امر توجه ویژه داشته باشد. یادم است چند سال پیش شهرداری آبادان این بلوار را بست و اجازه خروج ماشین‌ها از پالایشگاه را نمی‌داد ما نمی‌خواهیم دوباره به این سمت برویم و امیدوارم مسوولان پالایشگاه به این موضوع توجه کنند.
نیروی انسانی مازاد در شهرداری
ظاهرا مشکل تعداد بالای نیروی انسانی در شهرداری فقط مختص تهران و کلان‌شهرها نیست و شهرداری آبادان نیز از این مشکل رنج می‌برد. به گفته کوراوند طی سال‌های گذشته تعداد نیروهای انسانی به‌شدت افزایش یافته و شهرداری آبادان بر اساس نرم‌های کشوری باید بین 900 تا 1100 نفر نیرو داشته باشد نزدیک 2200 نفر نیرو دارد.حقوق این تعداد نیرو ماهانه 9 میلیارد تومان است.این عضو شورای شهر آبادان با اشاره به اینکه اکنون نیروهایی در شهرداری مشغولند که باید6 سال پیش بازنشسته می‌شدند، تصریح می‌کند: این افراد به دلیل اینکه شهرداری پول ندارد بیمه آنها را بپردازد هنوز بازنشسته نشده‌اند در حالی که برخی از آنها از کار افتاده‌اند.در این مدت با تلاش‌هایی که انجام شد حدود 40 نفر بازنشسته شدند و در نظر داریم که سال آینده تعداد دیگری را نیز بازنشسته کنیم و در این صورت حدود 1.5 میلیارد تومان از میزان هزینه‌ها کاسته می‌شود. همچنین چنانچه بتوانیم در یکی دو سال آینده نیروهای شهرداری را ساماندهی کرده و میزان حقوق را به 6میلیارد تومان کاهش دهیم، می‌توانیم کارهای عمرانی را با سرعت بیشتری پیش ببریم.در واقع هزینه‌های جاری شهرداری حدود 18 میلیارد تومان است اما درآمدهای حاصل از آلایندگی پالایشگاه نفت، پتروشیمی، گمرک، بندر و عوارض ساخت و ساز در ماه به 7 میلیارد تومان هم نمی‌رسد و در ماه فقط برای پرداخت حقوق پرسنل شهرداری 2میلیارد تومان کسری بودجه داریم.
نیاز به 100 میلیارد تومان پول نقد
او با بیان اینکه به غیر از توافقنامه‌هایی که با مناطق آزاد داشتیم یکی از دلایلی که در سال گذشته نتوانستیم پروژه‌های عمرانی در مرکز شهر داشته باشیم به نبود منابع مالی بر می‌گردد، اظهار می‌کند: اکنون آبادان حدود هزار و 100 کیلومتر جاده، خیابان و راه دارد که نیازمند بازسازی و ترمیم است و انجام آن نیاز به 10 هزار میلیارد تومان بودجه دارد . ما شهر را با 200 میلیارد تومان بدهی تحویل گرفتیم و هنوز مشکل بدهی شهرداری یکی از مهم‌ترین مشکلات به شمار می‌رود. به گفته این عضو شورای شهر آبادان، برای خروج این شهر از وضعیت بحرانی کنونی، شهرداری حداقل نیاز به 100 میلیارد تومان پول نقد دارد که بارها این موضوع را با فرمانداری و استانداری در میان گذاشته‌ایم و چنانچه مساعدت خارج از شهر نباشد با وضعیت درآمدی کنونی نمی‌توانیم کاری برای شهر انجام دهیم.
به گفته کوراوند بودجه پیشنهادی شهرداری برای سال آینده 300 میلیارد تومان است. درکنار آن، توافقنامه با مناطق آزاد را هم داریم اما در مجموع با توجه به وضعیت شهر میزان بودجه عمرانی بسیار پایین است و سال‌هاست که در بخش عمرانی کار اساسی نشده است. نه اینکه هیچ کاری انجام نشده باشد پول را هزینه کرده‌اند اما بدون در نظر گرفتن استانداردها و احداث زیرساخت‌ها که نتیجه آن هم کوتاه‌مدت بوده است.
کاهش سهم حق آلایندگی از پالایشگاه
اصلی‌ترین منبع درآمد شهر آبادان حق آلایندگی است که از پالایشگاه نفت می‌گیرد .کوراوند تاکید دارد که در سال‌های گذشته واقعا در حق مردم آبادان جفا شد و مسوولان وقت هم توجهی به این امر نداشتند.
او در این باره توضیح می‌دهد: پالایشگاه نفت دقیقا
در مرکز شهر قرار دارد و آلایندگی آن تمام مردم شهر و به خصوص کسانی که در اطراف پالایشگاه ساکن هستند را در بر می‌گیرد و سلامتی آنها را تهدید می‌کند. به غیر از یک جهت که به رودخانه اروند می‌خورد در سه جهت دیگر محله‌های بریم، قدس و امیری بیشتر از سایر محله‌ها
در معرض آسیب‌های ناشی از پالایشگاه هستند.تجهیزات پالایشگاه نیز اکثرا قدیمی هستند و آلایندگی بالایی دارند.حق آلایندگی تا سال‌های 94 و 95 تماما متعلق به شهر آبادان بود اما بعدا بر اساس یک دیدگاه غیرکارشناسی
40 درصد از حق آلایندگی را به شهرهای خرمشهر و جزیره مینو اختصاص دادند.از 60 درصد باقی مانده مقداری به روستاها و منطقه اروند کنار اختصاص می‌یابد و در واقع حدود 40 یا 50 درصد سهم آبادان می‌شود.حق آلایندگی در ماه حدود 4 تا 4.5 میلیارد تومان می‌شود. از طرف دیگر، از آنجا که آبادان یک شهر صنعتی است و ارزش افزوده را بر اساس سرانه جمعیتی استان تقسیم کرده‌اند، ارزش افزوده شهر نیز از ماهی 4 میلیارد تومان به یک میلیارد تومان کاهش پیدا کرد.او در این باره بیشتر توضیح می‌دهد و می‌گوید: قبلا حق آلایندگی حدود 7 تا 8 میلیارد تومان بود و گاهی به 11 میلیارد تومان نیز می‌رسید اما بعد از اینکه 40 درصد آن را از آبادان گرفتند نهایتا حدود 4.5 تا 5 میلیارد تومان حق آلایندگی به شهر آبادان می‌رسد. این وضعیت راضی‌کننده نیست و این حق مردم آبادان است که از آنها گرفته شده است.زیرا پالایشگاه در دل آبادان است و مردم این شهر از آن آسیب می‌بینند و معتقدم این حق باید به آبادان برگردد تا برای مردم این شهر هزینه شود. در این زمینه نامه‌نگاری‌هایی کرده‌ایم.
کوراوند با تاکید بر اینکه از ابتدای سال 96 کاهش درآمدها را داشته‌ایم، تصریح می‌کند: در عوارض ساخت و ساز نیز شهر آبادان رکود شدیدی را تجربه می‌کند. ساخت و ساز در آبادان نیز متاثر از رکود بخش مسکن کشور در رکود به سر می‌برد. این در حالی است که در دنیا مسکن به عنوان موتور متحرک اقتصاد شناخته می‌شود. این رکود باعث شده که درآمدهای شهرداری از محل عوارض ساخت و ساز که قبلا ماهانه 4 تا 5 میلیارد تومان بود، اکنون به یک میلیارد تومان کاهش یابد. در مجموع همانطور که گفتم میزان درآمدهای شهردار در ماه 7 میلیارد تومان نمی‌رسد و با کسری شدید بودجه مواجه هستیم.این عضو شورای شهر آبادان با بیان اینکه شهرداری آبادان نیز مانند سایر شهرهای بزرگ دنیا باید به سمت درآمدهای پایدار برود، می‌گوید: طی سال‌های گذشته نگاه مسوولان شهری مانند نگاه دولتمردان که تکیه بر درآمدهای نفتی دارند، درآمدزایی از طریق پالایشگاه نفت بوده و این آسیب زیادی به شهر زده است. اکنون شرایط سختی را در آبادان می‌گذرانیم و نیاز به حمایت دولت داریم. چنانچه بتوانیم به سمت درآمدهای پایدار برویم آبادان این قابلیت را دارد که حتی به دولت کمک کند چنانچه الان نیز کمک می‌کند.پالایشگاه آبادان، پتروشمی آبادان و گمرک آبادان تاسیسات مهمی هستند که تمام کشور از خدمات آنها بهره مند می‌شوند و من به عنوان نماینده مردم آبادان می‌گویم که این شرایط کنونی حق مردم آبادان نیست.
او با بیان اینکه فاز دو پالایشگاه آبادان که اکنون با همکاری چینی‌ها در دست احداث است، نیز در این دو سال هیچ دستاوردی برای شهر آبادان نداشته است، عنوان می‌کند: ما به‌شدت از این موضوع گله مند هستیم و حتما در ماه‌های آینده این موضوع را پیگیری خواهیم کرد. تمام شرکت‌ها و سازمان‌های آبادان بودجه فرهنگی دارند اما تاکنون فاز دو پالایشگاه هیچ کار فرهنگی در این شهر انجام نداده است. از مدیران پالایشگاه نیز می‌خواهم که به این مهم توجه کنند.
حمید کوراوند در پاسخ به اینکه پیوستن آبادان به مناطق آزاد چه دستاوردی برای این شهر داشته است، به نقش پژوهش و مطالعات در انجام پروژه‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: در کشور ما پژوهش و مطالعات جایگاه خوبی ندارند و بیشتر برنامه‌ریزی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها در منطقه ما یا بر اساس دیدگاه شخصی بوده یا دیدگاه جمعی از افراد خاص در سازمانی خاص.اجرای هر پروژه‌ای نیاز به انجام تحقیقات، آزمایش و تست دارد. باید دید پروژه‌ای که قصد اجرای آن را داریم چه منافع ومزایایی برای مردم آن شهر دارد . چنانچه پروژه‌ای برای ساکنان بومی محل بهره نداشته باشد با شکست مواجه می‌شود.ای کاش قبل از اینکه آبادان را جزو مناطق آزاد اعلام کنند این پژوهش‌ها انجام می‌شد که این موضوع چه نتایج اقتصادی برای شهروندان دارد وبعد منطقه آزاد را به این وسعت گسترش دهند.البته منطقه آزاد شدن آبادان هم معایب و هم مزایایی داشته است.
او در این باره توضیح می‌دهد: به محض اینکه آبادان و خرمشهر جزو منطقه آزاد اروند اعلام شدند به‌شدت قیمت زمین و ملک در این دو شهر افزایش یافت. یعنی زمینی که قبلا متری 100 تا 200 هزار تومان خرید و فروش می‌شد الان متری 2 میلیون تومان شده است.این امر باعث شد تا آن بخش از جامعه که زمین‌دار یا ملاک بودند، ثروتمندتر شدند اما بخش دیگر که در جامعه شهری آبادان تعدادشان بیشتر است و از وضعیت مالی خوبی برخوردار نیستند، شرایط برایشان سخت‌تر شد. کسانی که به دنبال این بودند یک خانه کوچک برای فرزندانشان بخرند تا بتوانند ازدواج کنند، امروز دیگر قدرت خرید ندارند. این در حالی است که قیمت اجناس در منطقه آزاد اروند مانند سایر مناطق ارزان نیست و نتوانسته آبادان را به عنوان یک قطب تجاری به کشور معرفی کند، به گونه‌ای که مردم از شهرهای دیگر برای خرید به آبادان بیایند. دلیل گران بودن اجناس را می‌توان عوارضی دانست که هنوز از برخی بازاریان آبادان گرفته می‌شود . همچنین برخی بازاریان خودشان می‌روند از بنادر گناوه جنس می‌خرند. بنابراین می‌توان گفت نقش منطقه آزاد در آبادان چندان خوب نبوده است.حتی نیروهایی که در منطقه آزاد مشغول به کار هستند از بومی‌های آبادان نبوده و اشتغالزایی صورت نگرفته است.
او ادامه می‌دهد: دراین خصوص با مدیران منطقه آزاد نیز جلساتی برگزار کرده‌ایم و در تلاش هستیم تا بتوانیم از ظرفیت‌های مناطق آزاد برای بهبود اوضاع آبادان استفاده کنیم. البته در یک سال گذشته مدیر منطقه آزاد چند پروژه عمرانی را برای شهر آبادان در قالب امضای توافقنامه با شهرداری در نظر گرفته است که جای تقدیر دارد.
