مرمت پل قاجاری کن فراموش شد؟
آب همه‌چیز را جارو کرده، شاید هم مردم محلی کمک کوچکی به آن کرده باشند. اما حالا همه‌چیز مرتب است. راه باز شده و مردم برای رفت و آمد از شمال و جنوب روستا و برعکس آن، از پل قاجاری نیمه‌تخریب‌شده «کن» استفاده می‌کنند. با طغیان رودخانه کن در روستای کن در دوشنبه ۱۲ فروردین، بخش‌های اصلی پل آجری قاجاری «کن» تخریب شد، پایه میانی، عرشه پل و پشت‌بند پل آجری کن که در دوره قاجار روی رودخانه کن و به عنوان تنها راه ارتباطی روستاهای شمال رودخانه با ده کن ساخته شده بود، تخریب شد و می‌توان گفت در روزهای نخست مردم هیچ راهی برای رفت و آمد نداشتند مگر با زور عصا و چند بار افتادن از تلی آجر و سیمان که دیگر از بند پل جدا شده بودند. حالا یعنی حدود ۴۰ روز بعد از آن اتفاق که بسیاری از مردم روستا مجبور به ترک خانه‌هایشان شدند، دیگر نه آواری از باقی‌مانده پل در آن منطقه مانده و نه در کناره‌های رودخانه کن آجری باقی مانده، آب به سرعت حرکت می‌کند، به جداره‌های رودخانه برخورد می‌کند و با شتاب راهش را پیش می‌گیرد. ۱۴ فروردین دلاور بزرگ‌نیا- مدیرکل سابق اداره میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان تهران- بعد از صبحت با شهرداری منطقه ۵ اعلام کرد: قرار است این پل به زودی با همکاری میراث فرهنگی مرمت شود. شاید هنوز زمانِ «به زودی» برای شهرداری منطقه پنج که شهردارش بیش از دو سال و نیم مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران بود و خودش پرونده ثبتی این پل را امضا کرد، نرسیده است تا آب و مردم فرصت داشته باشند هر چه را از پل قاجاری «کن» می‌توان جابه‌جا کرد از سر راه بردارند. به گونه‌ای که حالا با حذف آوارها، حتی مردم نیز با کمی تلاش از روی پل عبور می‌کنند، شاید هم میراث فرهنگی و شهرداری منطقه با دیدن این صحنه خیالش راحت شده که فعلاً قرار نیست هزینه‌ای برای مرمت این پل تاریخی اختصاص دهد! پل تاریخی کن در دوره قاجار و در سال ۱۲۸۹ شمسی در قسمت شرقی رودخانه کن با نمای آجری ساخته شد، اما بعد از طغیان رودخانه و بر اساس دیده‌های ایسنا، یکی از بخش‌های اصلی پل یعنی پایه، عرشه و پشت‌بند پل به عنوان راه ارتباطی و رفت و آمد مردم ده کن با سولقان از طریق این پل از بین رفته است و آجرهای باقی‌مانده در کناره‌های رودخانه وسیله‌ای برای تفریح کودکان شده است. در حال حاضر مردم کن برای دیدن وضعیت پل به کنار رودخانه می‌روند.
