فعال کردن بخش خصوصی در صادرات نفت بسیار مهم است

رییس کمیسیون انرژی و محیط زیست اتاق تهران می‌گوید ورود بخش خصوصی واقعی به خرید و فروش نفت در کشورمان می‌تواند در شرایط تحریم به صادرات نفت ایران و دور زدن تحریم‌ها کمک بسیاری کند. او می‌گوید: ما از جهت فروش نفت خام هیچ‌گونه محدودیتی با بخش خصوصی نداریم بنابراین بخش خصوصی ایران می‌تواند جایگزین سیستم دولتی در فروش نفت کشور شود و نظام اقتصادی نفت را با نظارت‌های دقیق به خوبی به انجام برساند.

رضا پدیدار همچنین به اهمیت توجه به بازارهای منقطه برای فروش نفت اشاره کرده و می‌گوید: ما برای فروش نفت باید راهکارهایی را در بازار منطقه در درجه اول داشته باشیم و بعد هم به دنبال حفظ مشتریان سنتی و دیرینه خودمان باشیم. در حال حاضر ما راهکارهایی برای فروش نفت به مشتریان سنتی ایران که برخی از آنها سابقه خرید نفتشان از ما به بیش از 60 سال می‌گذرد، داریم. این مشتریان در شرایط تحریم هم یک به دلیل مشخصات فنی نفت ایران برای پالایشگاه‌هایشان و هم نوع روابط اقتصادی و سنتی که با ایرانی دارند، ارتباطشان برقرار است و برخی به صورت مستقیم و برخی هم به صورت غیرمستقیم نفت ایران را خریداری می‌کنند.

او با اشاره به اینکه دولت باید در فروش نفت به بخش خصوصی اعتماد کند و این در شرایط کنونی تحریم‌ها می‌تواند بسیار مهم باشد، می‌گوید: یکی از راه‌های اصلی که می‌تواند اقتصاد نفت و صادرات نفت کشورمان را در شرایط فشارهای سنگین امریکا نجات دهد، فعال کردن و اعتماد به بخش خصوصی در اقتصاد صادرات نفت است البته باید این کار با رعایت ضوابطی صورت گیرد ولی این نکته هنوز عملیاتی نشده است.

رضا پدیدار در ادامه می‌گوید: به نظرم بورس انرژی یکی از راه‌هایی هست که ما بتوانیم در فروش و صادرات نفت از بخش خصوصی کمک بخواهیم. نکته بعدی تبدیل نفت خام به فرآورده است، در این گام که به اعتقاد من گام دوم برای کم اثر کردن تحریم‌ها محسوب می‌شود می‌توانیم نفت خام را به فرآورده تبدیل کنیم و بعد صادرات گسترده‌ای داشته باشیم. همین حالا در بازار خاورمیانه تعداد زیادی از کشورها می‌توانند مشتری فرآورده‌های ما باشند و بیش از دو سوم آنها نیازمند فرآورده‌ها نفتی هستند.

رییس کمیسیون انرژی و محیط زیست اتاق تهران می‌گوید: ما باید در فاز دیگری از کار هم در کشورهای جدید به دنبال بانکرینگ (ذخیره‌سازی) باشیم، یعنی نفت خام و فرآورده‌های نفتی کشورمان را در آن کشورها با قراردادهایی که امضا می‌کنیم و روابطی که داریم ذخیره‌سازی کنیم و بعد یا خود آن کشورها مصرف می‌کنند یا اینکه از آن کشورها به دیگر کشورها صادر می‌شود.