سرانجام خانه «اتحادیه» چه شد؟

همه اتفاقات قبل از ۳۱ مرداد ۱۳۹۶ را اگر پشت گوش بیندازیم، خانه «اتحادیه» یا همان «دایی جان ناپلئون» می‌ماند و قول و قراری که سازمان زیباسازی بعد از خریداری خانه در دو سال گذشته، یک بار نیمه کاره با هزینه میلیاردی آن را افتتاح کرد و دوباره درهایش را بست تا به قول خودش مرمت را تکمیل کند. چند روز مانده به پایان دوره مدیریتِ شهردارِ وقت تهران در مرداد ۱۳۹۶ بود که اعلام شد خانه «اتحادیه» که دو سال قبل از آن توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران خریداری شده بود تا کاربری فرهنگی داشته باشد، افتتاح می‌شود؛ خانه‌ای که قرار بود بعد از کاربری لوکیشن فیلم و متروکه بودن‌اش، مکانی فرهنگی شود و دستِ آخر نامِ موزه‌ای به آن خورد تا قالبی کاملا فرهنگی و هنری به خود بگیرد؛ آن هم موزه‌هایی با موضوعات ورزشی، اجتماعی و فرهنگی مختلف! از هر طرف که به خانه اتحادیه نگاه کنید، داستان جدیدی برای آن می‌توان ساخت؛ داستانی که پایان‌اش تا امروز تنهایی بوده و ساختمان‌هایی که محکوم شده‌اند به بی‌توجهی! برای نخستین‌بار بعد از گذشت حدود ۲۵ سال از ساخت سریال «دایی جان ناپلئون»، در سال ۱۳۸۳ لوکیشن این سریال در خانه‌ تاریخی «اتحایه» که در طول این سال‌ها از یاد رفته بود، با گزارش‌های خبری در فهرست آثار ملی به ثبت برسد. اما پس از ثبت ملی بنا، بار دیگر فراموشی برای مدتی گریبان این مجموعه تاریخی را می‌گیرد، تا سال ۱۳۹۲ که برای آخرین بار یک گروه ۳۰ نفره از خبرنگاران به همراه چند نفر از اعضای شورای شهر تهران به درون خانه اتحادیه که دیگر به خانه «دایی‌جان ناپلئون» مشهور شده، پا می‌گذارند و از آن به بعد سرنوشت این مجموعه تاریخی به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد. و ماجرا ادامه پیدا می‌کند تا سه‌شنبه ۳۱ مرداد۱۳۹۶ که به بهانه‌ بازدید شهردار سابق تهران از روند مرمت این بنای تاریخی در آخرین روز مدیریت‌اش، نام «خانه اتحادیه» باردیگر بر سر زبان‌ها می‌افتد. اما با این اقدام نیز این روایت بُعد دیگری به خود می‌گیرد، خبر می‌رسد خانه در قالب یک خانه موزه افتتاح شده و در کنار آن مرمت‌گران و باستان‌شناسان در حال بررسی و بازسازی ضلعِ غربی خانه‌اند، تا هر چه که از خانه زیرآوار باقی مانده را رو آورند. اما داستان به همین جا تمام می‌شود، در حالی که قول‌های زیادی داده شده بود که خانه موزه نخست تا پایان شهریور و بعد ازآن تا پایان سال ۱۳۹۶ به عنوان موزه مشاهیر به روی مردم باز می‌شود، اما حالا دو سال گذشته و نه تنها این اتفاق نیفتاده و درهای آن بسته است، بلکه حرف و حدث‌های جدیدتری برای سرنوشت این خانه به گوش می‌رسد. درهای خانه اتحادیه نونوار شده‌اند، از بین میله‌های در ورودی که به حیاط ساختمان نگاه کنید به نظر می‌رسد همه‌چیز آماده است تا فقط بار دیگر فضا بازگشایی شود، اما حرف‌های درگوشی چیزِ دیگری می‌گویند، برخی شنیده‌اند این مجموعه تاریخی قرار است به ساختمانی اداری برای شهرداری تبدیل شود و برخی حرف‌ها از تکمیل شدن کامل این خانه خبر می‌دهند، قولی که برای دو سال قبل بود و نه امروز! به گزارش ایسنا، شاید بتوان وضعیتِ امروزی خانه را که فقط از پشت میله‌های فلزی در بزرگ چوبی‌اش می‌توان درباره‌اش حدس زد، به زمانِ قبل از افتتاح نمادینِ آن مربوط دانست، وقتی تصاویر از انتقال برخی ادوات جنگی به این خانه موزه خبر می‌دادند. این خانه زیرنظر گروه‌های متخصصِ مرمتی و صاحب‌نظران و افراد کاردان در حوزه مرمت، معماری و طراحی، در دست مرمت است و به جرات می‌توان گفت این اثر تاریخی یکی از بهترین و بزرگ‌ترین سایت‌های مرمتی پایتخت است که به بهترین نحو احیا و مرمت می‌شود.»  از سوی دیگر مدتی پیش نیز احمد مسجد جامعی - عضو شورای شهر تهران - در صحن علنی شورای شهر نسبت به توقف کار دراین عمارت تاریخی هشدار داده بود: «...لاله زار که موضوع جدید و نویی نیست و همین طور خانه اتحادیه که مدت‌ها پیش خریدیم و نمی‌دانیم چرا عملیات آن متوقف شد. تئاتر نصر هم در چنین وضعی است.» با همه این حرف‌ها مشخص نیست با وجود اختصاص اعتبارات میلیاردی که برای این خانه تاریخی توسط سازمان زیباسازی هزینه شده، قرار است چه کاربری ‌ای به این بنای تاریخی داده شود، اصلا برنامه‌شان برای این بنای تاریخی چیست؟