چرا عکس‌های «فیلیپ» را پخش کردیم؟
عکس‌ها و اخبار «فیلیپ»، گردشگر دوچرخه‌سوار آلمانی حدود یک ماه دست به دست شد تا آن‌جا که عذرخواهی و همدردی برخی هنرمندان و مقامات کشور را برانگیخت. موضوع حتی به رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی هم کشید. اما سرانجام این ابراز تاسف و عذرخواهی‌های دسته جمعی که به زبان‌های فارسی، انگلیسی و حتی آلمانی در فضای مجازی منتشر شد، چه بود؟ تجربه گردشگرانی که سفرهای طولانی دارند مبین این است که وقوع چنین حوادثی نه تنها دور از انتظار نیست، بلکه در همه کشورها حتی توسعه یافته امکان وقوع آن وجود دارد. این بحث به معنی عادی جلوه دادن حادثه رخ داده و منکر ضرورت برخورد سریع، قانونی و ضابطه‌مند با مجرمان و خاطیان آن حادثه نیست اما موجی که عکس‌ها و اخبار گردشگر مضروب آلمانی در فضای مجازی و برخی رسانه‌های خارجی راه انداخت این پرسش را مطرح کرد که واکنش درست در شرایطی که رسانه‌های خارجی به انتشار اخبار منفی از وضعیت امنیتی ایران روی آورده‌اند چیست؛ برخوردی که آب به آسیاب سیاه‌نمایی علیه ایران نریزد و گردشگران دیگر را نترساند؟ گزارش‌های جهانی نشان می‌دهد امنیت در ایران مساله‌ای نگران‌کننده‌ای برای گردشگران جهانی نیست. موسسه افکارسنجی گالوپ در سال ۲۰۱۹ نقشه‌ای را از ۱۴۲ کشور برای «سفرهای تنهایی» منتشر کرد که نشان می‌دهد امنیت ایران در سطح امریکا و استرالیاست و در رسته کشورهای نا امن قرار ندارد. نقشه «خطر سفر» در سال ۲۰۱۹ نیز که بر اساس سه شاخص جرم و جنایت، بلایای طبیعی و بهداشت و سلامت امنیت کشورها را رتبه‌بندی می‌کند و از سوی موسسه انگلیسی
«Control Risks» منتشر شده نیز به وضوح مشخص می‌کند که خطر سفر به ایران در سال ۲۰۱۹ «پایین» است؛ هم‌ردیف با انگلیس، سوئد، اسپانیا، فرانسه، امریکا، کانادا و ژاپن. با این حال قضاوت‌هایی که همراه با اخبار و عکس‌های گردشگر مضروب آلمانی از سوی افکار عمومی داخل ایران در فضای مجازی منتشر شد، امنیت کشورمان را به چالشی‌ترین موضوع گردشگری در یک ماه اخیر تبدیل کرد. محمدحسین ایمانی خوشخو ـ عضو انجمن علمی گردشگری ایران و استاد دانشگاه ـ درباره واکنش‌های درستی که باید به ماجراهای مشابه «فیلیپ»، گردشگر دوچرخه‌سوار آلمانی نشان می‌دادیم به ایسنا گفت: این اتفاق در همه کشورها و برای همه مسافران قابل پیش‌بینی است، مشابه آن هم بارها رخ داده و حتی شدیدتر هم بوده است و نمی‌توان گفت که نباید اتفاق بیفتد. مهم این است بعد از آن چه کار کنیم. او ادامه داد: اگر قصد داریم گردشگرپذیر شویم و گردشگران بیشتری به ایران سفر کنند باید تمهیداتی را فراهم کنیم که دیگر چنین اتفاقاتی رخ ندهد، اگر هم تکرار شد مسوول پیگیری و رسیدگی به موضوع، متولی گردشگری در کشور باشد و هیچ دستگاه دیگری خودمختار و انحصاری به مساله آن وارد نشود. البته عکس‌العمل‌های انتظامی و قضایی هم باید سریع باشد و اجازه ندهد این اتفاق موج بردارد. این استاد دانشگاه گفت: کار مهمی که کشورهای دیگر در شرایط مشابه گردشگر دوچرخه‌سوار آلمانی انجام می‌دهند این است که گردشگر را در شعاع ایمنی قرار می‌دهند و سعی می‌کنند به او تفهیم کنند اشتباه رخ داده و نظر او را جلب کنند، ضمن اینکه با عاملان هم برخورد شدید می‌کنند. طبق قوانین کشورهای گردشگرپذیر، هر خدشه یا آسیبی که به گردشگر وارد شود به مراتب مجازات سنگین‌تری دارد. وی اضافه کرد: در کشورهایی که گردشگر، اقتصاد و ارزش قلمداد می‌شود سعی می‌کنند نهایت رضایت گردشگر آسیب‌دیده را جلب کنند. ممکن است برخی کشورها غرامت بپردازند یا مدت زمان اقامت گردشگر را تمدید کنند یا در هزینه اقامت او کمک کنند. به هر حال اجازه نمی‌دهند موضوع ریشه‌دار شود. به موازات آن اقدامت تنبیهی هم برای مجرمان درنظر می‌گیرند. او تاکید کرد: تعامل مثبت با گردشگری که آسیب دیده، کاری است که دستگاه متولی به‌شدت و سرعت باید انجام دهد.
