۹ میلیون تومان هزینه سالانه خانوار روستاهای سیستان و بلوچستان

گروه اقتصاد کلان|

آنگونه که مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار درباره هزینه و درآمد خانوار ایرانی در سال ۱۳۹۷ گزارش داده است، خانواده‌های روستایی در البرز با ۳۲ میلیون تومان بیشترین هزینه خانوار روستایی در کل کشور را دارند و در مقابل خانوار روستایی در سیستان و بلوچستان با ۹ میلیون تومان کمترین هزینه خانوار روستایی را در میان روستاهای کشور دارند. طرح آمارگیری هزینه و درآمد خانوار با هدف برآورد متوسط هزینه‌ها و درآمد یک خانوار شهری و یک خانوار روستایی هر ساله در سطح کشور و استان‌ها، انجام می‌شود. این طرح امکان بررسی ترکیب هزینه و درآمد و چگونگی توزیع آن در خانوارها را فراهم می‌آورد. همچنین امکان بررسی ترکیب هزینه و درآمد و چگونگی توزیع آن، شناخت الگوی مصرف خانوارها، ضریب اهمیت هر کالا در سبد مصرفی خانوارها، تعیین خط فقر و مطالعه در مورد نابرابری امکانات، درآمد و تسهیلات در خانوارها را ایجاد می‌کند. این طرح در سال ۱۳۹۷ بر اساس آمارگیری از ۲۰ هزار و ۳۵۰ خانوار نمونه در نقاط شهری و ۱۸ هزار و ۶۱۰ خانوار نمونه در نقاط روستایی کشور اجرا شده است. جامعه هدف این طرح شامل همه خانوارهای معمولی ساکن و گروهی در نقاط شهری یا روستایی است. این خانوارهای نمونه از ۳۸۷ شهرستان در مناطق شهری و از ۳۹۵ شهرستان در مناطق روستایی کشور، انتخاب شده‌اند.

نتایج نشان می‌دهد در سال ۱۳۹۷ خانوارهای شهری ایران سالانه به‌طور متوسط ۳۹ میلیون و ۳۲۲ هزار تومان و خانوارهای روستایی ۲۱ میلیون و ۴۴۷ هزار تومان برای خرید و بهره‌مندی از کالاها و خدمات مصرفی هزینه کرده‌اند. این مبلغ برای خانوارهای شهری رشدی مثبت برابر با ۱۹,۳درصد و برای خانوارهای روستایی ۲۰.۰ درصد رشد نسبت به نتایج به دست آمده سال ۱۳۹۶ را نشان می‌دهد.

 همچنین در سال ۱۳۹۷، درآمد کل سالانه خانوارهای شهری ۴۳ میلیون و ۴۹۰ هزار تومان و درآمد کل خانوارهای روستایی ۲۳ میلیون و ۳۱۱ هزار تومان است که این مقدار نسبت به سال ۱۳۹۶ در خانوارهای شهری ۱۸,۵ درصد و در خانوارهای روستایی ۱۵.۵ درصد رشد داشته است. با توجه به متوسط هزینه کل یک خانوار شهری در سال ۱۳۹۷، استان‌های تهران با ۵۸ میلیون و ۴۶۷ هزار تومان، البرز با ۴۳ میلیون و ۲۵۰ هزار تومان و کهگیلویه و بویر احمد با ۳۹میلیون و ۶۴ هزار تومان بیشترین متوسط هزینه کل استان و استان‌های کرمان با ۲۳ میلیون و ۷۴۱ هزار تومان، خراسان جنوبی با ۲۴ میلیون و ۱۴۳ هزار تومان و آذربایجان غربی با ۲۵ میلیون و ۱۷۰ هزار تومان کمترین متوسط هزینه کل را در بین استان‌های کشور داشته‌اند.

از سوی دیگر متوسط درآمد کل یک خانوار شهری در سال ۱۳۹۷، نشان می‌دهد که استان‌های تهران با ۶۴ میلیون و ۳۰هزار تومان، البرز با ۵۰ میلیون و ۱۷ هزار تومان و مازندران با ۴۶ میلیون و ۱۸۰ هزار تومان بالاترین و استان‌های آذربایجان غربی با ۲۶ میلیون و ۴۷۱ هزار تومان، سیستان و بلوچستان با ۲۸ میلیون و ۴۶۹ هزار تومان و کرمان با ۳۰میلیون و ۷۱ هزار تومان مقدار درآمد را بین استان‌ها به خود اختصاص داده‌اند. این بررسی در خانوارهای روستایی موید این است که استان‌های البرز با ۳۲ میلیون و ۱۳۵ هزار تومان، مازندران ۳۱ میلیون و ۴۹۲ هزار تومان و یزد با ۲۹میلیون و ۹۷۵ هزار تومان بیشترین و استان‌های سیستان و بلوچستان با ۹ میلیون و ۹۷۴ هزار تومان، کرمان با ۱۲میلیون و ۱۹ هزار تومان و خراسان جنوبی با ۱۲ میلیون و ۷۲۴ هزار تومان، کمترین هزینه را برای خرید و بهره‌مندی از کالاها و خدمات مصرفی را داشته‌اند. از سوی دیگر با توجه به متوسط درآمد کل یک خانوار روستایی در سال ۱۳۹۷، می‌توان گفت، استان‌های البرز با ۳۷ میلیون و ۲۰۲ هزار تومان، مازندران با ۳۶ میلیون و ۷۳ هزار تومان و تهران با ۳۳میلیون و ۳۲۶ هزار تومان بیشترین و استان‌های سیستان و بلوچستان با ۸ میلیون و ۹۵۸ هزار تومان، کرمان با ۱۵ میلیون و ۷۴۱ هزارتومان و خراسان جنوبی با ۱۶ میلیون و ۱۳۸ هزار تومان کمترین متوسط درآمد کل سالانه را در بین استان‌های کشور، به خود اختصاص داده‌اند. شکاف متوسط هزینه و درآمد کل خانوارهای شهری و روستایی استان‌های کشور نشان می‌دهد که در بین استان‌های کشور، اختلاف بین بالاترین متوسط هزینه و پایین‌ترین متوسط هزینه در بین خانوارهای شهری ۳۴ میلیون و ۷۲۶ هزار تومان و در بین خانوارهای روستایی ۲۲میلیون و ۱۶۰ هزار تومان است.  همچنین در بین استان‌های کشور، اختلاف بین بالاترین متوسط درآمد و پایین‌ترین متوسط درآمد در بین خانوارهای شهری ۳۷ میلیون و ۵۵۹ هزار و در بین خانوارهای روستایی ۲۸ میلیون و ۲۴۴ هزار ریال است. به‌عبارت دیگر شکاف در متوسط درآمد خانوارهای شهری و روستایی از شکاف متوسط هزینه، بیشتر است.

در سال ۱۳۹۷، سهم هزینه‌های «خوراکی و دخانی» و «غیر خوراکی» خالص خانوارهای شهری از هزینه کل به ترتیب ۲۴,۰ و ۷۶.۰ درصد بوده و برای خانوارهای روستایی سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی و غیر خوراکی خالص از هزینه کل به ترتیب ۳۷.۴ و ۶۲.۶ درصد بوده است.

با توجه به تفکیک درآمدی در سال ۱۳۹۷، ۳۴,۴ درصد از از درآمد کل خانوارهای شهری از طریق مشاغل مزد و حقوق‌بگیری، ۱۷.۰درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیر‌کشاورزی و ۴۹.۶ درصد از منابع متفرقه، به دست می‌آید. این سهم در خانوارهای روستایی به صورت، ۳۰.۷درصد از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری، ۳۱.۹ درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیر‌کشاورزی و ۳۷.۴ درصد از منابع متفرقه، است.