دغدغه اسکویی برای بچه‌های کانون اصلاح و تربیت

مهرداد اسکویی که مستند «سایه‌های بی‌خورشید» را به زودی در جشنواره آمستردام رونمایی می‌کند، گفت: من با ساخت فیلم‌هایم به دنبال تغییر هستم و بزرگ‌ترین دغدغه‌ام در چهار مستند اخیر، آینده بچه‌هایی بوده که در کانون اصلاح و تربیت بزرگ شده‌اند. تازه‌ترین ساخته مهرداد اسکویی با نام «سایه‌های بی‌خورشید» به عنوان فیلم افتتاحیه جشنواره بین‌المللی مستند آمستردام (ایدفا) که معتبرترین رویداد سینمای مستند در جهان است انتخاب شده و او در این جشنواره چهارمین فیلم از مجموعه خود را که مربوط به بچه‌های کانون اصلاح و تربیت است به نمایش می‌گذارد. انتخاب این فیلم برای شروع جشنواره با حضور مستندسازان همچون پاتریشیو گزمن از شیلی، یورگن لث از دانمارک، آلن کاوالیه از فرانسه، الکس گیبنی از امریکا، نیک برومفیلد از امریکا، سرگئی لوژینستا از روسیه، پتر لوم از چک و ایوا مولواد از دانمارک رخ داده که به گفته اسکویی هر کدام رقبایی مشهور در دنیا هستند. این مستندساز که تا به حال «رویاهای دم صبح»، «آخرین روزهای زمستان» و «روزهای بی‌تقویم» را درباره دختران و پسران کانون‌های اصلاح و تربیت ساخته درباره جدیدترین فیلمش به ایسنا گفت: «سایه‌های بی‌خورشید» درباره دخترها و مادرهایی است که مرتکب قتل شده‌اند و حالا در زندان و کانون اصلاح و تربیت دوران محکومیت خود را سپری می‌کنند. مادرهای این فیلم اگرچه دست به قتل زده‌اند اما الان معتقدند اگر زمان به گذشته برگردد انتخاب و تصمیم دیگری خواهند داشت و در عین حال حاضرند برای فرزندانشان هر کاری انجام دهند تا آنها بهترین شرایط را داشته باشند. از آن طرف بچه‌هایی که در کانون هستند برای برگشت به زندگی طبیعی تلاش می‌کنند. این مستند به‌طور کلی یک فیلم پیشگیرانه است که می‌تواند تاثیرات خاص خود را داشته باشد. او در پاسخ به اینکه آیا این فیلم هم مثل «رویای دم صبح» شرایط اکران نخواهد داشت؟ گفت: واقعیت این است که برای «رویای دم صبح» شرایط اکران فراهم بود و حتی مدیران گروه هنر و تجربه خواستار اکران آن بودند چون معتقد بودند با فروش و مخاطب خوبی هم مواجه می‌شود اما من برای اینکه می‌خواستم بچه‌های آن فیلم بتوانند شرایط طبیعی را در آینده زندگی کنند، دوست نداشتم با اکران فیلم شناخته شوند و این را برای بچه‌های فیلم «سایه‌های بی‌خورشید» هم در نظر دارم. اسکویی افزود: الان بزرگ‌ترین دغدغه من این است که این بچه‌ها در کانون و بعد از آن یک زندگی متعارف داشته باشند. البته شرایط‌شان در کانون با آنچه تصور می‌شود یا در تلویزیون می‌بینیم متفاوت است.