خوش‌نشینان سئول چه می‌کنند؟

خودمان را گول نزنیم؛ فوتبال ایران سال‌هاست با سرخاب و سفیدآب، رنگ به رخ نگه داشته اما خوب می‌دانیم که زیر این صورت به ظاهر آرام، قلبی پر درد و خاطری آشفته پنهان است. روز قبل از بازی ایران و عراق، مهدی تاج، رییس فدراسیون فوتبال در پایان همایشی خبرنگاران را از پشت درهای شیشه‌ای سالن دید، سر جایش ایستاد و تا وقتی‌که یکی از همراهانش به خبرنگاران جمله «آقای تاج اصلا مصاحبه نمی‌کنند» را گفت از سالن خارج نشد. تاج وقتی که بیرون آمد هم با کمک به اصطلاح، بادیگاردهایش سعی در خروج از محل برگزاری همایش داشت اما سرانجام راضی شد پاسخ یکی از سوالات را بدهد که آنجا هم بیشتر به شرح افتخارات فدراسیون مثلا 5 ستاره‌ بودنش پرداخت. وقتی او را از وسط خبرنگاران بیرون کشیدند، در جواب سوال «چرا قرارداد ویلموتس را منتشر نمی‌کنید» فقط سکوت کرد و با کمک حراست سازمان لیگ از آن‌جا خارج شد. به گزارش ایسنا، خوش‌نشینان ساکن سئول، مدت‌هاست از زیر پاسخگویی دقیق به مشکلات تیم ملی شانه خالی می‌کنند. ساکت - که اسمش این روزها کاملا به او می‌آید - حتی وقتی در تمرین تیم ملی فوتبال ساحلی پیش از اعزام به مسابقات جام بین قاره‌ای برای بدرقه رفته بود با دیدن خبرنگاران، فرار را بر قرار ترجیح داد. تاج هم هر چه کرده به در بسته خورده است. او وقتی با سوالات کلیدی روبه‌رو می‌شود رکورد «یوسین بولت» را در ترک محل می‌شکند. البته وقتی حرف از برداشتن از پشت میزش بود، چنان استقامتی کرد که بلند کردنش، رکورد قوی‌ترین مرد جهان را هم می‌شکست. روابط عمومی فدراسیون هم که بیانیه بعد از شکست ایران را به سبک روانشناسی مثبت‌گرا - که برای لذت بردن از زندگی هنگام مرگ هم ۱۰۰ راهکار ارایه می‌دهد - آغاز کرد و نوشت: «شکست در ذات خود اگرچه تلخ و حزن آور است اما بی‌شک در زوایای پنهان خود حاوی درس‌های مهمی است.» دست شما درد نکند، حال‌مان خوب شد، برویم فیلم بازی ایران - عراق را ببینیم چون این‌بار قرار است برنده شویم! در بخشی دیگری از بیانیه آمده «بازه زمانی به وجود آمده در این مرحله، بهترین زمان جهت ترمیم امور مربوطه است و فدراسیون فوتبال در این راه کمترین فرصت را از دست نخواهد داد تا فروردین ۹۹ استارت دوباره‌ای بر آغاز درخشش دوباره یوزها باشد.» فیفادی هفته جاری که در آن کره‌جنوبی و ژاپن و عربستان با برزیل، ونزوئلا و پاراگوئه بازی می‌کنند، اگر بهترین فرصت نیست پس چیست؟ به جای بازی دوستانه، ملی‌پوشان به ایران برگشتند و ویلموتس هم با خوردن یک چای در سالن ترانزیت فرودگاه، قبل از گران شدن سوخت هواپیما، ایران را ترک کرد. این چه قراردادی است که فقط چهار بازی از انتخابی جام جهانی گذشته اما مسوولان فدراسیون دو بار برای راضی کردن سرمربی تیم ملی برای آمدن به ایران، راهی دیار غربت شده‌اند. همان روزی که تاج برای امضای قرارداد با ویلموتس بلیت بلژیک را تهیه کرد باید همین روزها را می‌دیدیم که از پشت مرزهای ایران پیغام بفرستد «تا پولم را ندهید برنمی‌گردم.» آن هم یک هفته قبل از بازی مرگ و زندگی با عراق. البته حقش را می‌خواهد. اینکه بخواهیم ویلموتس - که بیشتر از اینکه روی نیمکت کمپ تیم ملی بنشیند، با صندلی‌های ترانزیت فرودگاه آشناست - رگ غیرتش برای ما باد کند، انتظار بیهوده‌ای است. حرف حساب ما با فدراسیونی است که ستاره‌هایش را باد برده است.