نقاط ممنوعه، مانع کاهش مسیرهای پروازی

گروه راه و شهرسازی| زهره علامی|

 آمار منتشر شده از سوی شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی کشور، حکایت از آن دارد که طی سال‌های اخیر ۳۰ هزار کیلومتر مسیر هوایی جدید در کشور ایجاد شده است و این رشد مسیر موجب شده که راه‌های هوایی از ۶۰ هزار کیلومتر به ۹۴ هزار کیلومتر افزایش یابد، البته براساس گزارش دیگری از این شرکت، طول مسیرهای پروازی کشور در حال حاضر کمتر از 90 هزار کیلومتر و حدود 88 هزار و 330 کیلومتر است.

فارغ از تفاوت فاحش آمارهای منتشر شده از سوی شرکت فرودگاه‌ها، بحث بر سر تبعات و اثرات مثبت افزایش تعداد مسیرهای پروازی کشور همچنین کاهش طول مسیرهای پروازی است.  کارشناسان حوزه هوایی معتقدند، افزایش تعداد مسیرهای پروازی و کاهش طول مسیرها اثرات اقتصادی مثبتی برای صنعت هوانوردی کشور و همچنین شرکت‌های هواپیمایی به همراه دارد؛ کاهش مصرف سوخت، مصرف موتور و قطعات تایمی‌ هواپیما و همچنین افت تولید گازهای گلخانه‌ای مهم‌ترین تبعات مثبت کاهش طول مسیرهای پروازی است. (اگرچه در نگاه اول کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای اقدامی درراستای حفظ محیط زیست محسوب می‌شود اما بررسی آمارهای جهانی نشان می‌دهد که افزایش تولید این گازها و تبعات منفی حاصل از آنها، سالانه هزینه‌های اقتصادی بسیاری بر دولت‌ها تحمیل می‌کند.)

اما برای شفاف‌سازی درباره اثرات کاهش طول مسیرهای پروازی، به مسیر پروازی تبریز – بندرعباس و کم شدن طول این مسیر طی سال‌های گذشته اشاره می‌کنیم، زمانی که پرواز 970 مایلی بندرعباس به تبریز 836 مایل می‌شود یعنی 134 مایل از مسیر کم می‌شود، زمان پرواز هم از 121 دقیقه به ۱۰۴ دقیقه کاهش می‌یابد، همین موضوع موجب می‌شود که در بحث سوخت، ‌موتور و قطعات تایمی هواپیما شاهد کاهش مصرف باشیم ضمن اینکه کم شدن آلودگی‌ها و گازهای گلخانه‌ای هم یکی دیگر از اثرات مثبت این اقدام، است.

اما موضوع به همین جا ختم نمی‌شود اگر مسیر بندرعباس به تبریز روزانه ۵ پرواز داشته باشد و هر پرواز با این کاهش طول مسیر500 میلیون تومان صرفه جویی اقتصادی داشته باشد، با این حساب روزانه حدود ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان فقط در این مسیر صرفه‌جویی رخ خواهد داد.

به عبارت دیگر، افزایش تعداد مسیرهای پروازی و کاهش طول مسیر پروازی می‌تواند به صرفه‌جویی اقتصادی ایرلاین‌ها همچنین رشد سوددهی آنها کمک شایانی کند. بنابراین شرکت فرودگاه‌ها از سال 94 و با اجرای طرح فراملی آسمان ایران در دو فاز تلاش می‌کند که هم تعداد مسیرهای هوایی را افزایش دهد و هم طول مسیر پروازی را کاهش دهد.

ناگفته نماند که افزایش 30 هزار کیلومتر به راه‌های هوایی کشور هم در راستای اجرای طرح آسمان ایران انجام شده و پیش بینی می‌شود که تعداد مسیرهای هوایی طی سال‌های آتی افزایش و برهمین اساس طول مسیرهای پروازی هم کاهش یابد.

  کاهش طول مسیرهوایی و مصرف سوخت

اگرچه کاهش طول مسیرهای هوایی اثرات مثبت اقتصادی بسیاری دارد اما کاهش مصرف سوخت یکی از مهم‌ترین تبعات این اقدام است. محمد یوسفی، کارشناس ارشد اقتصاد هوانوردی درباره اثرات افزایش مسیرهای هوایی در کشور به «تعادل» می‌گوید: با رشد مسیرهای هوایی شاهد کاهش مصرف سوخت هواپیما خواهیم بود چون در این صورت فاصله بین مبدا و مقصد کاهش می‌یابد.

یوسفی ادامه می‌دهد: با افزایش مسیرهای پیش روی خلبان‌ها، شاهد رشد راه‌های انتخابی از سوی آنها خواهیم بود که اغلب خلبان‌ها مسیرهای کوتاه‌تر را انتخاب می‌کنند.

او می‌افزاید: البته میزان مصرف سوخت به نوع هواپیما هم بستگی دارد به عنوان نمونه هواپیماهای توربوپراب مصرف سوخت کمتری نسبت به هواپیماهای جت دارد.

به گفته این کارشناس ارشد اقتصاد هوانوردی، با بهینه کردن راه‌های هوایی که از طریق نرم افزارهای خاصی انجام می‌شود، مصرف سوخت کاهش می‌یابد.

یوسفی اظهار می‌کند: جدا از افزایش مسیرهای هوایی، نوع هواپیما یکی دیگر از عواملی است که بر کاهش مصرف سوخت موثر است، عامل دیگر جهت وزش باد است، این عامل بر سرعت هواپیما اثرگذار است و خلبان باید مسیری را انتخاب کند که سرعت هواپیما به علت وزش باد افت نکند.

  تاثیر نامحسوس نرخ سوخت

او با اشاره به اینکه هزینه سوخت هواپیما در ایران بالا نیست، می‌گوید: اگرچه افزایش مسیرهای هوایی در کاهش مصرف سوخت موثر است اما باید این موضوع را در نظر گرفت که نرخ سوخت هواپیما در ایران قابل توجه نیست.

این کارشناس ارشد حوزه هوایی بیان می‌کند: با توجه به پایین بودن قیمت سوخت در کشور، افزایش مسیرهای هوایی به کاهش مصرف سوخت کمک می‌کند و افت مصرف سوخت بیشتر برای کشورهای دیگر که نرخ سوخت آزاد است، موثر است در واقع رشد مسیرهایی هوایی و کاهش مصرف سوخت برای کشورهای اروپایی و امریکایی تاثیر محسوسی دارد.

یوسفی اظهار می‌کند: مفهوم کاهش مصرف سوخت بیش از همه درباره کشورهای دیگر که هزینه سوخت بخش اعظمی از هزینه‌های پرواز را به خود اختصاص می‌دهد مطرح می‌شود اما در ایران، بیشترین هزینه‌ها مربوط به تعمیرات هواپیماست.

او بیان می‌کند: حتی با وجود افزایش نرخ بنزین در کشور، قیمت سوخت هواپیما ثابت ماند و تغییری نکرد که این موضوع کمک خوبی به ایرلاین‌های داخلی کرد. این کارشناس ارشد حوزه هوانوردی تصریح می‌کند: هزینه‌های مربوط به نیروی انسانی، سوخت و تعمیرات اصلی‌ترین هزینه‌های هواپیمایی را شامل می‌شوند که در ایران عامل اصلی تعمیرات و در کشورهای دیگر سوخت و نیروی انسانی است. یوسفی با اشاره به تحریم‌های اعمال شده علیه این صنعت هوایی، می‌گوید: به دلیل تحریم‌ها، امکان ورود قطعات هواپیما به ایران وجود ندارد و مجبور به خرید این قطعات با قیمت دو تا سه برابر قیمت معمول می‌شویم. او اضافه می‌کند: ضمن اینکه به دلیل بالابودن عمر هواپیماها در ناوگان هوایی ایران، نیازمند تعمیرات بیشتری هستیم.

  وجود 132 مسیرهوایی در کشور

وقتی صحبت از افزایش تعداد مسیرهای هوایی کشور طی سال‌های اخیر می‌شود؛ این سوال ایجاد می‌شود که هم‌اکنون تعداد این مسیرها چقدر است. مسعود نیکبخت، مدیرکل کنترل ترافیک هوایی شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران با اشاره به افزایش مسیرهای هوایی کشور طی سال‌های اخیر به «تعادل» می‌گوید: در حال حاضر مجموع مسیرهای هوایی 132 مسیر است که معادل 88 هزار و 330 کیلومتر است.

نیکبخت می‌افزاید: افزایش مسیرهای هوایی بیشتر در جهت جداسازی مسیرهای رفت و برگشت و ایجاد مسیرهای مستقیم بوده است.

او ادامه می‌دهد: اولویت اول برای افزایش مسیرهای هوایی، جداسازی مسیرهای رفت و برگشت، بوده است ضمن اینکه کاهش مصرف سوخت و جلوگیری از انتشار گازهای دی اکسید کربن در فضا  همچنین کاهش استهلاک هواپیما هم از اثرات مثبت افزایش مسیرهای هوایی است.

مدیرکل کنترل ترافیک هوایی شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران، ادامه می‌دهد: طرح فراملی آسمان ایران که از سال 94 آغاز شده و یکی از اهدافش رشد مسیرهای هوایی است، همچنان در حال اجراست.

نیکبخت اظهار می‌کند: جداسازی مسیرهای مختلف در فضای کشور همچنین نقاط ورودی و خروجی فرودگاه‌ها را می‌توان از نتایج طرح فراملی آسمان ایران دانست.

  کاهش زمان پرواز

درحالی که براساس اظهارات مدیرکل کنترل ترافیک هوایی شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران، جهت جداسازی مسیرهای رفت و برگشت و ایجاد مسیرهای مستقیم از مهم‌ترین دلایل ایجاد مسیرهای هوایی جدید بوده است اما داوود ربیعی، کارشناس ارشد حوزه هوایی معتقد است که تاثیرات اقتصادی این افزایش قابل توجه‌تر است، او به «تعادل» می‌گوید: کاهش آلودگی و بهبود کیفیت هوا با کاهش مسیرهای پروازی هواپیما چندان قابل ملاحظه نیست، درواقع علت اصلی آلودگی، حمل و نقل هوایی نیست و این مد از حمل و نقل تاثیر چندانی بر کاهش کیفیت هوا دارند.

ربیعی ادامه می‌دهد: کاهش مسیرهای پروازی به کم شدن زمان پروازها می‌انجامد درواقع با طراحی کریدورهای هوایی جدید، زمان پرواز هواپیما کم می‌شود. او می‌افزاید: حجم مناطق ممنوعه در کشور بسیار است و همین موضوع موجب می‌شود که هواپیماها از این مناطق نتوانند عبور کنند و زمان پروازها افزایش یابد. به گفته کارشناس ارشد حوزه هوایی، کاهش حجم مناطق ممنوعه هوایی بر عهده حفاظت هوایی سازمان هواپیمایی کشوری است، این بخش درباره عبور یا عدم عبور از آسمان برخی مناطق کشور تصمیم‌گیری می‌کند.

ربیعی تصریح می‌کند: لزوما تمام مناطق ممنوعه در نظرگرفته شده در آسمان ایران، ممنوعه و امنیتی نیست و براساس بررسی‌هایی که طی سال‌های اخیر انجام شده عبور هواپیما از برخی مناطق ممنوعه کشور آزاد شده است.

  سودآوری برای ایرلاین‌ها

او درباره تاثیرگذاری کاهش مسیرپروازی بر صنعت هوانوردی می‌گوید: یکی از مدل‌های اقتصادسنجی یا سودآوری، محاسبه ساعت پرواز به ازای هر صندلی است مثلا بررسی می‌شود که تعداد هواپیماهای هر ایرلاین چقدر است؟ تایپ‌های این هواپیماها چه نوعی هستند؟ هر کدام از مسیرهای پروازی چقدر زمان می‌برد و هزینه آن چقدر است؟

این کارشناس ارشد حوزه هوایی، اضافه می‌کند: درواقع زمان یکی از معیارهایی است که براساس آن برای سنجش درآمد-هزینه شرکت‌های هواپیمایی چقدر است؟ وقتی بتوانیم طول پرواز را از لحاظ زمانی کاهش دهیم؛ هزینه پروازها کم می‌شود.

ربیعی ادامه می‌دهد: البته افزایش مسیرهای هوایی می‌تواند به کاهش مسیرهای پروازی هم منجر شود که این هم به کاهش مصرف سوخت، کاهش آلایندگی و کم شدن استهلاک کمک می‌کند.

او اظهار می‌کند: زمانی که زمان پرواز کاهش می‌یابد و مثلا یک پرواز یک ساعت و 5 دقیقه‌ای به 45 دقیقه می‌رسد، در واقع قیمت بلیت براساس هزینه یک ساعت از مسافران دریافت می‌شود اما زمان پرواز و هزینه‌ها، کمتر می‌شود. براساس گفته این کارشناس ارشد حوزه هوایی، بسیاری از مسیرهای داخلی در کشور حدود یک ساعت تا یک ساعت و 5 دقیقه است، اگرچه مسیرهایی مانند مشهد-کیش، تبریز-کیش و مشهد-آبادان که بالای دو ساعت پرواز دارند هم در بین مسیرهای پروازی کشور وجود دارند اما اغلب مسیرها کوتاه است.

ربیعی تصریح می‌کند: با کاهش زمان پرواز در بسیاری از مسیرها در پایان سال مالی، شاهد افزایش سود هستیم چون هم سوخت کمتری مصرف شده هم حجم قابل ملاحظه‌ای از آن صرفه جویی شده و هواپیما کمتر مستهلک شده است.

  کاهش مصرف سوخت با هواپیماهای نو

او درباره افزایش مسیرهای پروازی می‌گوید: این اقدام، راحت نیست و نیاز به هماهنگی بسیاری از نهادهاست و زمانبر است.

این کارشناس ارشد حوزه هوایی گفت: اگر هواپیماهای مورد استفاده در ناوگان هوایی کشور به روز و مدرن باشند هم مصرف سوخت کمتری دارند و هم میزان آلایندگی که ایجاد می‌کنند، کمتر است.

ربیعی ادامه می‌دهد: اگر شاهد ورود هواپیماهای نو به ناوگان هوایی کشور باشیم که سوخت کمی هم نسبت به ناوگان کنونی کشور مصرف می‌کنند می‌توان شاهد کاهش مصرف سوخت و همچنین کم شدن حجم آلاینده‌های هوایی باشیم.

او معتقد است: با توجه به اینکه در حال حاضر امکان خرید هواپیماهای نو و دست اول وجود ندارد، یکی از گزینه‌های پیش رو برای کاهش مصرف سوخت افزایش مسیرهای هوایی و کاهش مسیر پروازی هواپیماست.

اما درشرایطی که نگاه داوود ربیعی، کارشناس ارشد حوزه هوایی به افزایش تعداد مسیرهای هوایی بیشتر اقتصادی است، علیرضا منظری، معاون اسبق سازمان هواپیمایی کشوری، تعریف شدن مسیرهای جدید پروازی را برجسته می‌کند، او درباره افزایش تعداد مسیرهای پروازی به «تعادل» می‌گوید: با این اقدام امکان انجام پرواز به نقاط مختلف کشور، بیشتر می‌شود و درنقاطی که مسیرپروازی تعریف نشده بود، شاهد مشخص شدن مسیر پروازی جدید و پروازهای جدید خواهیم بود. منظری می‌افزاید: با افزایش تعداد مسیرهای پروازی، نقاطی از کشور که زیر پوشش حمل و نقل هوایی قرار می‌گیرند، رشد می‌کنند.

او ادامه می‌دهد: کاهش طول مسیرهای پروازی هم دیگر اقدامی است که با افزایش تعداد مسیرهای هوایی رخ می‌دهد و بسیاری از نقاط ممنوعه هوایی کاهش می‌یابد. به گفته این کارشناس ارشد حوزه هوایی، با کاهش نقاط ممنوعه هوایی طول مسیرپروازی هم کم می‌شود و همین موضوع در حجم سوخت مصرفی اثرگذار است و هزینه هواپیما کاهش می‌یابد که شاهد افزایش سوددهی شرکت‌های هواپیمایی خواهیم بود.

منظری اظهار می‌کند: یکی از موانعی که موجب می‌شود، طول مسیرپروازی افزایش ‌یابد نقاط ممنوعه نظامی است که طی سال‌های اخیر بسیاری از این نقاط ممنوعه کاهش یافته است.

او اضافه می‌کند: علاوه بر نقاط نظامی، شاهد وجود مناطق امنیتی هستیم که با گذشت زمان و تغییر کاربری این مناطق، شاهد استفاده از این مناطق خواهیم بود.

معاون اسبق سازمان هواپیمایی کشوری معتقد است که بخش بزرگی از هزینه پرواز هواپیما در کشور مربوط به نرخ سوخت است که با کاهش مصرف سوخت، شاهد صرفه جویی در هزینه‌های پرواز خواهیم بود.

منظری تصریح می‌کند: در سایر کشورها هم تلاش می‌شود که طول مسیرهای پروازی کاهش یابد چون قیمت سوخت آزاد و بالاتر از ایران است، بنابراین شرکت‌های هواپیمایی به دنبال این هستند که طول مسیر پروازی کم شده و به تبع آن مصرف سوخت هم کاهش یابد که تاثیر مستقیمی بر هزینه‌های پرواز به‌همراه دارد.

  بررسی نقاط ممنوعه پروازی

یکی از نکاتی که کارشناسان حوزه هوایی به آن اشاره کردند بحث وجود نقاط ممنوعه پروازی و تاثیر آن در تعداد مسیرهای پروازی کشور است، عاملی که موجب شده بسیاری از نقاط کشور برای عبور هواپیماها ممنوع شوند، به گفته مسوولان شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران این شرکت برای کاهش اثرات منفی این نقاط برای بخش هوانوردی کشور تلاش کرد که از ارتفاع بالایی استفاده کند تا هواپیماها بتوانند از این نقاط عبور کنند البته‌ ارتفاعات بالای 28 هزار پا را روی نقاط ممنوعه اصلی نظیر نطنز، آب سنگین اراک و غیره طراحی نکرد.

شرکت فرودگاه‌ها برای کاهش نقاط ممنوعه نیازمند همراهی ستادکل نیروهای مسلح، شورای عالی امنیت ملی، سپاه، ارتش و... بود که این همراهی طی سال‌های اخیر افزایش یافت و موجب ‌کوتاه‌سازی مسیرهای هوایی، کاهش مصرف سوخت و کاهش مصرف موتور و قطعات تایمی‌ هواپیما شده‌ و ارزش اقتصادی مطلوبی ایجاد کرده است. همچنین کاهش تولید کربن در فضای کشور از دیگر مزیت‌های این مورد است، همچنین با کاهش نقاط ممنوعه، پیچش‌ها کاهش و ایمنی افزایش می‌یابد. ناگفته نماند که طی سال‌های اخیر در حوزه راه‌های هوایی داخلی، یکسری راه‌های جدید ایجاد شد و پیچش‌ها کاهش یافت به عنوان مثال اگر خلبان ‌بین مبدأ و مقصد یک مسیر، خط شکسته‌ای را طی می‌کرد (که اگر دو نقطه را به هم وصل می‌کردیم، در واقع مسیر، مثلثی می‌شد) با کاهش نقاط ممنوعه، ‌در برخی مسیرها 20 دقیقه کاهش زمان پرواز هواپیماها محقق شد، ‌به عنوان مثال در مسیر کیش- مشهد 20دقیقه مسیر هوایی کوتاه‌تر شد.

کاهش مدت زمان استفاده از هواپیما با کوتاه شدن مسیر و صرفه اقتصادی آن برای ایرلاین‌ها از دیگر مزایای اجرای این پروژه بود؛ از سوی دیگر اگر زمان‌های صرفه‌جویی شده با کاهش مسیرها لحاظ شود، در واقع امکان ‌استفاده بیشتر از هواپیما در مسیرهای بیشتر فراهم می‌شود. حدود یک‌سال پیش، مدیرعامل سابق شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران اعلام کرد که پیش از این حتی یک راه هوایی موازی در کشور نبود، اما امروز در یکی از راه‌های اصلی نظیر مسیر خلیج فارس به اروپا، چهار راه موازی داریم که جزو پرترافیک‌ترین فضاهای ایران است.

راه‌های موازی هوایی چندین مزیت دارد که مهم‌ترین آن ‌ارتقای ایمنی است، ‌مثال ساده این راه هوایی موازی نظیر همان ‌مقایسه راه یک بانده با بزرگراه و آزادراه است، البته در راه‌های هوایی‌ موازی، ارتفاعات متفاوت می‌شود. ارتقای ایمنی، رشد ظرفیت فضا و استفاده از استانداردهای بالای ناوبری از مزایای این مسیرهای هوایی موازی است.

  بررسی طرح فراملی آسمان ایران

اما سوال این است که کاهش نقاط ممنوعه و افزایش تعداد مسیرهای هوایی کشور چرا در سال‌های اخیر پررنگ شده است، در پاسخ به این سوال باید گفت با تدوین و اجرای طرح آسمان ایران شاهد افزایش اهمیت رشد تعداد مسیرهای پروازی شدیم، در فاز اول اجرای پروژه مدیریت آسمان ایران شهر مسیرهای موازی و یک طرفه هوایی استاندارد راه‌اندازی شد.

پیش از این هیچ مسیر موازی و استاندارد یک طرفه نداشتیم و بعد از بسته شدن مسیرهای عراق و اوکراین با به‌هم‌ریختگی ترافیک و فشار کاری زیاد به کنترلرها در مرکز کنترل فضای کشور مواجه شدیم، به‌طوری که در مدت ۲۴ ساعت ۳۵۰ ترافیک هوایی به ۷۰۰ ترافیک رسید. در مرداد ۹۶ با اجرای کامل فاز اول طرح فوق الذکر ۳۵۰۰۰ کیلومتر مسیر هوایی جدید به مسیرهای هوایی کشور افزوده شد.

 مسیرهای ورودی و خروجی پایانه‌های هوایی پرترافیک کشور دو طرفه شده و در بخش اعظمی از مسیر‌های هوایی بین‌المللی کشور از قابلیت ناوبری RNAV۱ بهره می‌گیریم.

سال ۹۳ هفت بخش در مرکز کنترل فضای کشور داشتیم که اکنون به ۱۵ بخش افزایش یافته و دستاوردهای بزرگی نظیر مدیریت بحران پروازهای سرگردان از بحران قطر هم در همین زمان و به دست توانمند همکاران در مرکز کنترل فضای کشور حاصل شد.

درواقع با اجرای این طرح و توسعه نقاط تبادل و رفع نقاط کور در آسمان ایران شاهد این بودیم که طول شبکه راه‌های هوایی ایران در وضعیت مناسبی قرار گیرد. طول راه‌های هوایی ایران تا پیش از این حدود ۶۰ هزار کیلومتر بود، اما با اجرای طرح فراملی مدیریت آسمان ایران شهر در 3 سال گذشته، ۳۵ هزار کیلومتر به مجموع راه‌های هوایی کشور اضافه شده است.

هدف این طرح افزایش پروازهای بین‌المللی، عبوری و پروازهای داخلی از یک‌‌سو و توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل هوایی از سوی دیگر منطبق با جدیدترین استانداردهای بین‌الملل ی است که با عملیاتی شدن این طرح، رخ داد.

مرحله نخست این طرح شامل دو بخش بود که بخش اول آن در اسفند ۹۴ به بهره‌برداری رسید و بیش از هفت هزار کیلومتر راه هوایی به بهره‌برداری رسید و یک سال بعد ۲ هزار کیلومتر سپس پنج هزار و ۲۰۰ کیلومتر راه هوایی جدید برای افزایش ترانزیت و ترافیک هوایی به مسیرهای هوایی کشور اضافه شد و هم‌اکنون طول راه‌های هوایی کشور به ۹۵ هزار کیلومتر رسیده است. (این آمار شرکت فرودگاه‌ها با آمار مدیرکل کنترل ترافیک هوایی شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران یعنی 88 هزار و 330 کیلومتر تفاوت قابل‌توجهی دارد.)

برش

   با  افزایش مسیرهای پیش روی خلبان‌ها، شاهد رشد راه‌های انتخابی از سوی آنها خواهیم بود که اغلب خلبان‌ها مسیرهای کوتاه‌تر را انتخاب می‌کنند.

البته میزان مصرف سوخت به نوع هواپیما هم بستگی دارد به عنوان نمونه هواپیماهای توربوپراب مصرف سوخت کمتری نسبت به هواپیماهای جت دارد.

مفهوم کاهش مصرف سوخت بیش از همه درباره کشورهای دیگر که هزینه سوخت بخش اعظمی از هزینه‌های پرواز را به خود اختصاص می‌دهد مطرح می‌شود اما در ایران، بیشترین هزینه‌ها مربوط به تعمیرات هواپیماست

   رشد مسیرهای هوایی بیشتر در جهت جداسازی مسیرهای رفت و برگشت و ایجاد مسیرهای مستقیم بوده است.  اولویت اول برای افزایش مسیرهای هوایی، جداسازی مسیرهای رفت و برگشت، بوده است ضمن اینکه کاهش مصرف سوخت و جلوگیری از انتشار گازهای دی اکسید کربن در فضا و همچنین کاهش استهلاک هواپیما هم از اثرات مثبت افزایش مسیرهای هوایی است

     با کاهش زمان پرواز در بسیاری از مسیرها در پایان سال مالی، شاهد افزایش سود هستیم چون هم سوخت کمتری مصرف شده هم حجم قابل ملاحظه‌ای از آن صرفه جویی شده و هواپیما کمتر مستهلک شده است

     با افزایش تعداد مسیرهای پروازی، نقاطی از کشور که زیر پوشش حمل و نقل هوایی قرار می‌گیرند، رشد می‌کنند. کاهش طول مسیرهای پروازی هم دیگر اقدامی است که با افزایش تعداد مسیرهای هوایی رخ می‌دهد و بسیاری از نقاط ممنوعه هوایی کاهش می‌یابد. بخش بزرگی از هزینه پرواز هواپیما در کشور مربوط به نرخ سوخت است که با کاهش مصرف سوخت، شاهد صرفه جویی در هزینه‌های پرواز خواهیم بود

 در سایر کشورها هم تلاش می‌شود که طول مسیرهای پروازی کاهش یابد چون قیمت سوخت آزاد و بالاتر از ایران است، بنابراین شرکت‌های هواپیمایی به دنبال این هستند که طول مسیر پروازی کم شده و به تبع آن مصرف سوخت هم کاهش یابد که تاثیر مستقیمی بر هزینه‌های پرواز به همراه دارد