آوایی سوزناک که از امید حکایت دارد

کیهان کلهر باز هم اثر «شهر خاموش» خود را نواخت. اثری که روایت از یک فاجعه دارد و هر لحظه از کار می‌توان سوز روایت‌ یک مصیبت را در آن حس کرد؛ کاری که در ابتدا گویی در وسط هیچی ایستاده‌ای و متوجه هیچ نیستی ولی در ادامه نجواهایی زمزمه می‌شود و در نهایت این نجواها به فریاد بدل می‌شوند. کلهر بار دیگر با کنسرت «شهر خاموش» به روی صحنه تالار وحدت آمد. او پیشتر در فروردین ماه امسال با اعضای کوارتت مینیاتور به علاوه تونی اورواتر ـ نوازنده کنترباس ـ برای چندین شب متوالی به روی صحنه رفته بود. این‌بار نیز در شامگاه هفتم دی با همان حال و هوا و رپرتوار مشابه برای علاقه‌مندان اجرا کرد. قرار است این دسته از کنسرت‌های کلهر که اجرای شب گذشته نقطه آغاز آنها بود تا پنجم بهمن ادامه داشته باشد. قطعاتی که در این کنسرت اجرا شد، شامل «طرقه»، «آتشگاه»، «معشوق ناامیدم مکن» و «شهر خاموش» بود. به گزارش ایسنا، سالن غرق در سکوت است و تماشاچیان منتظر ورود هنرمندان هستند. پس از حضور آنها که با تشویق حضار همراه است، کلهر سه تار به دست می‌گیرد و در یک ریتم ثابت می‌نوازد. پس از لحظاتی‌ با سازهای زهی همراه می‌شود. کم و بیش ریتم‌ها اوج می‌گیرند و گاه فرود می‌آیند. پس از پایان این بخش، کلهر ضمن خوشامدگویی به حاضران، بیان می‌کند: امشب بیست‌و چهارمین برنامه تهران است. تا دیروز در بجنورد بودیم و تا چند روز دیگر در خدمت شما هستیم. این قطعه «طرقه» نام داشت. تنظیم این قطعه برای چهار سه‌تار و کوئینتت زهی است که پیش‌تر در آلبوم «شب، سکوت، کویر» منتشر شده است. قطعه بعدی «آتشگاه» است. این اثر از ساخته‌های کالین جیکوبسن (نوازنده ویولن و آهنگساز گروه جاده ابریشم) محسوب می‌شود و حاصل سفر او به اصفهان است. جیکوبسن ۱۷ سال‌ پیش به ایران و اصفهان سفر می‌کند. یک بنای آتشگاه ساسانی حسابی او را مجذوب خودش می‌کند و به این ترتیب این قطعه ساخته می‌شود. در ادامه نوازندگان ویولون با سرانگشتان خود به روی سازشان می‌زنند و کلهر نیز ضرباتی را با دست به روی کمانچه‌اش می‌زند. این روند ادامه دارد. نوازندگان ویولن سل و کنترباس نیز اضافه می‌شوند. پس از لحظاتی کلهر آرشه کمانچه را به دست می‌گیرد. اکنون ویولن‌ها به آرامی نواخته می‌شوند. سوزی در پس صدای ساز کلهر است و با صدای دیگر سازهای زهی آمیخته شده. ریتم در جریان است و گاهی قطع می‌شود. فضای موسیقی شرقی گاهی در کار جولان می‌دهد و گاهی نیز تغییر می‌کند. اکنون از در صدر بودن کمانچه کم شده و ساز کوبه‌ای به کار اضافه می‌شود. کمانچه سرعت بیشتری می‌گیرد و صدایش با وضوح بیشتری شنیده می‌شود. کلهر برای چند ثانیه آرشه را کنار می‌گذارد و با سرانگشتان خود سیم‌های کمانچه را به صدا در می‌آورد. آوای سازهای زهی دوباره درهم آمیخته می‌شود و اکنون تنها صدای ویولن به گوش می‌رسد. پس از لحظاتی آوای ویولون‌ها در پس‌زمینه صدای کمانچه شنیده می‌شوند و کمانچه با صدای بالاتری در جواب آنها نواخته می‌شود.