تاثیر سفر بر جلوگیری از تعصب و کوته‌فکری

سرپرست دفتر منطقه‌ای یونسکو در تهران در سخنانی با اشاره به اهمیت و چالش‌های گردشگری و رابطه آن با صنایع دستی از دیدگاه یونسکو گفت: ما در یونسکو عمدتاً به گردشگری فرهنگی می‌پردازیم که بدین معناست «حرکت افراد به سمت جاذبه‌های فرهنگی که از محل زندگی روزمره آنان دور بوده با قصد جمع‌آوری اطلاعات و تجربیات جدید در جهت اقناع نیازهای فرهنگی خویش» گردشگری فرهنگی شامل گردشگری در مناطق شهری، به ویژه شهرهای بزرگ و تاریخی و همچنین تسهیلات فرهنگی‌شان اعم از موزه‌ها یا محل‌های نمایش است. گردشگری فرهنگی همچنین شامل گردشگری در مناطق روستایی که به ارایه فرهنگ و سنت‌های افراد بومی از قبیل جشن‌ها، آداب و رسوم مذهبی و صنایع دستی، ارزش‌ها و سبک زندگی آنان نیز می‌شود. به گزارش ایلنا، سورتان سوتکوسکی افزود: گردشگری پایدار که هدف نهایی مدیریت گردشگری است بدین شکل تعریف می‌شد «حالتی از گردشگری که به افراد محلی و مسافر، میراث فرهنگی و محیط زیست ارج می‌نهد» گردشگری پایدار به دنبال فراهم کردن تعطیلاتی هیجان‌انگیز و آموزشی است که برای افراد کشور میزبان نیز مفید خواهد بود.

سرپرست دفتر منطقه‌ای یونسکو در تهران اضافه کرد: اجازه می‌خواهم که اشاره‌ای نیز به میراث فرهنگی ناملموس یا میراث زنده بنمایم که بیانگر روحانیت افراد است. این شکل از میراث فرهنگی شامل سنت‌ها یا عبارات زنده‌ای است که از نسل‌های پیشین به ما رسیده و به نسل‌های آینده منتقل می‌شود، همانند سنت‌های گمناری، هنرهای نمایشی، تمرینات اجتماعی، آداب و رسوم مذهبی، مراسم و جشن‌ها، دانسته‌ها و اقدامات مرتبط با طبیعت و جهان با دانش و مهارت‌های تهیه صنایع دستی و سنتی که به جوامع هویت می‌بخشد میراث فرهنگی ناملموس برای مقاصد تبلیغاتی با سوددهی نیست. از مردم محلی برخاسته و از آن همان افراد است نه برای دیگران.به گفته وی امروزه، اهداف صنایع گردشگری برخلاف این امر است. صنعت گردشگری، صنعتی تجاری و برای سود و اهداف اقتصادی است. صنعتی مصرفی، تفریحی و تقاضامحور است «گردشگران را می‌طلبد، بنابراین آن را ایجاد می‌کنیم. گردشگران را دوست ندارد. بنابراین آن را حذف می‌کنیم» صنعت گردشگری از بیرون هدایت می‌شود و برای نیازها و علایق گردشگران خوراک فراهم می‌کند.  سورتان سوتکوسکی افزود: پس ما چطور می‌توانیم این دو مفهوم را با هم آشتی دهیم که به شکلی پایدار از گردشگری فرهنگی دست یابیم که از پایگاه‌های میراث ملموس و مناطق زیست محیطی و همچنین آداب، رسوم و سنت‌های بومی بتوان پاسداری و محافظت کرد؟ برای انجام آن نیاز به یک چارچوب مدیریتی متخصص توسعه پایدار و مشارکت جامعه و همچنین مشارکت ساختارهای دولتی و اداری دارد. برای ایجاد توسعه گردشگری پایدار، جوامع بومی و محلی در صدر قرار خواهند داشت در غیر این صورت به تدریج میراث فرهنگی ناملموس خود را از دست خواهند داد. او گفت: مشارکت جوامع بومی در توسعه گردشگری، جوامع قوی‌تر و تاب‌آورتری به وجود می‌آورد. گردشگری می‌تواند به جوامع بومی کمک کند تا از فرهنگ خویش پاسداری کنند. همچنین به مردم کمک می‌کند که گوناگونی مهارت‌های خود را توسعه دهند. گردشگری، به عنوان یک بخش خدماتی که بر کشاورزی، ساخت و ساز و صنایع دستی تاثیر بین بخشی دارد، میلیون‌ها شغل و فرصت تجاری ایجاد می‌کند. ظرفیت گردشگری که باعث ارتقاء جامعه از سطح فقر و همچنین توانمندی همه افراد و نیز محافظت از محیط زیست می‌شود، آن را تبدیل به ابزاری بسیار حیاتی در جهت دستیابی به تغییرات مثبت در جوامع نموده است. او اضافه کرد: امر فوق، در مورد میراث مذهبی مهم و صادق است. درک طبیعت پیوسته میراث مذهبی و مقدس، داشتن ظرفیت محافظت از اصالت، اعتبار و صداقت آنکه شامل اهمیت معنوی آن می‌شود و سهیم شدن در دانش تاریخ مشترکمان، سه پایه ضروری برای حصول به احترام متقابل و گفت‌وگو بین جوامع است. امروز جامعه بین‌المللی باید اقدامات مناسبی را جهت محافظت از ارزش‌های اماکن مذهبی و مقدس تعریف کند که آن بنیان فرهنگ ما است، بنابراین هدف ما باید جلوگیری از به تدریج از دست دادن سنت‌های خود باشد. همان‌گونه که مارک تواین می‌گوید: «سفر برای جلوگیری از تعصب و کوته‌فکری بسیار مهم است و بسیاری از مردم ما به‌شدت به آن نیازمندند.» متاسفانه من بر این باورم که امروزه این گفته همچنان صادق است.