ایران و لزوم عدم حضور در لیست سیاه اف ای تی اف
دکتر محمد مهدی مظاهری|استاد دانشگاه|
اسفندماه همیشه برای ایرانیان ماهی پر از تکاپو و تلاش برای نو شدن بوده است، مردم ایران هر سال در این آخرین ماه سال در تقویم هجری شمسی می‌کوشند تا کارهای عقب مانده را جبران کرده و برای آغاز سالی نو و حالی نو مهیا شوند. اسفند ماه امسال اما ویژگی مهم دیگری نیز داشت؛ برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و انتخابات میان دوره‌ای مجلس خبرگان که با توجه به شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی کشور از ابعاد زیادی دارای اهمیت بود. فراتر از صداهای مختلفی که ندای نا امیدی را سر می‌دادند، بخش‌های زیادی از مردم ایران اما باز هم صبورانه پای صندوق‌های رأی آمدند تا نشان دهند به آینده ایران می‌اندیشند و اجازه نمی‌دهند هیاهوهای سیاسی رأی و نظر آنها را از صحنه قانون‌گذاری کشور محو کند.
اما همزمان با این رخداد حساس سیاسی در داخل کشور، اتفاق مهم و البته تأسف‌باری نیز در یک اجلاس بین‌المللی علیه کشورمان رقم خورد. بعد از کشمکش‌های بسیار و البته موافقت مجلس و دولت با پیوستن ایران به «اف ای تی اف»، به دلیل عدم تصویب نهایی دو کنوانسیون بین‌المللی مقابله با تأمین مالی تروریسم، «سی اف تی» و مبارزه با جرایم سازمان‌یافته فراملی موسوم به «پالرمو» در مجمع تشخیص مصلحت، کارگروه ویژه اقدام مالی (اف ای تی اف) روز جمعه ٢ اسفند (٢١ فوریه) در آخرین روز نشست خود در پاریس، نام ایران را در فهرست سیاه این نهاد بین‌المللی و در کنار کره شمالی قرار داد. حال متعاقب این تصمیم تمامی روزنه‌های تبادلات مالی رسمی با ایران مسدود می‌شود و بانک‌ها و موسسات مالی اندکی که هنوز در کشورهای همسایه از جمله عراق، ترکیه و در کشورهایی مانند روسیه و چین با ایران کار می‌کنند، ناگزیر به ترک فعالیت‌های رسمی خود با کشورمان می‌شوند. هر چند تحریم‌های گسترده و ظالمانه دولت امریکا علیه کشورمان سبب می‌شود که این تصمیم تأثیر آنی بر اقتصاد ایران نداشته باشد و تکانه‌های شدیدی در وضعیت معیشتی مردم ایجاد نکند، اما طبیعتا همردیف شدن با کشورهای منزوی همچون کره شمالی، مساله نویدبخشی برای اقتصاد و اعتبار جمهوری اسلامی ایران نیست. نکته دردناک ماجرا اینجاست که حتی کشورهای تروریست پرور و حامیان مالی اصلی تروریسم یعنی عربستان سعودی و امارات متحده عربی به این کنوانسیون‌ها پیوسته‌اند، از مزایا و اعتبار عضویت در آن سود می‌برند و ضمن برداشتن فشارهای بین‌المللی از روی کشورهای خود، آزادانه به سیاست‌های کثیف خود در حمایت مالی از تروریسم ادامه می‌دهند، اما جمهوری اسلامی ایران که قربانی تروریسم و البته مدافع کشورهای منطقه در برابر گروه‌های خطرناک تروریستی است، حال در لیست سیاه این نهاد بین‌المللی قرار گرفته است. آش سیاست‌های متناقض عربستان تا حدی شور شده که گروه ویژه اقدام مالی (اف‌ای تی اف) در گزارشی به تاریخ 24 سپتامبر 2018 از بی‌توجهی عربستان سعودی به جرایم مالی، پولشویی و تامین مالی تروریسم در سطح بین‌المللی، به‌شدت انتقاد و رقم این جرایم مالی را مبلغی بین ۱۲ تا ۳۲ میلیارد دلار اعلام کرد! حال اما این نه عربستان خاطی که نام ایران است که به لیست سیاه اف‌ای تی اف وارد شده و کشورهای جهان را از مبادلات بانکی و تجاری با کشورمان نهی می‌کند!
هرچند سران کشورهای جهان به خوبی می‌دانند که کدام کشورها حامی داعش و گروه‌های افراط‌گرای تروریستی هستند و کدامیک به مبارزه با آنها کمک کرده‌اند و هر چند نمی‌توان در ظالمانه، سیاسی و هدفمند بودن تصمیم اف‌ای تی اف شک کرد، اما در عین حال نمی‌توان و نباید این اتفاق را کم‌اثر و بی‌اهمیت جلوه داد و در ارایه تحلیل گرفتار بی‌صداقتی و نادیده گرفتن واقعیت‌ها شد. جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در غرب آسیا، چاره‌ای جر تعامل پویا و مستمر با سایر کشورهای جهان ندارد و راه پیشرفت اقتصادی کشور از مسیر اتکا به توانمندی‌های داخلی ضمن دریافتن بازارها و بهره‌گیری از فرصت‌های جهانی می‌گذرد و اقتصاد کشورهای منزوی محکوم به شکست است. ایران نمی‌تواند و نباید مسیر تجارت و مبادلات خود را از سایر کشورها جدا کند و در این راه لازم است ما نیز به قوانین و استانداردهایی که همه کشورهای جهان (به جز تعداد محدودی کشورهای ذره‌ای و غیر اثرگذار) پذیرفته‌اند، پایبند باشیم؛ حداقل در همان سطحی که سایر کشورهای عضو پایبند هستند! از آنجا که مجلس دهم پیوستن ایران به اف‌ای‌تی‌اف را تصویب کرد، اما رأی و نظر نمایندگان ملت راه به جایی نبرد و در نهایت کار به جایی رسید که حداقل منفعتی در آن نیست، حال همزمانی انتخابات مجلس و قرار گرفتن نام ایران در لیست سیاه اف‌ای‌تی‌اف شاید یک تلنگر باشد، تلنگری مبنی بر اینکه نقش و نظر مجلس به عنوان مجمعی از نمایندگان ملت باید بیش از پیش تقویت شود. همان‌گونه که امام راحل فرمودند :«…مجلس شورای اسلامی می‌خواهد برای ایران خدمت کند و باید قوه داشته باشد، تنها مرکزی است که تمام قوا باید تابع آن باشند.» (صحیفه امام، ج۱۲، ص:۱۹۹)
البته از نمایندگان منتخب جدید نیز انتظار می‌رود که منافع ملی را در رأس برنامه‌ها و اهداف خود قرار دهند و اجازه ندهند بازی‌های سیاسی، کشمکش‌های جناحی و نگرش‌های متعصبانه آنها را از حقوق این ملت زجر کشیده و مظلوم که با رأی خود آنها را به قدرت رسانده‌اند، غافل کند.
دیپلماسی ایرانی
