همکاری اپل و گوگل برای ردیابی بیماران مبتلابه کرونا

اپل و گوگل دست به همکاری بی‌سابقه‌ای برای ردیابی افراد مبتلا به ویروس کرونا با استفاده از فناوری بلوتوث زده‌اند؛ به گزارش زومیت به نقل از ورج، اپل و گوگل چند روز پیش اعلام کردند که همکاری همه‌‌جانبه‌ای برای توسعه و عرضه فناوری ردیابی ویروس کرونا انجام خواهند داد. اخبار منتشرشده از همکاری، کاملا بی‌سابقه و البته بحث‌برانگیز بود. به‌طور خلاصه فناوری نهایی احتمال تماس هر فرد با افراد مبتلا به کووید ۱۹ را به او هشدار می‌دهد و از داده‌های ناشناس موقعیتی و اتصال بلوتوث استفاده می‌کند. توضیحات کنونی که از فناوری نهایی حاصل همکاری دو غول دنیای فناوری منتشر می‌شود، جزئیات زیادی را در اختیار کاربران و کارشناسان قرار نمی‌دهد. درواقع هر دو شرکت گوگل و اپل هنوز در مراحل اولیه‌‌ توسعه هستند و همه‌ جوانب را بررسی نکرده‌اند. تنها نکته‌ کاملا واضح در فناوری آتی، بهره‌گیری از اتصال انرژی پایین بلوتوث (Bluetooth LE) به عنوان هسته‌ اصلی سیستم است. همان‌طور که از نام Bluetooth LE برمی‌آید، با یک اتصال متفاوت با بلوتوث عادی روبرو هستیم که توان مصرفی پایینی هم دارد. مثال مناسب اتصال مذکور را می‌توان در ایرپادهای اپل دید. پیش از اتصال و جفت شدن هدفون‌ها با بلوتوث عادی، یک اتصال کوتاه Bluetooth LE استفاده می‌شود تا اتصال اولیه و جفت شدن هدفون‌ها را اطلاع دهد. سپس برای انتقال سیگنال‌های صوتی و موسیقی، از بلوتوث عادی استفاده می‌شود. انتخاب Bluetooth LE به عنوان فناوری پایه‌ اتصالی در سیستم ردیابی افراد، از جهت‌های گوناگونی جذاب به‌نظر می‌رسد. اتصال مذکور، قابلیت‌های متعددی دارد که آن را برای چنین سبکی از کاربرد، عالی می‌کند. تقریبا تمامی گوشی‌‌های هوشمند مدرن موجود در بازار، از اتصال LE پشتیبانی می‌کنند. تمامی گوشی‌ها از ارزان‌ترین گوشی‌های اقتصادی اندرویدی تا گران‌قیمت‌ترین پرچم‌دارهای اپل و سامسونگ، به LE مجهز هستند. مشخصات فناوری مذکور نیز بسیار جالب‌توجه است و LE با توان بسیار پایین و ناچیز فعالیت می‌کند و تأثیری روی شارژ باتری دستگاه ندارد.

اپل و گوگل احتمالا در هفته‌های آتی درگیری زیادی برای توسعه اتصال ارتباطی بین دستگاه‌ها دارند تا به دقت کافی برسد. تنها درصورت رسیدن به دقت بالا، می‌توان مفید بودن سیستم را ادعا کرد. درنهایت اگر سیستم به‌گونه‌ای طراحی شود که به همه‌ افراد تا ۳۰ متری تماس با یک فرد بیمار هشدار دهد، کارایی نخواهد داشت. درمقابل، اگر هشدار دادن محدود به افراد با ارتباط بسیار نزدیک مثلا چند 10سانتی‌متری هم بشود، باز هم خروجی قابل‌قبولی نخواهیم داشت. باتوجه به فرضیه‌ بالا، برخی محدودیت‌های Bluetooth LE که مرتبط با بازه عملکردی هستند، شاید نقاط قوتی در هشداردهی درباره‌ قرار گرفتن در معرض ویروس باشند. باتوجه به اینکه ویروس توانایی عبور از موانع فیزیکی را ندارد، محدودیت ارتباط بلوتوث در عبور از موانع فیزیکی، مانند نقطه‌ قوتی خواهد بود که هشداردهی را دقیق‌تر می‌کند. درنتیجه تنها در ارتباط‌های خطرساز در فاصله نزدیک و فضای مشترک، اعلان ارسال می‌شود. بلوتوث نسبت به فناوری کدهای QR که در کشورهایی همچون کره‌ جنوبی استفاده شد، مزیت‌های بیشتری دارد. به‌هرحال این اتصال بازه‌ عملکردی بزرگ‌تری را نسبت به حسگرهای اسکن کد QR ارایه می‌کند. درنهایت، فناوری بلوتوث نیاز به نزدیک شدن بیش از حد افراد برای هشدار دادن نسبت به ابتلا به ویروس کرونا را از بین می‌برد.