از ویراژ موتورسواران تا حفاران غیرمجاز

کاغذ دست‌خطی که سعی کرده بود نشانی برای آیندگان در «طالب‌آباد» ری باز کند، شاید هیچگاه فکر نمی‌کرد برای حفظِ تپه باید نفرین‌نامه‌ای هم به تخریب‌شوندگانش بنویسد! خسرو پوربخشنده - باستان‌شناس – چند سال قبل با دست‌خطی در تپه طالب‌آباد روبه رو می‌شود که روی آن نوشته شده «این تپه در زمان شاهزاده دولت شاه قاجار ساخته شده است»، اما این تاریخ‌گذاری را به‌طور احتمالی به مرمت قلعه مربوط می‌داند و تپه و خشت‌های آن را به پیش از اسلام ربط می‌دهد، اما او هم حتما فکر نمی‌کرده که این تپه نیازمند نفرین‌نامه‌ای برای حفاران و تخریب‌کنندگان این محوطه‌ تاریخی باشد که باقی مانده‌هایش را حتی به دوره ساسانی مربوط دانسته‌اند. حالا تپه طالب‌آباد در کنار جاده شهر ری به ورامین و در حاشیه روستای طالب‌آباد امروزی است، در چشم هر عابر سواره و پیاده‌ای که از این مسیر می‌گذرد. تپه‌ای که نه تنها تفریحگاه جوانانِ محلی شده برای پیست موتورسواری‌شان، بلکه راهِ حفارانِ غیرمجاز برای خالی کردن تپه «طالب‌آباد» را در دل شب و چه بسا در روز روشن باز کرده است. تپه‌ای که امروز بیشتر به توده‌ای بی‌جان و نیمه استوار شبیه است که در کنار همه آسیب‌های واردشده به آن، کارگاه‌های اطرافش در عرصه و حریم نه تنها جاده منتهی به آن را به یک زباله‌دانی تبدیل کرده که ساختِ خانه‌ها در اطراف آن هم عرصه و حریمش را از بین برده است، اما تنها کاری که به نظر می‌رسد میراث فرهنگی تاکنون برای حفاظت از این تپه انجام داده فقط شناسایی آن بوده، نه تامین راهکاری درست و مطمئن برای حفاظت از آن؛ آن هم با وجود قرارگیری‌اش در مسیر بزرگراهی پررفت‌وآمد. تا همین یکی دو سال قبل آسیبی را که هر روز به این تپه وارد می‌شد علاوه بر چرای گوسفندان، موتورسواری جوانان اطراف تپه‌ باستانی «طالب‌آباد» می‌دانستند، اما امروز نه تنها خود تپه پیست موتورسواری آنهاست که بیشترین کاربری‌اش حفر گودال توسط حفاران غیرمجازی است که تپه را به پنیر سوییسی تبدیل کرده‌اند. البته که رد چرخ موتورسوارها بیش از هر آسیب دیگری تپه را به شنزاری خشک تبدیل کرده و بر خلاف همین چند سال قبل که از مهم‌ترین نگرانی‌ها گم شدن تدریجی تکه سفال‌های باقی مانده روی تپه بود، دیگر نشانی هم از آنها وجود ندارد. خسرو پوربخشنده _ باستان‌شناس پیشکسوت _ سه سال قبل درباره این تپه به ایسنا گفته بود: این تپه تاکنون کاوش نشده و از طرفی خیلی هم تخریب شده است. این تپه را به هوای پیدا کردن گنج چندبار کنده‌اند و گویا مالک خصوصی هم دارد.