تصویب قانون حفظ فضای سبز

قانون حفظ و گسترش فضای‌سبز و جلوگیری از قطع بی‌رویه درختان، یازدهم مرداد 1352 به تصویب مجلس بیست و سوم شورای ملی رسید.  بر اساس ماده یک این قانون، به منظور حفظ و گسترش فضای سبز و جلوگیری از قطع بی رویه درختان قطع هر نوع درخت در محدوده قانونی و حریم شهرها بدون‌اجازه شهرداری و در روستاها در هر منطقه که دولت تصویب و آگهی نماید پس از آن بدون اجازه وزارت کشاورزی و منابع طبیعی ممنوع است.  ‌درخت از نظر این قانون هر درختی است که محیط بن آن از پنجاه سانتیمتر بیشتر باشد. طبق ماده ۲ این قانون نیز، شهرداری‌ها در محدوده قانونی و حریم شهر مکلفند ظرف مدت یک سال شناسنامه شامل تعداد و نوع درختان محل‌های مشمول این قانون را‌تنظیم کنند و این شناسنامه که هر پنج سال یک مرتبه قابل تجدید می‌باشد ملاک و سند اجرای این قانون خواهد بود. 

‌شهرداری موظف است پس از وصول برگ شناسنامه‌های مربوط به هر منطقه مراتب را برای اطلاع ساکنین محل آگهی نماید. در صورتی که پس از یک ماه ساکنین یا مالکین اعتراض ننمایند شناسنامه ابلاغ شده تلقی می‌گردد. همچنین، ماموران وزارت کشاورزی و منابع طبیعی و شهرداری‌ها بر حسب مورد می‌توانند برای تنظیم و یا تطبیق برگ شناسایی درختان با در دست‌داشتن معرفینامه کتبی و نمایندگی دادستان وارد محل های مشمول این قانون بشوند. قطع درخت در محل‌های مشمول این قانون از تاریخ ابلاغ شناسنامه ممنوع است مگر با تحصیل اجازه که طبق مقررات آیین‌نامه مذکور در‌ماده 12 داده خواهد شد. تفکیک قطعات اراضی مشجر و باغات بزرگ‌تر از پانصد متر مربع با رعایت مقررات شهرسازی مجاز است ولی قطع درخت در قطعات تفکیک شده به هر‌مساحت که باشد بدون اجازه طبق مقررات این قانون ممنوع است. بر این اساس، در پروانه‌های ساختمانی که بر اساس طرح جامع یا هادی شهرها از طرف شهرداری‌ها صادر می‌شود تعداد درختی که در اثر ساختمان‌باید قطع شود تعیین و قید خواهد شد. در صورتی که پس از دریافت پروانه و قطع درخت ظرف مدت مندرج در پروانه بدون عذر موجه اقدام به‌ساختمان نشود مرتکب مشمول مجازات‌های مقرر در این قانون خواهد شد. به منظور تشویق در امر ایجاد و توسعه فضای سبز در شهر و روستا نیز، دولت اعتباراتی با شرایط مساعد و بهره نازل تخصیص خواهد داد و‌هر گونه کمک و راهنمایی به اشخاص و افراد مربوط می‌کند.  بر اساس ماده پنج این مصوبه نیز، از بین بردن درختان واقع در معابر - پارک‌های عمومی - میادین داخل شهرها و همچنین در شاهراه‌ها و راه‌های عمومی خارج شهر به هر‌قطر ممنوع است، مگر طبق آیین‌نامه این قانون. کاشت و حفاظت و آبیاری درختان معابر و میادین و پارک‌های عمومی از اهم وظایف شهرداری‌ها است.