تا دیر نشده به فکر 3 میلیون و 499 دانش‌آموز دیگر باشید
مریم شاهسمندی
خبر کوتاه اما بسیار دردناک بود. خودکشی کودکی 11 ساله به این خاطر که گوشی هوشمند نداشت و نمی‌توانست از تحصیل در فضای مجازی بهره مند شود. او یکی از 3 و نیم میلیون دانش‌آموزی بود که هنوز نتوانسته‌اند به برنامه شاد وصل شوند و از امکانات آن برای تحصیل استفاده کنند. او یکی از دانش‌آموزانی بود که به علت فقر از تحصیل باز مانده‌اند. محمد یکی از آن هزارانی است که حالا به جای درس خواندن به خیل عظیم کودکان کار و خیابان اضافه شده‌اند. کودکانی که اگر تا به حال طعم تبعیض را در مدرسه‌های غیر استاندارد آنچنان نچشیده بودند، حالا به واسطه کرونا و تعطیلی مدارس خوب فهمیدند که فرق بین آنها با بچه‌هایی که از تمام امکانات تحصیلی بهره مندند چیست. محمد یکی از بچه‌هایی بود که تبعیض را تاب نیاورد. حال این مسوولان آموزش و پرورش هستند که باید پاسخگو باشند. نه تنها به خانواده محمد که به خانواده‌های بی‌بضاعت دیگری که فرزندانشان به همین یک دلیل از نظر آنها بی‌اهمیت از تحصیل باز مانده‌اند.
همان روزی که وزیر آموزش و پرورش اعلام کرد مدارس بازگشایی می‌شود باید به این فکر می‌کرد که بعد از 9 ماه تعلل در برنامه‌ریزی برای تحصیل از راه دور دانش‌آموزان این کشور باید به جای بازگشایی مدارس چاره دیگری می‌اندیشید. شاید اگر 7 ماه پیش مسوولان آموزش و پرورش به فکر تامین گوشی هوشمند یا تبلت برای دانش‌آموزان بی‌بضاعت می‌افتادند خیلی راحت‌تر از الان که دلار به 31 هزار تومان رسیده می‌توانستند این 3 و نیم میلیون دانش‌آموز بازمانده از تحصیل را پوشش دهند. عمل کردن به قانون در این سرزمین خیلی سخت‌تر از بی‌قانونی شده است. تحصیل رایگان یکی از قوانین موجود در قانون اساسی کشور است. همه افراد جامعه باید از تحصیل رایگان برخوردار باشند، اما چه کسی به این قانون عمل می‌کند. کدام تحصیل رایگان وقتی قرار است والدین برای هر سالی که فرزندانشان در مدرسه درس می‌خوانند به عناوین مختلف پول پرداخت کنند. شاید کسی باشد که فقط به صرف اینکه مدارس را برای فرزندش مناسب نمی‌داند، دست به ساخت مدرسه‌ای تازه بزند، اما واقعا چند نفر در این کشور امکان چنین کاری را دارند. چرا آموزش و پرورش به جای اینکه مشکلات را حل کند و به جای اینکه یک بار هم که شده در برابر اتفاق‌هایی که در سایه بی‌مسوولیتی و اهمال کاری مسوولانش رخ می‌دهد از مردم عذر خواهی کند، دست به تکذیب می‌زند. طی سال‌های اخیر چند مدرسه به دلیل نداشتن سیستم گرمایشی استاندارد و مناسب آتش گرفتند. چند دانش‌آموز بی‌گناه یا جان شیرینشان را از دست دادند یا زیبایی صورتشان را؟ کدام دفعه که این اتفاقات افتاد وزیر آموزش و پرورش استعفا داد یا از مردم عذرخواهی کرد. خودکشی محمد برای نداشتن گوشی هوشمند تنها اتفاقی نیست که در این سال‌ها رخ داده است. حالا آموزش و پرورش بیانیه داده و گفته مدیر مدرسه گوشی هوشمند به محمد داده بود و خود کشی او دلیل دیگری دارد. یک پسر بچه 11 ساله چه دلیل دیگری می‌تواند برای خودکشی داشته باشد؟ این‌بار هم آموزش و پرورش سعی می‌کند، صورت مساله را پاک کند، سعی می‌کند تقصیر را به گردن دیگران بیندازد. شاید هیچ کدام از مسوولان این وزارت خانه حتی نمی‌توانند تصور کنند که یک پسر بچه 11 ساله هم می‌تواند غرور داشته باشد. می‌تواند برای نداشته‌هایش غصه بخورد. می‌تواند از درد نداری و بدبختی خودش را‌دار بزند. هیچ کدام از مسوولان شاید اصلا نمی‌توانند چنین چیزی را باور کنند، چون هیچ‌وقت در این شرایط نبوده‌اند. اما تا دیر نشده فکری به حال آن 3 میلیون 499 دانش‌آموز کنید که به واسطه نداشتن گوشی هوشمند نمی‌توانند از امکانات شاد استفاده کنند. تا دیر نشده و طناب‌دار پایان یک دانش‌آموز بی‌گناه دیگر نشده برایشان کاری بکنید.
