عرضه دارایی‌ها در زمان مناسب

احمد اشتیاقی

درست است که رقم یک هزار میلیارد تومان درمقایسه با ارزش معاملات روزانه بازار سرمایه رقم بزرگی نیست اما مبلغ یک هزارمیلیارد تومان یک پیش زمینه برای ورود مابقی نقدینگی در بورس است. چراکه؛ یک درصد از منابع صندوق توسعه به صندوق تثبیت بازار ارایه شود بنابراین فعلا این مبلغ به عنوان یک پیش زمینه عمل می‌کند تا اجرای صحیح قانون شاهد افزایش آرام‌آرام این مبلغ باشیم. سال 1394 بود که مصوبه این تزریق در بازار دیده شد و برخی از بررسی‌ها می‌گوید که صندوق توسعه حدود صد میلیارد دلار نقدینگی که اگر یک درصد یک مبلغ را درنظر بگیریم مساوی با یک میلیارد دلار می‌شود و اگر این مبلغ با نرخ دلار نیمایی محاسبه شود شاهد یک تحول در بازار سرمایه خواهیم بود. این مبلغ نیز به انواع گام اول شناخته می‌شود و باید منتظر ماند تا ماباقی منابع هم آورده شود و در نتیجه رقم پیش‌بینی شده برای بازار بسیار مفید خواهد بود. همچنین این مبلغ در زمان‌های نزول بازار استفاده می‌شود که می‌تواند یک اطمینان برای نقدشوندگی در بورس به وجود آورد و درنتیجه موجبات افزایش اعتماد در بازار پیش می‌آید. یک بخش از تکالیفی که برای جبران کسری بودجه دیده می‌شود فروش دارایی‌های دولتی از جمله سهام است و باتوجه به وضعیت بازار بهتر است فروش دارایی‌های دولت در قالب بلوک صورت گیرد این بدان معناست که مسوولان پیش از عرضه با سرمایه‌داران بزرگ مانند هلدینگ‌ها صحبت کرده باشند و  از کمک این هلدینگ‌ها با کمک بانک‌ها به صورت نقد و اقساط در بازار عرضه کنند اما؛ اگر تمامی عرضه‌ها دولت به صورت خرده‌فروشی انجام شود ممکن است بازار پتانسیل لازم برای این مقدار از عرضه را نداشته باشد و مسوولان نیز با ملاحظات لازم را درخصوص وضعیت بازار سرمایه انجام دهند. حال اگر عرضه دارایی‌های دولت با قیمت‌های مناسب و به صورت خرد صورت گیرد می‌تواند به سودآوری این سهام کمک کند. البته سودآوری عرضه دارایی دولت به زمان آن نیز بستگی دارد. برای مثال پالایشی در زمانی عرضه شد که رشد بالایی داشت و این عامل باعث شد که معامله پالایشی کمی سخت‌تر شود، اگر عرضه‌ای با قیمت پایین‌تر ارزش ذاتی و در زمان مناسب صورت گیرد می‌تواند به‌طور کامل سودآور باشد.