به نام مردم به کام صداوسیما

نیما مجدی

بررسی‌روند تصمیم‌سازی‌های تقنینی مجلس یازدهم از ابتدای تشکیل تا به امروز، گویای این واقعیت روشن است که مصوبات مجلس، به‌رغم شعارهایی که در خصوص حمایت از اقشار آسیب‌پذیر داده می‌شود، تناسبی با زندگی روتین و روزمره مردم ندارد. بسیاری از افرادی که به عنوان نماینده مردم در پارلمان حاضر می‌شوند به نظر می‌رسد، درکی از واقعیات زندگی مردم ندارند. در شرایطی که بر اساس آمارهای نهادهای آماری کشور بیش از 70 درصد اقشار مردم با مشکلات اقتصادی و معیشتی دامنه‌داری مواجه هستند و بسته‌های اینترنتی یکی از هزینه‌های ثابات خانواده‌ها را تشکیل می‌دهد، چرا نمایندگان مجلس باید رای به افزایش قیمت 10 درصدی درآمدهای دولت از اپراتورها بدهد؟ مگر نمایندگان نمی‌دانند که پیش از این هزینه‌های مسکن، هزینه‌های اقلام اساسی، آموزش، درمان، حمل و نقل و... به اندازه‌ای افزایش پیدا کرده که صدای خورد شدن استخوان‌های مردم به گوش بسیاری از تحلیلگران و کارشناسانی که گوش خود را نسبت به واقعیات نبسته‌اند، رسیده است. نکته دردآور آن است که این تصمیم در شرایطی اتخاذ شده که به دلیل کرونا بخش قابل توجهی از فعالیت‌های عمومی مردم در بخش‌های کسب و کار، آموزش، بهداشت و درمان و... از طریق فضای مجازی و با استفاده از بسته‌های اینترنتی و مخابراتی هندل می‌شود. نمایندگان مجلس باید پاسخ دهند، خانواده‌ای که در دور‌ترین نقاط استان‌های محروم در سیستان و بلوچستان، خراسان شمالی و... با مشقات فراوان تلاش می‌کنند از طریق فضای مجازی درس بخوانند، کسب و کارهای کوچک خود را بازاریابی کنند و مناسبات ارتباطی خود را ساماندهی کنند، چطور می‌توانند با تبعات برآمده از این افزایش قیمت مواجه شوند. به عنوان کارشناس فضای مجازی و کسب و کار اینترنتی معتقدم این مصوبه بدون تردید در بخش‌های کسب و کار، آموزش، ارتباطات و... آثار منفی فراوانی خواهد داشت. نکته عجیب ماجرا اینجاست که نمایندگان تصمیم گرفته‌اند تا بخشی از منابع برآمده از این تصمیم را به حساب صدا و سیمایی واریز کنند که هم از بودجه سنواتی فراوان برخوردار است، هم هر ساله هزاران میلیارد تومان از طریق آگهی‌های تبلیغاتی و آنتن‌فروشی کسب درآمد می‌کند و هم دستگاه‌های دولتی هر سال بخشی از بودجه خود را به این سازمان تخصیص می‌دهند. این روزها مردم کوچه و بازار از خود می‌پرسند، این سازمان عریض و طویل که محتوای برنامه‌هایش اغلب از شبکه‌های مجازی کپی می‌شود و  کیفیت قابل توجهی در برنامه‌های تولیدی‌اش وجود ندارد، مگر چقدر بودجه نیاز دارد که نمایندگان مجلس تصمیم گرفته‌اند دست در جیب محروم‌ترین اقشار کشور کنند و منابع برآمده از آن را به این سازمان تخصیص دهند؟ اساسا مگر نمایندگان با شعار حمایت از اقشار آسیب‌پذیر جامعه راهی بهارستان نشده‌اند؟ آیا این مصوبات به معنای حمایت از اقشار آسیب‌پذیر است؟ آیا این نوع تصمیمات باعث کاهش هزینه‌های روتین مردم می‌شود؟ چاه ویل مصارف صدا و سیما چقدر طویل است که هر اندازه بودجه در آن ریخته می‌شود و به اختیاراتش افزوده می‌شد، باز هم می‌خواهد و طلب می‌کند. صدا و سیما بابت هر تبلیغات وسیعی که انجام می‌دهد، هزاران میلیارد تومان درآمد دارد. اخیرا خبر رسید که یکی از برندهای کسب و کار اینترنتی که مدام در صدا و سیما تبلیغ می‌شود، برای یک دوره قرارداد تبلیغاتی بیش از 500 میلیارد تومان پرداختی به صدا و سیما داشته است. وقتی فقط یک برند کسب و کار آنلاین یک چنین پرداختی برای تبلیغات در یک دوره زمانی محدود دارد، نشان می‌دهد که برداشت صدا و سیما از تبلیغات چه وضعیتی دارد. این در حالی است که خدمات اینترنتی که در کشورمان ارائه می‌شود از بی‌کیفیت‌ترین خدمات آنلاین در سطح جهان است. در کره‌جنوبی برای دانلود یک فیلم چند ساعته، مردم به راحتی طی چند دقیقه فیلم و مدیای مورد نظر را دانلود می‌کنند. اما در ایران، دانلود یک مدیای چند دقیقه‌ای، چند ساعت طول می‌کشد. این در حالی است که کشورهای توسعه‌یافته تلاش می‌کنند تا خدمات سایبری را به پایین‌ترین قیمت و در برخی موارد رایگان در اختیار شهروندان قرار دهند. در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته، شهرداری خدمات اینترنتی رایگان در ایستگاه‌های اتوبوس، رستوران‌ها، ایستگاه‌های مترو و... ارایه می‌کنند، اما در ایران در ازای یک چنین خدمات بی‌کیفیتی که همواره فریاد کاربران را به خاطر سرعت پایین و پارازیت‌های فراوان به آسمان بلند می‌کند به هر بهانه‌ای قیمت را افزایش می‌دهند. این در حالی است که ایران 35 سال است با تحریم‌های اقتصادی روبه‌روست؛ این تحریم‌های اقتصادی باعث شده، فقر در کشور گسترش پیدا کند، تورم به صورت فزاینده در دالان صعودی رشد قرار بگیرد و هزینه‌های زندگی افزایش پیدا کند. جالب اینجاست همین نمایندگان مجلس در برابر تلاش‌هایی که برای پایان دادن تحریم‌های اقتصادی صورت می‌گیرد، مقاومت می‌کنند و در مسیر دیپلماسی سنگ‌اندازی می‌کنند، اما از سوی دیگر قیمت خدمات مورد نیاز مردم در بخش‌های مختلف را افزایش می‌دهند. در وهله نخست به عنوان یک شهروند و در مرحله بعد به عنوان یک کارشناس فضای مجازی از این رویکرد عصبانی و آزرده خاطر هستم. نمایندگان مجلس نباید فراموش کنند که امروز از سوی نهادهای مسوول اعلام شده که آن‌دسته از خانواده‌هایی که درآمد ماهانه زیر 10میلیون تومان دارند، زیر خط فقر قرار می‌گیرند. با این فرمول دامنه وسیعی از شهروندان ایرانی زیر خط فقر قرار می‌گیرند. با این اعداد و ارقام منصفانه نیست که به هر بهانه‌ای هزینه‌های زیست این مردم در بخش‌های مختلف افزایش پیدا کند. حیرت‌انگیز ان است که این مصوبات توسط مجلسی صورت گرفته که فریاد حمایت از اقشار محروم را سر می‌دهند اما در عمل از منافع صدا و سیما و سایر نهادهای متمول دفاع می‌کند.