ICT ، غایب پررنگ مناظرات و وعده‌های نامزدها
از مجموعه آنچه در جریان تبلیغات انتخاباتی گذشت می‌توان چنین تلقی کرد که کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری نه تنها آشنایی چندانی با موضوع ICT ندارند، مشاوران متخصصی هم در این بخش به کار نگرفته‌اند. تقلیل همه مسائل این حوزه به «دسترسی» و حتی در این بخش هم سخن گفتن درباره «فیلترینگ» می‌تواند برای فعالان این صنعت ناامیدکننده باشد و در همان حال گویای آن است که مردان سیاست در ایران همچنان نگاهی سنتی به اقتصاد، صنعت، فرهنگ و غیره دارند. کسانی که مناظره‌های سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری یا سایر برنامه‌های رادیو و تلویزیونی کاندیداها را دنبال کردند حتماً سخنان آنها درباره فیلترینگ، اینترنت، فضای مجازی و کلیدواژه‌هایی از این دست را شنیده‌اند؛ اما این سخنان کلی، مبهم و غیرکارشناسی تا چه اندازه نشان‌دهنده جهت‌گیری نامزدها در مورد ارتباطات و فناوری اطلاعات است؟ آیا می‌توان از این سخنان برداشت کرد که در آینده و در صورت پیروزی هر کدام از این هفت نفر، چه سرنوشتی در انتظار صنعت ICT کشور خواهد بود؟ منظور از «اینترنت ارزان، پرسرعت و امن» چیست؟ آیا با روی کار آمدن دولت جدید اینترنت برای همیشه قطع می‌شود یا چنان‌که یکی از کاندیداها یک بار اشاره کرد، طبقه‌بندی خواهد شد؟
از اینترنت ارزان تا فیلترینگ
مشکلات اقتصادی روز کشور آنچنان چشمگیر و جدی هستند که محور تبلیغات انتخاباتی را به خود اختصاص دادند و در انتخاباتی که تمامی هفت نامزد آن از نظر اقتصادی به اردوگاه راست‌گرایان تعلق داشتند، کمتر اثری از اتکا به فناوری برای رشد اقتصادی بود. نامزدها به صورت اشاراتی کلی، که نشان می‌داد آشنایی چندانی با موضوع ندارند، گاهی به فضای مجازی و نقش آن در اشتغال اشاره کردند؛ اما خدمات الکترونیکی، دولت الکترونیکی، سلامت الکترونیکی و موضوعاتی از این دست که به صورت مستقیم با تصمیمات دولت‌ها مرتبط هستند بدون توجه باقی ماندند. حتی در هنگامه‌ای که کلیه دانش‌آموزان و دانشجویان کشور یک سال تحصیلی کامل را به صورت آنلاین گذراندند، اشاره‌ای به آموزش مجازی و الکترونیکی نشد. در مقابل، وعده‌هایی مانند اینترنت رایگان برای دهک‌های پایین جامعه و اینترنت ارزان برای زنان خانه‌دار داده شد که نامزدها باز وعده دادند در صورت پیروزی، جزییات آن را اعلام کنند. همچنین چند باری به موضوع فیلترینگ و بسته شدن سایت‌ها و پیام‌رسان‌های خارجی اشاره شد؛ اما مساله برخورد با کسب‌وکارهای داخلی و مشکلاتی که آنها دارند ناگفته باقی ماند. در میان کاندیداها، عبدالناصر همتی و محسن مهرعلیزاده که خود را به جریان میانه‌رو و اصلاح‌طلب منتسب می‌کنند در جریان مناظره‌ها از تشکیل پرونده قضایی برای وزیر ارتباطات یا رأی نمایندگان قوه قضاییه به مسدود شدن اینستاگرام در کمیته فیلترینگ سخن گفتند و در برابر آنها رییسی اعلام کرد در دوران ریاست او بر قوه قضاییه، هیچ فیلترینگ جدیدی رخ نداده است. تاکید بر فیلترینگ در مناظره‌ها بدون اشاره به موضوعات دیگر این حوزه نشان می‌داد کاندیداها آشنایی چندانی با ارتباطات و فناوری اطلاعات ندارند. پنج کاندیدای دیگر این انتخابات که خود را جزو جریان مقابل دولت فعلی می‌دانند ابتدا سعی کردند به موضوع فیلترینگ وارد نشوند؛ اما در ادامه هنگامی که حمله طرف مقابل شدت یافت به دفاع برخاستند. علیرضا زاکانی در مناظره دوم گفت: «ما مخالف فیلترینگ هستیم.» که مشخص نشد منظورش از «ما» چه کسانی است. در همان مناظره، ابراهیم رییسی به سامانه‌های الکترونیکی قوه قضاییه که در زمان ریاست او آغاز به کار کرده‌اند اشاره کرد و به موضوع توسعه زیرساخت‌ها پرداخت. او اشاره‌ای هرچند غیرفنی به پینگ بازی‌های آنلاین داشت و از این طریق به موضوع زیرساخت‌ها و اقتصاد فضای مجازی پرداخت هرچند وارد جزییات نشد. در مناظره سوم نیز باز موضوع فیلترینگ به میان آمد؛ اما خبری از بحث‌های کارشناسی نشد و حتی برخلاف حوزه‌های دیگر، در حوزه ICT وعده مشخصی هم داده نشد و آنچه در این فضا اهمیت یافت حاشیه‌ها بود.
طبقه‌بندی اینترنت
سال ۸۸ در جریان منازعات پس از انتخابات ریاست‌جمهوری، فیس‌بوک و توییتر به دستور مستقیم شورای عالی امنیت ملی مسدود شدند. شورایی که در آن سال سعید جلیلی دبیر آن بود. با وجود این جلیلی در جریان تبلیغات دوره اخیر در توییتر نوشت: «فیلترینگ توییتر توجیه ندارد.» او همچنین در یک برنامه رادیویی گفت: «وقتی گفته می‌شود نباید دولت فضای مجازی را رها کرد، عده‌ای فکر می‌کنند می‌خواهیم بگیریم و ببندیم. نه، اتفاقاً اگر برنامه داشته باشیم بسیاری از مردم و جوانان ما از فرصت‌های فضای مجازی استفاده حداکثری می‌کنند.. برخی از محدودیت‌ها توجیهی ندارند، مثلاً بین اینستاگرام و توییتر تفاوت چندانی وجود ندارد و اگر محدودیتی هست، حتماً باید مطالعه و برطرف شود.» شبیه این سخنان را دیگر کاندیداها هم به زبان آوردند که جدا از کلی و مبهم بودن، نشان می‌داد کاندیداهایی که در دورانی طرفدار فیلترینگ بودند امروز می‌دانند این سخنان باعث ریزش رأی آنها خواهد شد. احتمالاً همین سخنان بود که باعث شد حسن روحانی در واکنشی طعنه‌آلود بگوید: «اینهایی که در دولت یازدهم رودررو و سینه به سینه من شده بودند که باید این فیلتر شود، آن فیلتر شود، همه می‌گویند ما طرفدار پهنای باند شده‌ایم.» البته این تنها موضوعی نبود که حاشیه ایجاد کرد. ابراهیم رییسی در یکی از برنامه‌های تبلیغاتی خود از طبقه‌بندی اینترنت سخن گفت. موضوعی که با واکنش منفی برخی کاربران در شبکه‌های اجتماعی روبرو شد و در نهایت او هیچگاه این موضوع را تکرار نکرد. اما می‌توان گفت این موضوع ارتباطی به او و خواسته‌اش ندارد. ۱۷ اسفند سال گذشته ابوالحسن فیروزآبادی، دبیر شورای عالی فضای مجازی، در مراسم رونمایی از مرکز مانیتورینگ خدمات پایه دیجیتالی شبکه ملی اطلاعات در پاسخ به سوالی در خصوص طبقه‌بندی دسترسی کاربران در فضای مجازی گفت: «این طرح میان وزارت ارتباطات، کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه و معاونت فضای مجازی دادستانی در دست اجراست، البته طبق گزارش دریافتی ما از جدول زمان‌بندی عقب هستند اما این پروژه مراحل نهایی خود را طی می‌کند و به زودی عملیاتی می‌شود. این پروژه تحت عنوان مدیریت VPN و اینترنت کشور برای دسترسی طبقات مختلف مانند خبرنگاران، پزشکان و دانشگاهیان با هدف رفع نیازهای اینترنتی آنها و ارایه شرایط بهتر سرویس‌دهی اجرایی می‌شود.» اما می‌توان گفت این طرح به مدت‌ها پیش بازمی‌گردد. زمانی که حسن روحانی به تازگی توانسته بود دور دوم ریاست‌جمهوری خود را آغاز کند. آبان ۹۶ امیر خوراکیان، معاون مرکز ملی فضای مجازی، در یک نشست خبری در حاشیه یازدهمین نمایشگاه بین‌المللی رسانه‌های دیجیتالی از اجرای طرح «اینترنت طبقه‌بندی‌شده» در کشور خبر داد و گفت: «تقسیم‌بندی اینترنت بر مبنای دسترسی‌ها بر اساس نیازها و ماموریت‌ها خواهد بود.» خوراکیان گفت: «بر این اساس برخی از مراکز خاص همچون مراکز پژوهشی و دانشی، فرهنگی، دانشگاه‌ها و رسانه‌ها می‌توانند به بخش عظیمی از اینترنت دسترسی داشته باشند. سعی داریم تقسیم‌بندی اینترنت به گونه‌ای باشد تا دسترسی‌ها بر اساس نیازها و ماموریت‌ها باشد.» بدین‌ترتیب می‌توان حدس زد رییسی تنها به اجرای مصوبات شورای عالی فضای مجازی اشاره کرده است؛ اما مجموعه حواشی در مورد او و نفراتی که در ستادهای تبلیغاتی‌اش فعالیت داشتند کاربران را بیش از پیش بدبین کرده بود. یکی از این نفرات، رضا تقی‌پور بود.»
طرح محدودیت در مجلس
نهم خرداد خبرگزاری تسنیم اعلام کرد با حکم نیکزاد (رییس ستاد انتخاباتی رییسی) رضا تقی‌پور در سمت مسوول فضای مجازی ستاد سیدابراهیم رییسی منصوب شده است. تقی‌پور که در دولت دوم احمدی‌نژاد وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات بود، پیشتر در سخنانی موتورهای جست‌وجوی خارجی را «ابزارهای جاسوسی بیگانگان» خوانده بود. ۱۱ خرداد همین خبرگزاری گفت‌وگویی از تقی‌پور منتشر کرد که در آن درباره طرح ساماندهی فضای مجازی توضیح داده بود. این طرح که از مدت‌ها پیش در کمیسیون‌های مجلس در دست بررسی است هنوز به صحن علنی نرسیده و مشخص نیست چرا تقی‌پور لازم دید در این مقطع درباره آن توضیح دهد. از میان سخنان او جملات «پیام‌رسان‌های خارجی مسدود می‌شوند، مگر اینکه قانون ما را بپذیرند، همه کاربران باید احراز هویت شوند، حبس و جزای نقدی برای توزیع و انتشار فیلترشکن، کنترل پیام‌ها در صورت «شروع» به ارتکاب جرایم علیه امنیت داخلی» در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به‌شدت برجسته شدند. تا جایی که خبرگزاری تسنیم مجبور شد این خبر را از خروجی خود حذف کند و در ادامه مهدی دوستی، سخنگوی ستادهای مردمی ابراهیم رییسی، اعلام کرد تقی‌پور هیچ سمتی در این ستاد ندارد. هرچند این سخنان نیز مربوط به طرح نهایی‌نشده در مجلس است که می‌توان ردپای آن را در اسناد تصویب‌شده در شورای عالی فضای مجازی دید. بدین‌ترتیب می‌توان دریافت کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری که در نهایت یکی از آنها حداقل چهار سال رییس قوه مجریه خواهد بود هیچ ایده و برنامه مشخصی در زمینه اینترنت، شبکه ملی اطلاعات، فضای مجازی، کسب‌وکارهای مرتبط با این صنعت و مشکلات آنها ندارند و هرچند در برنامه‌های دیگری گاهی به استارت‌آپ‌ها و اشتغال‌زایی آنها اشاره کردند، اما به صورت کلی پرداختن به این صنعت جزو برنامه‌های اصلی آنها نیست. طی یک بررسی آماری که اعتمادآنلاین از پرتکرارترین کلمات به‌کاربرده‌شده از سوی هر کاندیدا در سه مناظره انجام داد مشخص شد رییسی، همتی و مهرعلیزاده در مجموع، ۱۲ بار کلمات «اینترنت» و «فضای مجازی» را استفاده کرده‌اند و بقیه کاندیداها حتی یک‌بار هم از این کلمات استفاده نکرده‌اند. هرچند در این زمینه از صداوسیما و طراحان سوال‌ها نیز می‌توان انتظار داشت که عملکرد بهتری داشته باشند، اما با توجه به فرصتی که هر کاندیدا برای ارایه ایده‌های خود داشت، می‌شد به موضوعاتی غیر از سوال‌های از پیش طراحی‌شده نیز پرداخت.
