کرونا بوم‌گردی‌ها را شکست داد
بوم‌گردی‌های کشور از دو سال پیش مانند بیشتر فعالیت‌های اقتصادی و گردشگری دچار مشکل بودند اما در دوران کرونا با تعطیلی صنعت گردشگری برخی از آنها مجبور به فروش یا واگذاری شدند. به گزارش مهر، بیش از ۲۲۰۰ واحد بوم‌گردی در کشور به عنوان کسب و کارهای کوچک اقتصادی در حوزه گردشگری ایجاد شده‌اند بسیاری از آنها بدون گرفتن وام یا کمک مالی توسط جامعه محلی و روستایی حتی در نقاط دوردست ایجاد شدند تا زمینه برای اقامت مسافران در روستاها و مناطق گردشگری ایجاد شود. بسیاری از آنها به عنوان مشاغل پایدار توانستند اتفاقی را رقم بزنند که مردم با راه افتادن جریان گردشگری به روستاها برگردند. اما مانند بسیاری از مشاغل گردشگری دیگر این واحدهای بوم‌گردی با سیل سال ۹۸ دچار مشکل شدند اما به عنوان واحدهای اقتصادی و کسب و کارهای کوچک با شیوع کرونا و تعطیلی صنعت گردشگری نتوانستند به فعالیت خود ادامه دهند. شاید کسب و کارهای بزرگ‌تر اندوخته‌ای داشته باشند که بتوانند در این شرایط از آن استفاده کنند اما سرمایه بوم‌گردی‌ها خانه‌های شخصی روستایی بود که توسط روستاییان و جامعه محلی ایجاد شده بود از طرفی، بوم‌گردی‌ها در واقع خانه‌های قدیمی یا تاریخی بودند که به مرور نیاز به بازسازی و ترمیم دارند. به همین دلیل در حال حاضر و با توجه به اینکه هنوز مشخص نیست صنعت گردشگری ایران چه زمانی دوباره به چرخه فعالیت بر می‌گردد، برخی از این مدیران این واحدها اقدام به واگذاری، فروش، تعطیلی یا فروش تجهیزاتشان کرده‌اند. برخی از موسسان بوم‌گردی در مناطق دورافتاده‌تر به مشاغل دیگر روی آورده‌اند. در این باره اکبر رضوانیان عضو هیات‌مدیره جامعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی کشور به مهر گفت: در روزهای اول شیوع کرونا گفتیم که در این مدت می‌توانیم به موضوع آموزش و ارزیابی بپردازیم. جامعه حرفه‌ای بوم‌گردی اعتقاد داشت آموزش در اولویت است. یک سال و نیم پیگیری کردیم اما هیچ اتفاقی نیفتاد. به ما گفتند که شما جامعه بوم‌گردی چرا رییس هیات‌مدیره دارید، باید مدیرعامل داشته باشید، این هم یکی از ایرادات عجیبی بود که به ما وارد کردند. قرار بود شرکت‌های ارزیاب فعالیت داشته باشند و کارهایی را به سرانجام برسانیم قرار بود دوره‌های آموزشی تعریف شود و برخی از افراد به عنوان ارزیاب در این دوره‌ها شرکت کنند. اداره کل نظارت و آموزش قرار بود این دوره‌ها را برگزار کند که نکرد. اما هیچکدام از این اتفاقات در دوران کرونا نیفتاد. به گفته رضوانیان امهال مالیات و اختصاص وام و بسته‌های حمایتی و.... نتوانست به کمک بوم‌گردی‌ها بیاید چون یا انجام نشدند یا پیگیری نشد بنابراین در حال حاضر بوم‌گردی‌ها در کشور مانند یک پیکر بی‌جانی شده‌اند که امکان برگشت شان به گردشگری نیست. به خصوص اینکه در حال حاضر جاده‌ها بسته است و مردم نمی‌توانند به سفر بروند اگر هم به سفر بروند کدام منطقه گردشگری باز است که از آن استفاده کنند؟ وی در ادامه بیان کرد: در سال ۹۹ گفتیم شیوع کرونا به این زودی‌ها تمام نمی‌شود بوم‌گردی‌ها خانه‌هایی هستند که در مکان‌های شلوغ شهری قرار ندارند از طرفی می‌توان با رعایت پروتکل‌ها، آنها را باز کرد و مهمان پذیرفت. به عنوان مثال زمانی که یک خانواده در آن واحد بوم‌گردی یا خانه حضور دارند، خانواده دیگری پذیرش نشوند. ضمن اینکه بوم‌گردی‌ها دارای فضای باز و حیاط هستند و از این نظر هم مشکلی وجود ندارد. صبحانه هم به صورت پک به مهمانان داده می‌شود. همچنین با داشتن برگه رزرو امکان تردد این افراد در جاده‌ها با خودروی شخصی وجود داشته باشد. چون خودروی شخصی ایمن‌تر از اتوبوسی است که در آن ۲۵ نفر حضور دارند. متأسفانه چون نتوانستند سفر را مدیریت کنند؛ آن را تعطیل کردند و موجب شدند که مشکلات زیادی برای بوم‌گردی‌ها ایجاد شود چون به هر حال قبض آب و برقی که سال گذشته ارزان‌تر بود امسال گران‌تر شده اما آن بوم‌گردی هیچ مسافری نداشته تا هزینه‌هایش را به عنوان یک واحد اقتصادی تأمین کند. رضوانیان بیان کرد: به همین دلایل برخی از مدیران بوم‌گردی‌ها تصمیم گفته‌اند یا آن واحد را تعطیل کنند یا تجهیزاتشان را به فروش برسانند. برخی دیگر این خانه‌ها را برای فروش گذاشته‌اند یا واگذار کرده‌اند. تبلیغ یکی از آنها را در سایت‌ها دیده‌ام که بسیار ناراحت‌کننده بود. حتی رییس جامعه حرفه‌ای بوم‌گردی خانه‌اش را واگذار کرده است. برخی دیگر به فعالیت‌های دیگری روی آورده‌اند. رضوانیان گفت: تاب‌آوری یک واحد اقتصادی مگر چقدر است داستان افت فعالیت‌های گردشگری از دو سال است که وجود دارد در این مدت چه تلاشی برای جبران این خسارت‌ها شد؟ پیشنهاد شد حداقل در بحث گردشگری خارجی، هر کسی که دو دوز واکسن را تزریق کرده به ایران بیاید تا کمی این تاب‌آوری جبران شود اما با این پیشنهاد هم موافقت نکردند. ما امیدواریم وزیر جدید میراث فرهنگی به این درک رسیده باشد که دیگر توانی برای گردشگری باقی نمانده است.
