تصویب قطعنامه تاریخی حزب کمونیست چین در تقویت جایگاه شی جین‌پینگ
حزب کمونیست چین قطعنامه‌ای تصویب کرد که با آن، جایگاه شی جین‌پینگ در تاریخ سیاسی این کشور را تثبیت کرده است.
به گزارش ایسنا، طبق این سند، شی جین‌پینگ، رییس‌جمهور چین جایگاهی برابر با مائو تسه‌تونگ، بنیانگذار چین کمونیست خواهد داشت.
این سند خلاصه‌ای از تاریخ صد ساله حزب است و به دستاوردهای کلیدی و جهت‌گیری‌های آینده آن می‌پردازد. این سومین سند از این نوع از زمان تأسیس حزب است. اولین سند توسط مائوتسه‌تونگ در سال ۱۹۴۵ و دومین مورد توسط دنگ شیائوپینگ در سال ۱۹۸۱ تصویب شد.
سند مذکور روز پنجشنبه در ششمین اجلاس عمومی حزب که یکی از مهم‌ترین نشست‌های سیاسی چین محسوب می‌شود، تصویب شد.
شی جین‌پینگ، سومین رهبر جمهوری خلق چین که موضوع چنین قطعنامه‌ای واقع می‌شود است و هدف از تصویب آن معرفی شی جین‌پینگ به عنوان رهبری هم‌تراز با مائو، بنیانگذار حزب و دنگ، جانشین اوست.
به گزارش بی.بی.سی، برخی از ناظران این قطعنامه را جدیدترین اقدام شی جین‌پینگ برای به قهقرا کشاندن دهه‌ها تلاش رهبری چین برای تمرکززدایی می‌دانند. روند تمرکززدایی در دوران دنگ آغاز شد و در زمان زمامداری رهبران بعدی مانند جیانگ زمین ادامه یافت. چنین اقدامی نشانه‌ای از این تلقی شده که چین ممکن است بار دیگر به دوره به اصطلاح «کیش شخصیت» بازگردد.
اجلاس چهار روزه اخیر حزب در پشت درهای بسته برگزار شد و بیش از ۳۷۰ عضو اصلی و علی‌البدل نوزدهمین کمیته مرکزی حزب - رهبری عالی کشور - را گرد هم آورد.
این آخرین نشست بزرگ کادر رهبری حزب پیش از برگزاری کنگره ملی حزب در سال آینده میلادی است و انتظار می‌رود در آن کنگره، شی جین‌پینگ به دنبال سومین دوره ریاست‌جمهوری خود باشد؛ این به منزله گسستن از سنت رهبران قبلی در محدود کردن دوره ریاست‌جمهوری خود به دو دوره خواهد بود.
در سال ۲۰۱۸، چین محدودیت دو دوره‌ای برای ریاست‌جمهوری را لغو کرد و عملا به شی جین‌پینگ اجازه داد تا مادام العمر در قدرت بماند.
کارشناسان به بی‌بی‌سی گفتند که این قطعنامه اساسا قدرت شی جین‌پینگ را تثبیت می‌کند.
آدام نی، سردبیر نشریه چینا نیسان China Neican، که یک خبرنامه در مورد امور جاری چین است، گفته است که «او سعی دارد خود را به عنوان قهرمان حماسه پیشرفت ملی چین معرفی کند.»
او گفت: شی جین‌پینگ با به تصویب رساندن یک قطعنامه تاریخی که او را در مرکز روایت بزرگ حزب و چین مدرن قرار می‌دهد، قدرت خود را به نمایش می‌گذارد اما این سند ابزاری برای کمک به او برای حفظ این قدرت هم محسوب می‌شود.دکتر چونگ جایا، استاد دانشگاه ملی سنگاپور معتقد است که اقدام اخیر شی جین‌پینگ او را از رهبران قبلی چین متمایز می‌کند.
چونگ گفت: «هو جینتائو و جیانگ زمین (رهبران سابق) هرگز به اندازه شی جین‌پینگ اقتدار همه‌جانبه نداشتند. با این حال، مشخص نیست که آیا آنها در صورت داشتن فرصت‌های مشابه، تمایلی به انجام این کار داشتند یا نه.»
او می‌افزاید: مطمئناً در حال حاضر تاکید زیادی روی شی جین‌پینگ به عنوان یک شخص وجود دارد و ناظران این روند را زیرنظر دارند که چه اندازه نهادینه خواهد شد.
هم دنگ و هم مائو که عامل تصویب قطعنامه‌های قبلی بودند، از آن به عنوان وسیله‌ای برای گسستن از گذشته و گام گذاشتن در مسیری جدید استفاده کردند.
اولین مصوبه از این دست که در نشست عمومی حزب در سال ۱۹۴۵ به تصویب رسید، به مائو کمک کرد تا رهبری خود را تحکیم بخشد و زمانی که در سال ۱۹۴۹ ایجاد جمهوری خلق چین را اعلام کرد، از اختیارات کامل برخوردار بود. هنگامی که دنگ در سال ۱۹۷۸ رهبری را به دست گرفت، مصوبه دوم را در سال ۱۹۸۱ به تصویب رساند که در آن از «اشتباهات» صورت گرفته در طول انقلاب فرهنگی مائو بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶ انتقاد شده بود. در جریان انقلاب فرهنگی، میلیون‌ها نفر جان خود را از دست دادند. دنگ همچنین با این مصوبه، چارچوب اصلاحات اقتصادی چین را تعیین کرد.
به گفته نی، برخلاف قطعنامه‌های قبلی، شی جین‌پینگ با این مصوبه در پی ادامه زمامداری خود است. به هر حال، سند مربوط به موقعیت شی جین‌پینگ در زمانی منتشر می‌شود که چین به یک قدرت جهانی تبدیل شده است - وضعیتی که حتی چند دهه پیش هم قابل تصور نبود.
به گفته دکتر چونگ، «کشور چین در نقطه‌ای قرار گرفته که اکنون می‌تواند به رشد چشمگیر در اقتصاد، ارتش و به رسمیت شناختن موقعیت خود به عنوان یک قدرت بزرگ نگاه کند، در حالی که موقعیت حزب کمونیست چین و تشکیلات رهبری ظاهرا با مخالفتی مواجه نیست.»
او می‌افزاید: «از برخی جهات می‌توان گفت که حزب کمونیست همراه با شی جین پینگ در راس آن به اوج موفقیت برای حزب و چین دست یافته است.»
با این حال، نباید این واقعیت را نادیده گرفت که تحولات سیاسی می‌توانند «غافلگیرکننده» باشند و علی‌رغم همه شواهد حاکی از استحکام رهبری شی جین پینگ در آینده قابل پیش‌بینی، هر اتفاقی ممکن است روی دهد. نی می‌افزاید: «سیاست نخبگان چین مبهم است، بنابراین چیزهای فراوانی در این زمینه وجود دارد که برای ما شناخته شده نیست.»
