نگرانی تولیدکنندگان از مافیای واردات

تعادل |

وزارت صمت از اوایل سال ۱۳۹۹ واردات پارچه را در گروه ۲۷ کالایی قرار داد؛ یعنی هرچند اجازه ثبت سفارش نداشتند، اما واردات آن تا ابد ممنوع نبود و بنابر ملاحظات وزارت صمت و نظر صنعتگران و ذی‌نفعان، امکان واردات مشروط وجود داشت. اما مافیای واردات که سال‌هاست در عرصه تولید پارچه رومبلی رخنه کرده، توانست طبق تصمیم کمیسیون اصل ۹۰ واردات پارچه رومبلی را از گروه ۲۷ خارج و واردات آن آزاد شد. علیرضا نوری عضو انجمن صنایع نساجی ایران با انتقاد از این موضوع می‌گوید: عدم مدیریت و نظارت بر واردات باعث شده، صنعت نساجی هر روز کوچک‌تر شود و برای تولیدکنندگان توجیهی اقتصادی ندارد، که بخواهند ماشین‌های صنعتی خود را به روز کنند. با تدام این روند تا چند سال دیگر هیچ توان رقابتی با کشور‌های دیگر نخواهند داشت و باید منتظر تعطیلی آنها باشیم. 

    انتقاد از واردات بی‌رویه 

علیرضا نوری عضو انجمن صنایع نساجی ایران، در نشستی خبری با خبرنگاران با انتقاد از این موضوع و رفع ممنوعیت واردات پارچه در اظهاراتی گفت: تمام فشارهای مربوط به رانت واردات بر این است که با جوسازی القاء کنند، که حجم تولید پاسخگوی نیاز صنعت مبلمان نیست و واردات راه‌حل منطقی است! در صورتی‌که اینطور نیست اما گویا می‌خواهند با کوچک انگاری توان تولید داخل، واردات را موجه جلوه دهند. این درحالی است که به گفته نوری، در حال حاضر ظرفیت اسمی تولید واحد‌های تولیدی پارچه رومبلی در کشور بیش از ۸۷ میلیون مترمربع است، که نیاز کشور نیز ۴۰میلیون متر برآورد شده است. این تولیدکننده گفت: کارخانه‌های تولید پارچه رومبلی به دلیل واردات بی‌‎رویه تولید خود را به پایین‌تر سطح ممکن یعنی تک شیفت تقلیل داده‌اند و با ادامه این روند باید شاهد تعطیلی صنعت نساجی در این زمینه باشیم. نوری به افزایش چند برابری واردات پارچه اشاره و اعلام کرد: سال ۹۵ واردات پارچه (پارچه رومبلی) ۲۰۰ تن بوده که در سال ۹۹ به ۲هزار و ۷۰۰ تن رسیده و در سال ۱۴۰۰ به رقم ۵ هزار و۴۰۰ تن افزایش یافته است. این در حالی است که وزارت صمت اعلام کرده بود که ۱۱ میلیون متر پارچه وارد کشور شده است.  به گفته او، علاوه بر اینها دلار برای واردات کالا به کشورمان با نرخ نیمایی، اما برای قیمت‌گذاری مواد اولیه با دلار بازار آزاد تامین می‌‎شود .این یعنی تشویق واردات و تنبه صادرات.  نوری در ادامه از متولیان صنعت و سیاست‌گذار درخواست کرد که به منظور حمایت از تولیدکنندگان محدودیت‌های وارداتی در این صنعت به مدت ۵ تا ۷ سال اعمال شود. البته او تاکید کرد که ممنوعیت واردات راهکار اصلی برای حمایت از تولید نیست، اما در شرایط تحریمی یک گزینه مناسب برای حمایت از تولیدکننده است. این عضو انجمن صنایع نساجی ایران، نبود استراتژی توسعه صنعتی را یکی از نقاط ضعف در عرصه سیاست‌گذاری برشمرد که باعث آسیب و زیان تولید شده است. 

    تولید نصف شد!

او در بخش دیگری از صحبت‌های خود بیان کرد: هم‌اکنون در زمینه «پارچه‌های رومبلی و دکور پرده‌‎ای»، بیش از ۱۳۰ کارخانه در کشور فعالیت دارند که ظرفیت تولیدی آنها قریب به ۸۷ میلیون متر است، اما به دلیل سیاست‌‎های دولت و واردات بی‌رویه سال گذشته تنها ۴۰ میلیون متر در کشور تولید انجام و در سامانه بهین یاب عرضه شد. این فعال اقتصادی، معتقد است، عدم مدیریت و نظارت بر واردات باعث آن شده، که صنعت نساجی هر روز کوچک‌تر شود. از سوی دیگر، دیگر برای تولیدکنندگان توجیهی اقتصادی ندارد، که بخواهند ماشین‌های صنعتی خود را به روز کنند. از این رو، با تدام این روند تا چند سال دیگر هیچ توان رقابتی با کشور‌های دیگر نخواهند داشت و باید منتظر تعطیلی آنها باشیم. این عضو انجمن صنایع نساجی ایران همچنین با بیان اینکه رقابت در شرایط برابر محقق می‌شود، گفت: واقعیت این است که مواد اولیه چینی بسیار ارزان‌تر از مواد اولیه کشورمان است. به‌طوری‌که دولت چین از صادرکنندگان خود حمایت ۱۵ درصدی انجام می‌‎دهد. به گفته این تولیدکننده، ترکیه بیشتر بازارهای صادراتی ایران را تصاحب کرده و به دنبال جذب مشتریان ایرانی است. به‌طوری‌که طی ۴۰سال اخیر، این کشور به تولیدکننده محصولات نساجی تبدیل شده و ایران به یک کشور واردکننده. ازسوی دیگر، برخی کشورها برای زمین زدن تولید ایران، لباس استوک را از طریق دبی با لنج وارد بازارهای ایران می‌کنند.  او عنوان کرد: علی رغم همه مشکلات، طی سه سال گذشته ۳۰۰ هزار دلار به کشورهایی مثل «عراق، ترکیه، ایتالیا» صادرات داشته‌ایم. نوری در اینجا به مساله تحریم‌ها نیز اشاره کرد وگفت: اینکه گفته می‌شود، تحریم‌ها تاثیری بر صنعت و تولید ندارد؛ حرف اشتباهی است؛ چرا که در این شرایط، تولید واحدهای نساجی تقریبا به نصف کاهش پیدا کرده، از سویی، هزینه تولید، خرید ماشین آلات و حتی صادرات به دلیل تحریم‌ها بسیار بالا رفته است.