وعده‌های بی‌پشتوانه مسوولان
تبعیض آشکار میان بازنشستگان کارگری و بازنشستگان لشکری و کشوری آزاردهنده است
تعادل|
بازنشستگی یعنی سنی که در آن نیاز به مراقبت‌های بیشتر داری، یعنی دیگر جوان نیستی تا هم بتوانی برای امرار معاش خود فعال باشی و هم کمتر با بیماری‌های مختلف دست به گریبان شوی. بازنشستگی سنی است که افراد باید به استراحت فکر کنند و نتیجه سال‌ها زحمتی را که کشیده‌اند، بهره‌برداری کنند اما...
بازنشستگی در ایران هیچ کدام این قواعد را ندارد. بسیاری از بازنشستگان از آنجایی که حقوقشان کفاف امرار معاش را نمی‌دهد مجبورند دوباره مشغول به کار شوند، به کارهای سیاه و کاذب روی بیاورند، از باربری گرفته تا دستفروشی و... در این بین برخورداری از امکانات درمانی نیز خود به مشکل بزرگ دیگری برای آنها تبدیل می‌شود، به خصوص اگر بازنشسته تامین اجتماعی باشند و بیمه تکمیلی‌شان «آتیه‌سازان حافظ» باشد. بسیاری از بازنشستگان از خدماتی که این بیمه تکمیلی ارایه می‌دهد راضی نیستند، از سوی دیگر بسیاری از مراکز درمانی از آنجایی که این بیمه تکمیلی به تعهدات خود برای پرداخت حق بیمه‌ها بدقولی می‌کند، همکاری خود را با آن قطع کرده‌اند و این مساله نتیجه‌اش سرگردانی هزاران بازنشسته‌ای است که در روزگار پیری برای تامین هزینه‌های درمانی خود باید سرگردان شوند.
از سوی دیگر این بیمه تکمیلی در پرداخت ما‌به‌التفاوت هزینه‌های درمانی که بازنشستگان از جیب خود پرداخت می‌کنند نیز تعلل کرده و ماه‌ها زمان می‌برد تا این مابه‌التفاوت‌ها به حساب بازنشستگان ریخته شود. البته یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که تمامی بیمه‌های کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، بدهی‌های هنگفتی است که دولت به این بیمه‌ها دارد و همین امر باعث می‌شود تا این بیمه‌ها هم نتوانند خدمات کافی به افراد زیر پوشش خود ارایه دهند، اما اینکه با وجود تمام نارضایتی‌های بازنشستگان باز هم تامین اجتماعی برای بیمه‌های تکمیلی افراد بازنشسته با «آتیه‌سازان حافظ» قرارداد امضا می‌کند، باعث بروز سوالات بسیاری می‌شود.
معیشت و درمان بازنشستگان کارگری
مساله اینجاست که طی ماه‌های گذشته هر بار بازنشستگان کارگری به شرایط معیشتی و درمانی خود اشاره می‌کردند و مشکلات آن را بیان می‌کردند، بحث نبود وزیر کار مطرح می‌شد و اینکه با انتخاب وزیر جدید تمامی این مشکلات حل خواهد شد، بالاخره بعد از نزدیک به 4 ماه وزیر جدید کار بر کرسی ریاست خود تکیه زد و حالا باید دید شرایط این افراد به چه شکل رقم می‌خورد. این در حالی است که طی ماه‌های گذشته علاوه بر افزایش حقوق‌های کارمندان دولت و بازنشستگان فرهنگی و ... مشمول قانون ترمیم دستمزد شده و حداقل یک میلیون تومان به حقوقشان اضافه شده این اتفاق در مورد بازنشستگان کارگری رخ نداده و مساله بیمه تکمیلی این قشر هم همچنان با همان مشکلات سابق پا برجاست. حالا بازنشستگان کارگری چشم به وزیر کار جدید دوخته‌اند تا ببینند چه تدبیری برای رفع مشکلات معیشتی و درمانی آنها خواهد اندیشید.
قول بدون پشتوانه ندهید
یکی از مشکلاتی که همیشه در جامعه ما وجود داشته وعده‌هایی است که مسوولان می‌دهند اما ضمانت اجرایی برای آن ندارند، در واقع هر مسوولی در ابتدای راه خود می‌خواهد تمامی مشکلات و موانع قبلی را از بین ببرد و فکر می‌کند که انجام این کار هم شدنی است اما وقتی در مسیر امور قرار می‌گیرد می‌بیند که عمل به وعده‌های داده شده چندان هم راحت و آسوده نیست و همین مساله باعث می‌شود که بسیاری از مسوولان فراموش می‌کنند قول انجام چه کارهایی را داده بودند.
یدالله فرجی (بازنشسته کارگری و رییس اسبق شورای اسلامی کار شرکت جنرال استیل) در این رابطه می‌گوید: با تعیین وزیر جدید، دیگر هیچ بهانه‌ای برای بهبود وضع معاش بازنشستگان باقی نمی‌ماند؛ ایشان قول داده است 90 هزار میلیارد تومان را از دولت به زودی بگیرد؛ حال سوال این است دولتی که در هشت یا نه ماه هیچ تلاشی برای پرداخت بدهی خود نکرده، چگونه و با چه مکانیسمی می‌خواهد در سه ماه باقیمانده این مبلغ را بپردازد؟ مساله بعدی باقیمانده متناسب‌سازی سال قبل است که سازمان مدام اجرای آن را به تامین نقدینگی مربوط می‌کند؛ فرجی در این رابطه می‌افزاید: مدیرعامل تامین اجتماعی پنج ماه قبل در مصاحبه‌ای با صداوسیما اعلام کرد در حال برنامه‌ریزی برای پرداختِ 25 درصد باقیمانده متناسب‌سازی بازنشستگان کارگری هستیم و این مطالبه را پرداخت می‌کنیم. ما خطاب به ایشان می‌گوییم لطفاً قول بدون پشتوانه ندهید؛ مدیرعامل سازمان نباید بدون پشتوانه حرف بزند و به بازنشستگان قول بدهد؛ بازنشستگان روی حرف مدیرعامل تامین اجتماعی حساب می‌کنند؛ چرا به روشنی نمی‌گویند واقعاً چه زمانی قرار است این باقیمانده متناسب‌سازی اجرایی شود. به گفته این فعال صنفی، در ماه‌ها و سال‌های اخیر، بازنشستگان کارگری وعده و وعید زیاد شنیده‌اند؛ وعده‌هایی که پشتوانه اجرایی ندارد؛ نباید یک شخصیت حقوقی مثل مدیرعامل تامین اجتماعی بدون پشتوانه عملی، با جامعه هدف صحبت کند و قول‌هایی بدهد که توان اجرای آنها را ندارد یا اساساً نمی‌خواهد آنها را اجرا کند.
تبعیض آزاردهنده است
رییس سابق شورای اسلامی کار در ادامه سخنان به مقوله تبعیض میان بازنشستگان کارگری و بازنشستگان دولت و نیروهای مسلح اشاره می‌کند و با بیان اینکه بیشترین نمود این تبعیض در سال جاری رخ داده است، می‌گوید: پنج ماه است که مدیرعامل تامین اجتماعی قول داده باقیمانده متناسب‌سازی سال قبل برای بازنشستگان کارگری تامین اعتبار و اجرا می‌شود؛ هنوز خبری از تحقق این مساله نیست اما افزایش حقوق بازنشستگان صندوق‌های کشوری و لشکری با فوریت بسیار ظرف مدت یک ماه مطرح شد و به نتیجه رسید؛ از زمانی که لایحه به مجلس آمد تا زمان تصویب و تامین اعتبار حتی یک ماه هم طول نکشید؛ به سرعت اعتبار مورد نیاز را اختصاص دادند و پرداخت‌ها آغاز شد؛ به راستی چرا ما بعد از پنج ماه همچنان منتظریم که حق و حقوق مربوط به سال گذشته را بپردازند، ترمیم جدید پیشکش!
فرجی اضافه می‌کند: دولت لااقل 50 تا 60 هزار میلیارد تومان بودجه برای ترمیم حقوق نیروی کار شاغل و بازنشسته دولت صرف کرده است؛ اگر دولت پول ندارد چرا به سرعت تمام 50 هزار میلیارد تومان اعتبار برای خودی‌ها جور می‌کند؛ چطور حرف‌های رییس سازمان برنامه و بودجه را باور کنیم که مدام از بی‌پولی و نبود اعتبار گلایه می‌کند. او خطاب به سازمان برنامه و بودجه و مدیران آن می‌گوید: ما بازنشستگان کارگری فقط طلب خود را می‌خواهیم، بودجه برای ترمیم حقوق نمی‌خواهیم؛ امروز اگر به دقت حساب کنند و بدهی مستمر هر ماه از سال جدید را به طلب انباشته قبلی بیفزایند، سازمان نزدیک به ۵۰۰ تا ۵۲۰ هزار میلیارد تومان از دولت طلبکار است؛ رییس سازمان برنامه و بودجه چرا این طلب را نمی‌پردازد؛ چرا رییس‌جمهور به این مساله ورود نمی‌کنند؛ این طلب برای سازمان نیست برای یک جمعیت بیش از ۴۳ میلیون نفری است که فرودست‌ترین و مستحق‌ترین دهک‌های درآمدی کشور را تشکیل می‌دهند. به گفته فرجی، پرداخت معوقات نیز عادلانه نیست چراکه بعد از هشت، نه ماه، معوقات پنج ماه اول سال را به صورت قطره‌چکانی پرداخت می‌کنند؛ پرداخت قطره‌چکانی به هیچ‌وجه به کار بازنشستگان نمی‌آید، بازنشستگانی که همه جوره با مسوولان راه آمده‌اند و همیشه به حداقل‌ها راضی شده‌اند؛ بازنشستگان کارگری اصلاً زیاده‌خواه نیستند.
چرا دوباره با آتیه‌سازان حافظ قرارداد بستند؟
مساله بعدی، درمان و بیمه تکمیلی است که علیرغم وعده و وعید‌های بسیار باز با همان شرکت بیمه‌گذار سابق یعنی «آتیه‌سازان حافظ» قرارداد بسته‌اند؛ بازنشستگان از این مساله رضایت ندارند؛ فرجی در این رابطه می‌گوید: با آن همه خلف وعده‌های بی‌شمار بازهم با همان شرکت همیشگی قرارداد بستند؛ مگر قرار نبود مناقصه شفاف باشد و شرکت‌های دیگری در مناقصه شرکت کنند و لیست تعهدات پیشنهادی به صورت شفاف در اختیار جامعه هدف قرار بگیرد؛ چرا بازهم سراغ همان شرکت سابق رفتند؛ آیا لحظه‌ای به این مساله فکر نکردند که مستمری بگیران از این شرکت و شیوه خدمات‌رسانی آن راضی نیستند؟ او اضافه می‌کند: این انتقاد به کانون عالی بازنشستگان کارگری وارد است که در زمینه بیمه تکمیلی چه کرده‌اند؛ آیا آتیه‌سازان حافظ مجبور و مقید به ارایه خدمات مکفی و رضایت‌بخش شده است؛ آیا مقید شده که هزینه‌های درمان بازنشستگان را به سرعت بپردازد و با تمام مراکز درمانی مورد نیاز قرارداد خدمت ببندند؛ کانون عالی، نماینده قانونی حدود ۴ میلیون بازنشسته، مستمری‌بگیر و ازکارافتاده در سراسر کشور است نباید در این زمینه کم‌کاری کند یا خدای ناکرده منافع بازنشستگان را در محاسبات خود نگنجاند. قدرت کانون عالی بسیار بالاست حتی از مدیران سازمان تامین اجتماعی قدرتمندتر هستند؛ این تشکل عالی هر کاری که بخواهد می‌تواند بکند، انتظار داریم کار نمایندگی بازنشستگان را با مسوولیت و تعهد کامل انجام دهند. اگر نمی‌توانند و مانع یا موانعی در کار است، موضوع را شفاف با جامعه هدف، با موکلان قانونی خود در میان بگذارند. رییس اسبق شورای اسلامی کار در پایان تاکید می‌کند: دیگر زمان زیادی تا پایان سال باقی نمانده؛ سه ماه و اندی روز تا آخر سال ۱۴۰۱ زمان داریم؛ مسوولان اگر قرار بود کاری برای بهبود معاش مستمری‌بگیران کارگری صورت دهند باید پیش از اینها دست می‌جنباندند و کاری می‌کردند؛ آیا در این سه ماه باقیمانده، هم بدهی دولت به سازمان پرداخت می‌شود، هم باقیمانده متناسب‌سازی اجرایی و هم مزد و حقوق ترمیم می‌شود؟!
