این غائله کی ختم می‌شود
گلی ماندگار|
بنا بر اخبار منتشر شده در روز شنبه بیش از 20 مدرسه در نقاط مختلف کشور بار دیگر مورد حمله قرار گرفتند. ماجرا از قم شروع شد و حالا به تمامی مدارس در تمام شهرها رسیده است از لاهیجان تا رشت، از اراک تا شیراز و از تهران تا اردبیل. هر روز چندین و چند مدرسه مورد حمله قرار می‌گیرند، هر روز صدای آژیر آمبولانس‌ها در کوچه‌های شهر می‌پیچد و مقصد جایی نیست جز مدارس ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان. البته بیشتر هم دخترانه. هر چند که طی روزهای اخیر چند مدرسه پسرانه و به خصوص مقطع ابتدایی مورد حمله قرار گرفته است.
هنوز مسوولان در حال بی‌خطر جلوه دادن این اتفاق هستند در واقع اینقدر که وقت صرف می‌کنند تا در مصاحبه با رسانه‌ها بگویند که این مسمومیت‌ها خطرناک نیست و عوارض بعدی ندارد، اگر تلاش می‌کردند تا عامل یا عاملان این اتفاق شوم را پیدا کنند قطعا تا به حال به جایی رسیده بودند. سوالی که ذهن خیلی از افراد جامعه را به خود معطوف می‌کند این است که چطور وقتی اتفاقی در جامعه رخ می‌دهد که حالا به زعم بعضی‌ها با شؤونات جامعه ما همخوانی ندارد به سرعت با عاملان آن برخورد می‌شود به‌طور نمونه ماجرای معلم قائمشهری و هجمه‌ای که علیه او به راه افتاد بدون در نظر گرفتن تمامی تلاش‌های این معلم خلاق برای درک هر چه بیشتر درس توسط دانش‌آموزان و حتی تا پای اخراج و تعطیل شدن مدرسه غیرانتفاعی که این معلم در آن فعالیت می‌کرد پیش رفت. اما حالا نزدیک به 4 ماه است که دانش‌آموزان در شهرها و مدارس مختلف مورد حمله قرار می‌گیرند، دچار مسمومیت می‌شوند و همچنان مسوولان می‌گویند که هیچ سرنخی در این باره نداریم.
مسمومیت 1200 دانش‌آموز تنها در دو شهر
با اینکه مسوولان تلاش می‌کنند از ارایه آمار دقیق در مورد تعداد دانش‌آموزان مسموم شده خودداری کنند اما چند روز پیش سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در سخنانی با یکی از خبرگزاری‌های رسمی کشور از مسموم شدن 1200 دانش‌آموز تنها در دو شهر قم و بروجرد خبر داد.
آماری که می‌تواند تکان‌دهنده باشد. هنوز دامنه مسمومیت‌ها آنقدر گسترش پیدا نکرده بود که وزیر آموزش و پرورش و دیگر مسوولان سعی داشتند این موضوع را به مسائل روحی و روانی دانش‌آموزان ربط بدهند و بگویند این مسمومیت‌ها بیشتر جنبه تلقینی و البته بزرگ نمایی دارد. اما حالا باید دید با توجه به اینکه چنین اتفاقی تقریبا در تمام کشور همه گیر شده است مسوولان این‌بار مساله را به چه چیزی ربط می‌دهند، آیا تمامی دانش‌آموزان در کل کشور از مشکلات روحی و روانی و فوبیا رنج می‌برند.
با مسمومیت دانش‌آموزان آرامش جامعه را هدف گرفته‌اند
اما از سوی دیگر برخی مسوولان از رییس دولت گرفته تا نمایندگان مجلس هم بر این باورند که عده‌ای می‌خواهند با هدف قرار دادن دانش‌آموزان قطار پیشرفت جامعه را از مسیر اصلی خود منحرف کنند و به همین دلیل نباید بر روی این مساله خیلی هم پافشاری کرد.
به‌طور مثال عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در خصوص مسمومیت دانش‌آموزان در مصاحبه‌ای عنوان کرده، این کار شیطنت است و بیشتر آرامش روانی جامعه را هدف گرفته است و قصد دارند با اقداماتی ایذایی، وضعیت روانی خانواده‌ها و جامعه را به هم بریزند و مدارس و دانشگاه‌ها را که نتوانستند در اغتشاشات تعطیل کنند، این‌بار به نوع دیگری و با دخالت خانواده‌ها به تعطیلی بکشانند.
مهرداد ویس کرمی بیان کرد: کمیسیون آموزش با کمیسیون بهداشت مجلس و وزرای آموزش و پرورش و بهداشت و نماینده وزارت اطلاعات جلسه‌ای داشتیم که جلسه خوبی هم بود و نمایندگان دغدغه‌های خود را بیان کردند و بزرگواران در وزارت اطلاعات نیز گزارشی در حیطه کار خود را ارایه کردند. او افزود: آزمایشاتی روی ترکیباتی که در محیط پیدا کرده‌اند، انجام شده که هنوز نتایجش نهایی نشده است، اما مسلم است که مسمومیت‌های ایجاد شده خفیف است و خداراشکر به مرگ منجر نشده و بیشتر از نوع استنشاقی است.
این نماینده مجلس یادآور شد: آموزش و پرورش نیز قرار شد در برخورد کارکنان مدارس و مدیران دستورالعملی را به تمامی آنها بدهد تا در مواجهه با موارد مشابه هم آرامش‌شان را حفظ کنند و هم منطقی با آن برخورد کنند. خیلی از دانش‌آموزان وقتی هوای آزاد به آنها می‌خورد حالشان خوب می‌شود و عوارض جسمی مسمومیت‌ها ماندگار و تاثیرگذار نیست و بیشتر حالت سرگیجه و ضعف است. اضطراب نیز به‌طور طبیعی موجب تشدید چنین علائمی می‌شود چراکه این موارد از علائم استرس هم هست و وقتی ترس وجود دارد تشدید می‌شود. با آرامش روانی و کمک مشاوره‌ای این حالات برطرف می‌شود.
با فرافکنی نمی‌توانیم به اصل موضوع پی ببریم
گلنوش مرادزاده، کارشناس روانشناسی، درباره اظهارات مسوولان و اعتقاد آنها به این مساله که مسمومیت‌ها بیشتر برای بر هم زدن آرامش روانی دانش‌آموزان و خانواده‌های آنها اتفاق می‌افتد، به تعادل می‌گوید: دلیل این مساله هر چه که باشد با فرافکنی نمی‌توانیم اصل موضوع را نادیده بگیریم. مساله جان و سلامت دانش‌آموزان در میان است و مسوولان باید هر چه زودتر در این زمینه کاری انجام دهند.
او می‌افزاید: قطعا چنین اتفاقاتی تاثیر روانی هم بر دانش‌آموزان و خانواده‌های آنها خواهد گذاشت، به همین خاطر است که می‌گوییم باید هر چه سریعتر این غائله ختم شود و مسوولان عامل یا عاملان این اتفاق را پیدا کنند. چرا که علاوه بر سلامت دانش‌آموزان سلامت روحی و روانی آنها نیز به‌شدت در این مدت آسیب دیده است.
برخی از بچه‌ها حتی با گذشت روزها از این اتفاق هنوز با مشکلات تنفسی دست و پنجه نرم می‌کنند، این مساله باید مورد بررسی قرار بگیرد. چطور می‌شود هنوز ترکیبات این گازها مشخص نشده باشد، اگر ترکیبات آنها مشخص نیست چطور مسوولان اینقدر با اطمینان می‌گویند که عوارض بعدی ندارد. باید بفهمیم این عوارض بعد روانی دارد یا جسمانی و همه اینها زمانی مشخص می‌شود که ما بدانیم ترکیبات این گازهای مسموم‌کننده چه بوده است.
مدرسه‌هراسی برای کودکان
این روانشناس به مساله دیگری در این مورد اشاره کرده و می‌گوید: چنین اتفاقاتی باعث می‌شود
مدرسه هراسی در بچه‌ها ایجاد شود به خصوص کودکان که در مقطع ابتدایی تحصیل می‌کنند، متاسفانه ما شاهد حمله به این مقطع هم بوده‌ایم و این مساله نه تنها از لحاظ جسمی بسیار برای این بچه‌ها خطرناک است که از لحاظ روحی ممکن است باعث فروپاشی ذهنی در آنها بشود. ترس‌های مرضی به وجود بیاورد و کاری کند که کودکان از رفتن به مدرسه و حاضر شدن سر کلاس درس وحشت داشته باشند.
رسیدگی روانی به دانش‌آموزان
مرادزاده همچنین تاکید می‌کند که دانش‌آموزانی که مورد مسمومیت قرار گرفته‌اند علاوه بر اینکه باید از لحاظ جسمی مورد درمان قرار بگیرند نیاز به رسیدگی روحی و روانی هم دارند، فکر نکنیم که این اتفاق برای بچه‌ها بیشتر به یک بازی شبیه است، این مساله می‌تواند بر روی برخی از افراد اثرات روانی بسیار عمیقی وارد کند. به همین خاطر والدین باید در مورد این مساله هم حساس بوده و سلامت روانی کودکان خود را نیز مورد بررسی قرار بدهند. چرا که تاثیر روانی چنین اتفاقاتی می‌تواند در دراز مدت نمود عینی پیدا کند.
آقای وزیر کجایی؟ دقیقا کجایی؟
این روزها هر چه بیشتر به دنبال اخبار و اظهارنظرهایی از وزیر آموزش و پرورش در مورد آنچه که در مدارس کشور رخ داده است می‌گردیم کمتر خبری پیدا می‌کنیم. هر چه هست فرافکنی‌های وزارت آموزش و پرورش است، در حال حاضر آنقدر که مساله رتبه‌بندی معلمان اهمیت پیدا کرده مساله مسمومیت دانش‌آموزان برای وزیر و معاونان او در حوزه آموزش و پرورش از اهمیت چندانی برخوردار نیست. سوال دیگر این است که وزیر آموزش و پرورش تاکنون به چند مدرسه که مورد حمله قرار گرفته سر زده، با چند نفر از اولیا دانش‌آموزان رو در رو صحبت کرده؟ اصلا جایگاه وزیر آموزش و پرورش در رسیدگی به این وضعیت بحرانی کجاست؟
تجمع خانواده‌ها، سکوت مسوولان
روز شنبه اما جمعی از اولیای دانش‌آموزان در شهرهای مختلف در مقابل آموزش و پرورش مناطق مختلف تجمع کردند تا صدای اعتراض خود را به گوش مسوولان برسانند و از نگرانی خود برای جان فرزندانشان بگویند اما طبق معمول آن چیزی که اتفاق افتاد سکوت مسوولان در برابر این پدر و مادرهای نگران بود. کسی پاسخگو نیست، حالا دیگر هر نهادی نهاد دیگر را مسوول رسیدگی به این پرونده می‌داند و از پاسخ دادن به خانواده‌ها طفره می‌رود.
روز شنبه بیش از 20 مدرسه به‌طور همزمان در کل کشور مورد حمله قرار گرفتند از دبستان تا دبیرستان. دخترانه و پسرانه. برای مردم فرقی نمی‌کند این اتفاق کار دشمن خارجی است یا افراد تندرو داخلی آنها می‌خواهند امنیت فرزندانشان در مدارس تامین شود، آنها انتظار دارند مسوولان به جای سخنرانی دست به کاری بزنند که این غائله وحشت‌آفرینی را ختم کند. این انتظار زیادی نیست و مسوولان موظف به انجام آن هستند.
