تهران، شهر رها شده
تهران کم‌کم دارد نمودهای یک شهر رها شده را پیدا می‌کند، با اینکه متولیان و مسوولان شهری تمام سعی خود را می‌کنند که بگویند تهران را رها نکرده‌اند اما نشانه‌های این رها شدگی هم در تبلیغات محیطی به وضوح پیداست و هم در تسهیلاتی که قرار است به مردم ارایه داده شود. همین هفته گذشته بود که در ایستگاه مترو بهشتی پله برقی باعث مصدومیت بیش از 18 نفر شد.
البته خیلی زود مسوولان وارد عمل شدند و اعلام کردند که تمام پله برقی‌های مترو روغن کاری شده است اما متاسفانه این روغن کاری نتوانست پوششی برای مستهلک شدن این پله باشد و باز هم روز گذشته در ایستگاه مترو امام خمینی(ره) پله برقی 3 مصدوم دیگر بر جای گذاشت. مساله اما فقط پله برقی‌های مترو نیست که مسوولان شهری بگویند هیچ مسوولیتی در قبال آن ندارند. اکثر پل‌های هوایی شهر تهران پله برقی دارند، اما.... اکثر این پله برقی‌ها در طول روز یا شب فرقی نمی‌کند همچنان خاموش هستند.
در واقع هیچ فرقی با پله‌های عادی ندارند و در این بین افرادی که توان بالا رفتن از پله‌ها را ندارند باید از عرض خیابان‌ها و اتوبان‌ها بگذرند که قطعا خطر جانی برایشان دارد یا اینکه درد را به جان بخرند و مدت زمان طولانی را صرف بالا رفتن و پایین آمدن از پله‌های پل هوایی بکنند. تهران شهر رها شده است.
نگاهی به امکانات شهری که برای افراد کم توان و ناتوان در آن به کار رفته است بیندازید. چقدر مسوولان شهری برای این افراد امکانات رفت و آمد و استفاده از فضاهای شهری و ساختمان‌های اداری و... را فراهم کرده‌اند. اگر قرار باشد درصد به این موضوع نگاه کنیم شاید تنها 20 یا 30 درصد نیازهای این افراد در تهران فراهم شده است. موانعی که در پیاده روها برای جلوگیری از عبور و مرور موتور سیکلت زده شده مانعی است برای افرادی که با ویلچر تردد می‌کنند. بارها و بارها از شهرداری خواسته شده تا این موانع را بردارد اما هنوز هیچ اقدام عملی در این باره صورت نگرفته است. مساله دیگر تبلیغات محیطی شهر تهران است.
اینکه بر نوشته‌های روی بیلبوردها هیچ نظارتی وجود ندارد کاملا مشهود است و برخی مواقع جمله‌هایی بی‌معنی و البته غیر اخلاقی هم ممکن است در این تبلیغات به چشم بخورد. اما مساله نقل‌قول‌های غیرواقعی از آدم‌های واقعی است که معلوم نیست چرا کسی بر این ماجرا نظارتی ندارد. مگر می‌شود از قول تولستوی و همینگوی و... بیلبورد تبلیغاتی زد آن هم با مضمونی که البته هیچ ربطی به فرهنگ و نوع زندگی این افراد که اتفاقا نویسندگان به نامی هستند و اکثرا آنها را می‌شناسند فرهنگ‌سازی کرد.
این خلاقیت‌ها از کدام بخش تبلیغات محیطی سرچشمه می‌گیرد مساله‌ای است که باید مورد توجه مسوولان شهری باشد. مساله دیگر پوشاندن فضای پل‌های هوایی توسط تبلیغات است که بارها و بارها از مسوولان شهری خواسته شده تا در این مورد تصمیم عاجل بگیرند چرا که پوشاندن کامل پل‌های هوایی توسط این بیلبوردها باعث می‌شود تا امنیت زنان و دخترانی که از این پل‌ها عبور می‌کنند به خطر بیفتد اما گویا دریافت مبالغ هنگفت بیشتر از امنیت زنان و دختران دارای اهمیت است که همچنان این اشتباه در برخی از نقاط تهران دیده می‌شود. تهران شهر رها شده است علیرغم آن چیزی که مسوولان شهری مدعی‌اند اگر در خیابان‌های شهر چرخی بزنید به وضوح می‌بینید که چه زیرساخت‌هایی در این شهر رو به نابودی است و البته کسی هم به فکر جلوگیری از این خرابی‌ها نیست.
همانطور که سال‌هاست قرار است ساختمان‌های ناایمن شناسایی و بسته شوند، همانطور که سال‌هاست قرار است فکری به حال بافت بازار تهران شود تا هر از گاهی آتش سوزی و دیگر حوادث باعث از بین رفتن جان انسان‌ها در این منطقه نشود. همانطور که سال‌هاست قرار است فکری به حال بافت فرسوده تهران شود تا اگر زلزله‌ای به وقوع پیوست تلفات کمتری داشته باشیم. اما هیچ کدام از این قرارها قرار نیست به سرانجام برسد.
