صادرات گاز؛ فصل مشترک همکاری تهران-ریاض

۱۴۰۲/۰۵/۲۵ - ۰۲:۱۲:۲۱
کد خبر: ۲۱۳۰۶۴

عضو هیات علمی موسسه مطالعات بین‌المللی انرژی گفت: صادرات گاز به کشور عربستان می‌تواند از مسیر دریا یا کویت به این کشور برسد، عربستان در حال حاضر برای افزایش ضریب بازیافت به گاز نیاز دارد و باتوجه به اینکه حجم زیادی گاز ندارد و همچنین باتوجه به اینکه در برخی سال‌ها و به خصوص در فصل تابستان که اوج مصرف برق دارد تا روزی ۹۰۰ هزار بشکه نفت خام را در نیروگاه‌های خود می‌سوزاند؛ بالقوه این امکان را دارد که حجم قابل توجهی از گاز را برای آب‌شیرین‌کن‌ها و تولید برق جذب کند.

مرتضی بهروزی‌فر در گفت‌وگو با ایلنا، درباره زمینه‌های همکاری و تعامل ایران و عربستان در حوزه انرژی اظهار داشت: ابتدا اینکه هر قدر یک کشور با کشورهای همسایه یا جهان تنش کمتری داشته باشد یک عامل مثبت برای رشد اقتصادی است، مطمئنا کشوری که با تمام دنیا سر جنگ داشته باشد و دچار تنش و التهاب باشد رویایی به اسم توسعه وجود نخواهد داشت و در واقع توسعه برای این کشور سراب است و تحقق نخواهد یافت، قطعا اگر تنشی وجود نداشته باشد و ایران و عربستان و بقیه کشورهای موثر اوپک برای بازارها در زمینه کاهش یا افزایش تولید تصمیم‌گیری کنند؛ می‌تواند مهم و تاثیرگذار باشد با این شرط که ایران هم امکان حضور در بازارهای جهانی را داشته باشد.

وی افزود: اکنون باتوجه به تحریم‌ها ایران در سهمیه‌بندی حضور ندارد، در عین حال اگر بخواهیم در حوزه انرژی با عربستان تعامل داشته باشیم، بدانیم که عربستان سعودی بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت دنیا است و رقیب کاملی است و اینکه تصور کنیم این کشور در حوزه‌های نفتی ایران سرمایه‌گذاری کند تا ما بتوانیم افزایش تولید داشته باشیم؛ اساسا منطقی نیست، اما در مورد اینکه عربستان کشوری است که نیاز به حجم قابل توجهی از گاز دارد شاید بتوان برنامه‌های همکاری و تعامل تعریف کرد.

عضو هیات علمی موسسه مطالعات بین‌المللی انرژی گفت: صادرات گاز به کشور عربستان می‌تواند از مسیر دریا یا کویت به این کشور برسد، عربستان در حال حاضر برای افزایش ضریب بازیافت به گاز نیاز دارد و باتوجه به اینکه حجم زیادی گاز ندارد و همچنین باتوجه به اینکه در برخی سال‌ها و به خصوص در فصل تابستان که اوج مصرف برق دارد تا روزی ۹۰۰ هزار بشکه نفت خام را در نیروگاه‌های خود می‌سوزاند؛ بالقوه این امکان را دارد که حجم قابل توجهی از گاز را برای آب‌شیرین‌کن‌ها و تولید برق جذب کند. وی بیان داشت: پروژه دلفین قرار بود خط لوله‌ای از قطر احداث شود و کل کشورهای حاشیه جنوب خلیج‌فارس را پوشش دهد اما به خاطر مشکلات و مناقشات مرزی که عربستان دارد و حدود مرزها مشخص نبود؛ فقط تا امارات رفت و این اتفاق نیفتاد که خط لوله تا عربستان و کویت و حتی عراق برود، بنابراین عربستان عملا دریافت گاز ندارد و بخش عمده‌ای از مصرف خود را از فرآورده‌های نفتی و حتی در برخی شرایط ۹۰۰ هزار بشکه نفت خام مصرف می‌کند تا برق تابستان را تامین کند.

بهروزی‌فر تاکید کرد: در حوزه انرژی تنها جایی که می‌توان تصور همکاری با عربستان و کویت داشته باشیم فقط گاز است ما در حوزه نفت با هم رقیبیم و نمی‌توانیم شریک یا دوست باشیم، به‌عبارت دیگر مسائل اقتصادی بسیار عریان است. بنابراین پرواضح است که امکان همکاری نفتی بین دو کشور وجود ندارد، تنها جایی که می‌توانیم تعریفی از همکاری مشترک داشته باشیم حوزه گاز است ضمن اینکه اگر مناقشات تمام شود و می‌توانیم دوستانه حوزه گازی آرش را نیز حل کنیم.

وی یادآور شد: در هر حال تا زمانی که تحت تحریم باشیم هیچ کشوری با ما تعامل توسعه‌ای نخواهد داشت در خصوص توسعه مشترک میادین و حوزه‌های نفتی و گازی نیز قانونی نیست که طرف را ملزم به رعایت حقوق طرفین کند. به گزارش ایلنا، ۱۹ اسفند ۱۴۰۱ ایران و عربستان سعودی در پکن به توافق رسیدند تا روابط دیپلماتیک را از سر بگیرند. بعد از آن هم هیات‌های فنی برای بررسی روند بازگشایی اماکن دیپلماتیک مبادله شدند و در نهایت در ۱۶ و ۱۷ خرداد ماه سال جاری سفارت ایران در ریاض و سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در جده و همچنین دفتر نمایندگی ایران نزد سازمان همکاری اسلامی در جده بازگشایی شد.

سفارت عربستان در تهران هم به صورت موقت در هتلی در تهران در ۱۲ مرداد ماه فعالیتش را از سر گرفت و سرکنسولگری جده در مشهد نیز در هفته جاری در هتلی به صورت موقت شروع به فعالیت رسمی کرد تا بعد از تکمیل شدن ساختمان‌های دو مکان دیپلماتیک به آنها نقل مکان شود. این گزارش حاکی است؛ در پی این توافق سخنگوی وزارت امور خارجه اعلام کرده که سفر حسین امیرعبداللهیان به عربستان در پاسخ به دعوت همتای عربستانی در آینده نزدیک در دستور کار قرار گرفته است که این موضوع بعد از مباحثی که در زمینه میدان گازی آرش بین دو کشور حادث شد؛ شاید بتواند روزنه‌ای برای حل مسائل مربوط به آرش (الدره) یا زمینه‌های گسترده‌تر همکاری در حوزه انرژی بین دو کشور باشد.