اولویت شهردار باید حل مشکلات شهری باشد
کافی است گشتی در شهر تهران بزنید تا از نبود امکاناتی که شهرداری باید برای رفاه مردم فراهم کند با خبر شوید. اکثر پله برقی‌های کار گذاشته شده در اماکن پر تردد خراب است. بیشتر این پله برقی‌ها کار نمی‌کنند و افراد مسن و کسانی که مشکلات حرکتی دارند مجبورند این پله‌ها را به سختی بالا و پایین بروند چون امکان گذشتن از عرض خیابان را به مدد نرده‌کشی‌های بلند ندارند.
از سوی دیگر در نقاط پر تردد تعداد وسایل حمل و نقل عمومی مانند اتوبوس کم است و مردم باید مدت زیادی را در ایستگاه‌ها منتظر اتوبوس بمانند و تازه اگر هم اتوبوس بیاید جایی برای سوار شدن آنها نیست. مساله اینجاست که حوادث پله برقی‌های مترو هم از شماره خارج شده و هر بار هم یک توضیح غیرمنطقی از سوی مسوولان در این باره عنوان می‌شود یا در نهایت وعده پیگیری را می‌دهند و همه‌چیز به دست تقدیر و سرنوشت سپرده می‌شود.
مساله اینجاست که با تمام هیاهو و جنجال‌هایی که شهردار تهران در هنگام انتخاب خود به راه انداخته بود و وعده‌هایی که داده بود هیچ کار عملی قابل ملاحظه‌ای تاکنون صورت نگرفته است. اما در این آشفته بازار شهر تهران حالا شهردار سمت مشاوره ویژه رییس دولت در آسیب‌های اجتماعی را هم کسب کرده است.
او قرار است از ۳۵ آسیب در نظر گرفته برای شهر تهران بر روی ۵ آسیب مهم از جمله حاشیه‌نشینی، مفاسد اخلاقی، معتادان به‌خصوص معتادان متجاهر، کودکان کار و خیابان و متکدیان و خانواده‌های آنها تمرکز کند. بماند که طبق قانون چند شغله بودن خلاف است. لابد شهردار بابت این سمت مشاوره پولی دریافت نمی‌کند و به همین دلیل هم حامیان او این سمت را یک شغل رسمی نمی‌دانند. اما وقتی پای آسیب‌های اجتماعی شهر تهران به میان می‌آید کار آنقدر گسترده و بزرگ است که نمی‌توان پذیرش چنین مسوولیتی از سوی شهردار تهران را کم اهمیت جلوه داد. در واقع اگر قرار باشد کاری درست و اساسی در این زمینه صورت بگیرد حتی اگر به گفته برخی مسوولان این سمت فقط به منظور ایجاد هماهنگی بین دستگاه‌های مرتبط باشد نیاز به یک فرد تمام وقت با تمامی انرژی دارد تا بتواند از پس این کار به درستی بر بیاید.
اما اگر قرار باشد مثل بسیاری دیگر از کارهایی که تنها عنوان دهان پر کنی دارند و در عمل هیچ خروجی قابل ملاحظه‌ای از آنها دیده نمی‌شود انجام بگیرد که آن وقت نمی‌توان از قبول چنین مسوولیتی توسط شهردار تهران گلایه کرد. مساله اینجاست که گستردگی تهران و آسیب‌ها و معضلات اجتماعی که در آن جریان دارد به قدری زیاد است که نمی‌توان تنها به یک هماهنگ‌کننده برای رفع این معضلات اکتفا کرد.
رسیدگی به وضعیت حاشیه نشینی در تهران خود نیاز به سال‌ها کار و بررسی و مطالعه دارد. دیگر معضلات هم که جای خود دارند.
مساله اینجاست که شهردار محترم تهران بهتر است قبل از هر چیز به وضعیت و مشکلات شهری رسیدگی کند و بعد به فکر مسوولیت‌های جدید باشد. حداقل پله برقی پل‌های هوایی را درست کنند یا به جای اینکه به دنبال حذف دستفروشان مترو باشند فکری به حال وضعیت زباله‌های شهری در مناطق پایین شهر بکنند. مساله اینجاست که رفع مشکلات شهری از اصلی‌ترین وظایف شهردار است که باید به آن رسیدگی کند اما ...
