این روزها سرگرمی و تفریحات مردم تغییرات زیادی کرده است. هنوز هم آخر هفته‌ها بوستان‌ها و مکان‌های تفریحی پر از جمعیت می‌شود اما فقط اینها نیست. سفرهای تابستانی هم پای ثابت برنامه‌هاست که اوج این سفرها در شهریور انجام می‌شود. گذشته از شهرهای زیبای ایران که مقصد همیشگی مسافران است، در این چند سال اخیر بازار سفرهای خارجی هم حسابی داغ شده است. سفرهایی که بیشتر در محدوده کشورهای همسایه است. کشورهایی که مقصد خوانندگان لس‌آنجلسی هم هست. آنها هم می‌آیند تا از منفعت سفر ایرانیان به کشورهای حاشیه بی‌نصیب نمانند. کنسرت‌های آن‌چنانی برگزار می‌کنند و کلی پول عایدشان می‌شود.
هرچند که این روزها در داخل کشور هم بازار کنسرت‌های پاپ بسیار پررونق شده و خوانندگان مطرح با حمایت تهیه‌کنندگان شب‌های پرخاطره‌یی برای مردم می‌سازند اما همچنان موسیقی در بین مردم جایگاه زیادی ندارد.
قیمت‌های گران بلیت کنسرت‌ها اجازه نمی‌دهد همه اقشار مردم از اجرای کنسرت زنده لذت ببرند.ای‌کاش فضایی مهیا شود تا اجرای برنامه‌های این‌چنینی خیلی بیشتر، در دسترس‌تر و مهم‌تر از همه ارزان‌تر باشد.
کنسرت‌ها گران است
حالا اوج کنسرت‌های تابستانی این روزها در حال برگزاری است و بلیت‌های 100هزار تومانی موجب شده تا درصد کمی از مردم بتوانند از اجرای زنده خواننده‌های محبوب خود لذت ببرند، هرچند بلیت‌های ارزان‌تر هم هست اما تهیه ارزان‌ترین بلیت این کنسرت‌ها که 45هزار تومان است هم برای خیلی از خانواده‌ها سخت و نشدنی است. این درحالی است که عده دیگری از مردم برای حضور در کنسرت یک خواننده لس‌آنجلسی تا دوبی و ترکیه می‌روند چند‌میلیون هزینه می‌کنند. شاید اگر توجه بیشتری به موسیقی داخلی شود و فضا بازتر باشد خیلی از آنها هم حضور در کنسرت‌های داخلی را ترجیح دهند.
کنسرت فلاحی؛ یک شب استثنایی
اما یک‌شنبه‌شب، مازیار فلاحی و گروه وی با اجرای برنامه در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران، هواداران خود را به سالن کشاندند. گروهی که برخلاف آنچه باورعموم است موسیقی را به شکل کاملا آکادمیک دنبال کرده‌اند و حالا با اجرای خوب، مخاطبان را راضی کردند.
علاوه بر مازیار فلاحی که توانست مثل همیشه هنر خود را به‌خوبی عرضه کند، ستاره این شب داوود نوازنده آکاردئون بود. کسی که نابینا بود اما به اذعان فلاحی، نابغه موسیقی است و قدرت شنوایی وی، نابینایی او را جبران کرده است.
تک‌نوازی داوود با ساز آکاردئون مردم را به‌قدری هیجان‌زده کرد که تمام سالن برای دقایقی وی را تشویق کردند. اما هنرنمایی او به همین‌جا ختم نشد و بعد از آن با نوازدگی فوق‌العاده ساز پیانو بار دیگر سالن را به سکوت محض فرو برد و بعد از آن صدای تشویق‌های بی‌امان مردم او را همراهی کرد.
تبریک به مازیار فلاحی و همه کسانی که همچون او باور کرده‌اند، توانایی معلولان کم نیست بلکه اگر از یک نیرو محروم هستند، توانایی‌های دیگری دارند که افراد معمولی ندارند.
تبریک به داوود که با وجود نابینایی رتبه‌یک دانشگاه هنر می‌شود و امروز او را به‌عنوان هنرمندی می‌شناسیم که صدها نفر به احترام وی از جا بلند می‌شوند.
