چگونگي مواجه با اضطراب جدايي كودكان نوپا

اين روزها كه اغلب پدر و مادرها هر دو شاغل هستند عمدتا بعد از تمام شدن دوره مرخصي زايمان مادر مجبور مي‌شود فرزند نوزاد خود را يا به مهد كودك يا خانواده بسپارد تا بتواند سر كار حاضر شود. خانه‌نشين شدن مادر در اين شرايط اقتصادي براي خيلي از خانواده‌ها امكان پذير نيست و از سوي ديگر داشتن فرزند نيز يكي از آرزوهايي است كه هر خانواده‌اي براي رسيدن به آن تلاش مي‌كند. مساله اينجاست كه چطور مي‌توان شرايطي را فراهم كرد كه نوزاد در اين روزها كمترين آسيب را ديده و دچار اضطراب جدايي نشود. به‌طور كلي اضطراب جدايي يك احساس طبيعي در نوزادان و كودكان نوپا است. اين اضطراب زماني رخ مي‌دهد كه كودك از يكي از والدين يا مراقبان اصلي خود جدا مي‌شود. علائم اضطراب جدايي مي‌تواند شامل گريه، جيغ زدن، چسبيدن به والدين، بيقراري، از دست دادن اشتها، و مشكلات خواب باشد. 
در حدود ۸ ماهگي، نوزادان شروع به درك اين موضوع مي‌كنند كه اشيا و افراد حتي زماني كه آنها را نمي‌بينند، وجود دارند. اين درك مي‌تواند منجر به اضطراب جدايي شود، زيرا كودك نگران است كه والدينش ممكن است براي هميشه ناپديد شوند. در حدود ۱۲ ماهگي، كودكان شروع به توسعه حس تعلق به والدين خود مي‌كنند. اين حس تعلق مي‌تواند منجر به اضطراب جدايي شود، زيرا كودك از جدا شدن از والدينش مي‌ترسد. اضطراب جدايي معمولاً در سنين ۶ تا ۳۰ ماهگي رخ مي‌دهد. شدت اضطراب جدايي نيز مي‌تواند از كودكي به كودك ديگر متفاوت باشد. برخي از كودكان ممكن است تنها چند دقيقه پس از جدا شدن از والدين خود دچار اضطراب شوند، در حالي كه برخي ديگر ممكن است ساعت‌ها يا حتي روزها گريه كنند. اما سوال اينجاست كه چطور مي‌توان با اين اضطراب مقابله كرد. در واقع والدين بايد سعي كنند هر وقت كه قصد جدا شدن از كودك را دارند در واقع براي رفتن به سر كار يا خارج شدن از خانه و سپردن آنها به افرادي غير از پدر و مادر از كودك خود خداحافظي كرده و به او اطمينان دهند كه به زودي برمي‌گردند. متاسفانه در برخي مواقع والدين براي اينكه كودك مانع از رفتن آنها نشود ترجيح مي‌دهند دور از چشم او از خانه خارج شوند كه البته اين مساله مي‌تواند بيشتر از پيش به اضطراب جدايي كودكان دامن بزند. چرا كه آنها ناگهان خود را تنها احساس مي‌كنند و تا زماني كه دوباره والدين خود را ببينند اين هراس را دارند كه براي هميشه از سوي آنها ترك شده باشند.  فراموش نكنيم كودكان نوپا از روال‌هاي منظم لذت مي‌برند. ايجاد يك روال منظم براي جدايي‌ها، مانند خداحافظي در يك مكان خاص، مي‌تواند به كودك كمك كند تا احساس امنيت بيشتري داشته باشد. از سوي ديگر بايد والدين به كودك خود كمك كنند تا مهارت‌هاي خودياري مانند غذا خوردن، لباس پوشيدن، و خوابيدن را بياموزد. اين رفتارها باعث مي‌شود تا كودك احساس كند كنترل بيشتري بر زندگي خود دارد. از سوي ديگر كودك‌تان را از علاقه و عشقي كه به او داريد مطمئن كنيد. اينكه دوستش داريد و هميشه به او فكر مي‌كنيد حتي زمان‌هايي كه در كنارش نيستيد.
از سوي ديگر اگر اضطراب جدايي كودك شما شديد است يا بيش از چند ماه طول مي‌كشد، با پزشك يا متخصص بهداشت روان صحبت كنيد. آنها مي‌توانند به شما كمك كنند تا علت اضطراب جدايي كودك خود را شناسايي كنيد و راهكارهاي درماني مناسب را ارايه دهند.
در برخي موارد، اضطراب جدايي مي‌تواند شديد باشد و بر زندگي روزمره كودك تأثير بگذارد. علائم شديد اضطراب جدايي مي‌تواند شامل اين موارد باشد: امتناع از رفتن به مهدكودك يا مدرسه، ترس از ترك خانه، ترس از تنها ماندن در خانه، مشكلات خواب، مشكلات رفتاري و ....