از سياست نامتوازن نفتي تا توقع زيادي از روس‌ها
يك كارشناس ارشد انرژي گفت: زماني ۴۷۰ شركت امريكايي در مقابل دولت خود قرار گرفتند كه چرا ايران تحريم شد؟ بنابراين اين قدرت بزرگ را ما ايجاد كرديم و مي‌شود تحريم را با همان ابزار و انگيزه‌هايي كه در امريكا و اروپا وجود دارد؛ لغو كرد.
يك كارشناس ارشد انرژي گفت: زماني ۴۷۰ شركت امريكايي در مقابل دولت خود قرار گرفتند كه چرا ايران تحريم شد؟ بنابراين اين قدرت بزرگ را ما ايجاد كرديم و مي‌شود تحريم را با همان ابزار و انگيزه‌هايي كه در امريكا و اروپا وجود دارد؛ لغو كرد.
سيدمهدي حسيني در گفت‌وگو با ايلنا، در ارزيابي حضور روسيه در پروژه‌هاي نفتي ايران اظهار داشت: اگر قرار باشد يك ديپلماسي فعال در جهت منافع ملي داشته باشيم اين ديپلماسي بايد متوازن باشد، يعني همان‌گونه كه زماني همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد امريكا قرار داديم و اشتباه بود امروز چرخيدن صرف به سمت روسيه، چين و شرق هم اشتباه است، بايد رابطه متوازن برقرار شود. وي افزود: عده‌اي عنوان مي‌كنند كه غرب ما را تحريم كرده؛ مجبوريم به سمت شرق برويم اما واقع اينكه اگر منافع ما حفظ نمي‌شود مجبور نيستيم فقط شرق را ببينيم. ضمن اينكه بنده معتقد نيستم كه روس‌ها توان اقتصادي لازم را داشته باشند كه ما بدون دردسر بتوانيم از آنها استفاده كنيم، اقتصاد روسيه قبل از جنگ با اوكراين بيش از ۱۰ برابر كوچك‌تر از امريكا بود اكنون كه جنگ و هزينه جنگ و تحريم را هم دارد و حساب كردن روي كمك اين اقتصاد نه چندان بزرگ كه شايد در حد ايتاليا هم نباشد؛ كار درستي نيست.
اين كارشناس ارشد حوزه انرژي گفت: وقتي عملكرد روس‌ها را در شركت‌هاي E&p بررسي مي‌كنيم رضايت چنداني مشاهد نمي‌شود چه برسد پروژه‌هاي بالادست و بزرگ كه بخواهيم قراردادهاي ده‌ها ميليارد دلاري با اين كشور منعقد كنيم و انتظار داشته باشيم اين پروژه‌ها اجرا شوند.
وي در ادامه به موضوع اجراي پروژه با چين اشاره و تصريح كرد: در مورد چين هم بنده در گزارش مفصلي كه ارايه دادم؛ اعلام كردم سعي كنيم حد را رعايت كنيم، مثلا توصيه كردم در پروژه بسيار مهم يك‌كمربند-يك‌راه ورود كرده و شريك شويم تا به‌طور درستي به چين نزديك شويم. اما واقعيت اين است كه چيني‌ها ما را مشاركت ندادند و اكنون هيچ سرمايه‌گذاري از سوي چين در كشور نداريم و دلمان را به چيني بسته‌ايم كه همواره به ما يادآوري مي‌كند ايران تحت تحريم امريكا قرار دارد يا اينكه چين در پروژه يك‌كمربند-يك‌راه به مرز بندر گوادر در پاكستان رسيده و بدون توجه به ايران به سمت شمال مي‌ر‌ود، اينها بايد ما را به فكر بيندازد كه آيا اين كشور از سر دوستي و همكاري با ايران رابطه دارد يا خير.
حسيني با طرح اين پرسش كه در اين سال‌هاي طولاني كه قطعنامه‌هاي متعددي عليه ما در سازمان تصويب شده چين و روسيه كجا همراه ما بوده يا قطعنامه‌ها را وتو كرده‌اند؟ گفت: اينكه همه نگاه‌مان به شرق و به خصوص روسيه و يا چين باشد، سياست نامتوازني است كه ما را وابسته به كشورهايي مي‌كند كه حتي اگر نيت مثبتي هم داشته باشند آنچه عايد ما مي‌شود هيچ است.
