وضعيت دسترسي كودكان به امكانات شهري تهران
يك عضو انجمن حمايت از حقوق كودكان با اشاره به وضعيت دسترسي گروه‌هاي آسيب‌پذير به ويژه كودكان به امكانات شهري تهران، مي‌گويد: نسبت ناعادلانه و نامتوازن فضاي سبز به جمعيت شهري كاملا مشهود است، همين امر هم موجب شده تا شاهد عوارض و تبعات زيان‌بار آن بر سلامت جسمي و رواني شهروندان به ويژه گروه‌هاي آسيب‌پذير از جمله كودكان باشيم؛ در واقع فضاي مناسب شهري براي تفريح و آرامش، ايجاد تعاملات موثر گروه‌هاي مختلف با يكديگر و ايجاد محيطي امن براي بازي كودكان در بستر شهر، كاملا ناديده گرفته شده و به صورت روزافزون فضاهاي مفيد شهري تخريب مي‌شود.
يك عضو انجمن حمايت از حقوق كودكان با اشاره به وضعيت دسترسي گروه‌هاي آسيب‌پذير به ويژه كودكان به امكانات شهري تهران، مي‌گويد: نسبت ناعادلانه و نامتوازن فضاي سبز به جمعيت شهري كاملا مشهود است، همين امر هم موجب شده تا شاهد عوارض و تبعات زيان‌بار آن بر سلامت جسمي و رواني شهروندان به ويژه گروه‌هاي آسيب‌پذير از جمله كودكان باشيم؛ در واقع فضاي مناسب شهري براي تفريح و آرامش، ايجاد تعاملات موثر گروه‌هاي مختلف با يكديگر و ايجاد محيطي امن براي بازي كودكان در بستر شهر، كاملا ناديده گرفته شده و به صورت روزافزون فضاهاي مفيد شهري تخريب مي‌شود. منصوره يزداني در گفت‌وگو با ايسنا، در اين باره اظهار كرد: هر شهري براي اينكه قابليت سكونت باشد، بايد ويژگي‌هايي را در درون خود داشته باشد تا بتواند تمامي گروه‌هاي سني و طيف‌هاي متفاوت فرهنگي را در بر گيرد و فارغ از جنسيت‌گرايي، امنيت را جزيي از مولفه‌هاي اساسي خود دانسته و آن را براي تمامي شهروندان خود تامين كند. وي در اين راستا امنيت حضور بدون خطر در شهر، شامل رعايت قوانين رانندگي و پيگيري و اجراي موثر قوانين مرتبط با موتورسواران را يكي از ويژگي‌هاي شهري با دارا بودن قابليت سكونت عنوان كرد و افزود: اين درحالي است كه اكثر موتورسواران با سرعت بالا جان خود و ديگر شهروندان را در معرض خطر جدي قرار مي‌دهند و بدون توجه به علائم رانندگي، عابرين را حتي در هنگام عبور از خط عابر پياده با تهديد مواجه مي‌كنند. اين عضو انجمن حمايت از حقوق كودكان ادامه داد: حضور ماشين‌هاي سنگين و حمل بار نيز طي روز، تردد گروه‌هاي آسيب‌پذير را مختل مي‌كند و امنيت جاني عابران هنگام عبور از خط‌كشي‌هاي عابر پياده به‌طور مكرر ناديده گرفته مي‌شود. نامناسب بودن پياده‌روها براي حمل ويلچر يا كالسكه كودك به دليل وجود موانع ايجادشده توسط شهرداري به قصد پيشگيري از ورود موتورسواران به پياده‌رو، نه تنها مانعي براي آنان ايجاد نمي‌كند كه اكثريت افراد پياده را نيز با محدوديت تردد مواجه مي‌كند. يزداني معتقد است كه بي‌ترديد، سياست ايجاد محدوديتِ بدون ارزيابي از نتايج و تبعات اين رويكرد و تنبيه بدون آموزش موتورسواران، نه تنها كارساز نبوده و نيست كه باعث عصبانيت، خشم از ناديده گرفتن حقوق شهروندي و بي‌قانوني فزاينده مي‌شود. وي با اشاره به اينكه حضور دائمي موتورسواران در پياده‌روها نه تنها براي همه طيف‌ها يكي از تهديدهاي مهم براي افراد ناشنوا، كم‌شنوا، نابينا و نيز كودكان با افراد سالمند محسوب مي‌شود، افزود: اشغال عرضي پياده‌رو توسط رانندگان موتور يا ماشين به دليل كاهش يا نبود مكان پارك وسيله نقليه باعث مي‌شود، به دليل اشكال در سيستم شهري، شهروندان به حقوق يكديگر تجاوز كنند و ناامني را افزايش بدهند و حس يگانگي محو شود و به دنبال اين موارد، بدون توجه به گروه‌هاي آسيب‌پذير، سطح احساس خطر، ناايمني و تهديد در شهروندان افزايش يابد.
اين روانشناس با اشاره به نياز شهروندان به فضاي سبز مناسب، تاكيد كرد: آنچه كاملا مشهود است نسبت ناعادلانه و نامتوازن فضاي سبز به جمعيت شهري است كه تاكنون شاهد عوارض و تبعات زيان‌بار آن بر سلامت جسمي و رواني شهروندان به ويژه گروه‌هاي آسيب‌پذير بوده‌ايم؛ در واقع فضاي مناسب شهري براي تفريح و آرامش، ايجاد تعاملات موثر گروه‌هاي مختلف با يكديگر و ايجاد محيطي امن براي بازي كودكان در بستر شهر، كاملا ناديده گرفته شده و به صورت روزافزون فضاهاي مفيد شهري تخريب مي‌شود و جاي آن را مكان‌هايي مي‌گيرد كه هيچ تناسبي با بهزيستي شهروندان به ويژه گروه‌هاي آسيب‌پذير و كودكان ندارد. به گفته اين عضو انجمن حمايت از حقوق كودكان، كمبود پارك و فضاهاي سبز، كمبود ورزشگاه‌هاي عمومي در حاشيه خيابان‌ها و كمبود مراكز مفرح، حضور گروه‌هاي آسيب‌پذير در سطح شهر را با مشكل جدي روبه‌رو و آنان را از محيط‌هاي اجتماعي كه حق مسلم آنان است، محروم مي‌كند. وي تاكيد كرد: نبود رمپ براي استفاده افراد داراي ويلچر يا مادراني با كالسكه نوزادان‌شان، ميزان خطرپذيري يا عدم حضور آنها در اجتماع را به‌شدت افزايش مي‌دهد و تبعات رواني جبران‌ناپذيري ايجاد خواهد كرد. در نظر نگرفتن امكانات لازم شهري براي عبور بدون مانع و همراه با ايمني براي نابينايان و كم‌بينايان، نبود توجه لازم به ناشنوايان و كم‌شنوايان و در نظر نگرفتن ايمني كودكان در بستر شهري اعم از ايمني جسماني، نشاط رواني و رشد اجتماعي، كم‌توجهي به ويژگي‌هاي مرتبط با سالمندي جهت حضور موثر آنان در جامعه، به تدريج انسان‌ها را منزوي و شهر را از بستري جهت تعاملات اجتماعي، فرهنگي، ورزشي، تفريحي و حفظ روابط انساني به شهري با سرعت بالا براي اشاعه مرگ و نيستي رواني مبدل مي‌كند. يزداني با تاكيد بر اينكه تهران شهري فاقد مولفه‌هاي توسعه پايدار و هدردهنده منابع انرژي و منابع محيط زيستي، بدون توجه به نيازها و منافع كودكان به عنوان وارثان آينده است، يادآور شد: بايد در سياست‌هاي شهري، نيازهاي ويژه گروه‌هاي آسيب‌پذير با بررسي علمي و عيني، مشاهده تجربي و فراهم آوردن زمينه براي خدمات ويژه كه حق مسلم گروه‌هاي آسيب‌پذير است، جدي گرفته شود. اين عضو انجمن حمايت از حقوق كودكان ادامه داد: اين درحالي است كه مكان‌هاي قابل بازديد اين شهر نيز براي گروه‌هاي آسيب‌پذير به آساني در دسترس نيست.