هیچ نامی از تشکلها در برنامه ششم نیست
گروه تشکلها|
هفته گذشته برنامه ششم توسعه که در اوایل مرداد ماه توسط دولت به مجلس شورای اسلامی ارائه شده بود در رسانهها منتشر شد. در حالی که گفته میشد در این برنامه برای نخستین بار به صورت کامل از نظرات بخش خصوصی به ویژه تشکلها در جای جای آن استفاده شده است و در اکثر جلسات تصمیمگیری سازمان برنامه از نمایندگان بخش خصوصی برای ارائه نظر دعوت میشد اما هیچ اشارهیی در برنامه ششم توسعه به مساله تشکلها نشده است و تنها در 6 ماده اشارهیی به بخش خصوصی شده است. این در حالی است که بیشترین امتیازات قانونی در برنامه پنجم توسعه در شرایطی به بخش خصوصی ارائه شده بود که بدترین روابط میان دولت و بخش خصوصی به چشم میخورد.
جایی برای تشکلها نیست
در قانون برنامه ششم تنها در 6 ماده نامی از بخش خصوصی برده شده است و در آن هیچ اشارهیی به مساله تشکلهای بخش خصوصی نشده است. اکثر این قوانین ناظر بر مساله واگذاری برخی وظایف دولتی به بخش خصوصی است. برای مثال در ماده 14 آمده است که جهت اجرای مردمی شدن اقتصاد و گسترش سهم بخش خصوصی و تعاونی در اقتصاد و برای افزایش بهرهوری و ارتقای سطح کیفی خدمات و مدیریت بهینه هزینه به تمام دستگاههای اجرایی که عهدهدار وظایف اجتماعی، فرهنگی و خدماتی هستند (از قبیل واحدهای بهداشتی و درمانی، مراکز بهزیستی و توانبخشی، مراکز آموزشی، فرهنگی، هنری و ورزشی و مراکز ارائهدهنده خدمات و نهادههای کشاورزی و دامپروری) اجازه داده میشود در چارچوب استانداردهای کیفی خدمات که توسط دستگاه ذیربط تعیین میشود، نسبت به خرید خدمات از بخش خصوصی و تعاونی (بجای تولید خدمات) اقدام کنند.
همچنین بخشی از تکالیف قانونی درباره حضور بخش خصوصی به مساله آموزش و پرورش اشاره دارد که آن نیز بیشتر ناظر بر مساله خرید خدمت است. در بند یک ماده 17 آمده است که وزارت آموزش و پرورش مجاز است در جهت ارتقای کیفیت، عدالت آموزشی و بهرهوری نسبت به خرید خدمات از بخش خصوصی و تعاون اقدام کند. ارائه خدمات آموزشی در اینگونه مدارس با استفاده از نیروی انسانی، تجهیزات و امکانات بخش خصوصی و تعاونی یا با مشارکت در استفاده از امکانات و تجهیزات بخش دولتی و نیروی انسانی خصوصی و تعاونی بر اساس ضوابطی که به تصویب هیات وزیران میرسد، صورت میگیرد، آموزش عمومی دولتی در طول سالهای برنامه ششم توسعه رایگان است.
در حقیقت اکثر بحثهای مطرح شده درباره بخش خصوصی نیز مربوط به موضوع واگذاریهاست. شاید تنها مادهیی که برای تغییر ساختار برای بهبود وضعیت بخش خصوصی مطرح شده ماده 21 باشد. در این ماده است که برای ترغیب کارفرمایان و کارآفرینان بخش خصوصی و تعاونی به جذب نیروی کار جوان، کارفرمایانی که طی برنامه ششم توسعه نسبت به جذب فارغالتحصیلان دانشگاهی با مدرک حداقل کارشناسی به صورت کارورزی اقدام کنند از پرداخت سهم کارفرما و بیمه بیکاری برای مدت دو سال از تاریخ شروع به کار معاف هستند. آییننامه اجرایی این تبصره شامل شیوه معرفی، زمینههای کاری اولویتدار، نحوه تامین هزینه و سایر موارد به پیشنهاد سازمان و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به تصویب هیات وزیران میرسد.
قوانینی که موتور محرکه بخش تشکلها شد
در مقابل در قانون برنامه پنجم اما وضعیت بسیار متفاوت بود و موادی از آن قانون باعث تحولاتی تاریخی در بحث تشکلهای بخش خصوصی ایران شد. فارغ از نحوه اجرا و نتایجی که این قوانین به همراه داشت اما این قوانین تا حد زیادی توانست امکان بیان مناسبی از مشکلات بخش خصوصی را ایجاد کند. بخش بهبود فضای کسب و کار که توسط محمد نهاوندیان رییس وقت اتاق بازرگانی پیشنهاد شده بود، شامل موارد فراوانی برای بهبود وضعیت بخش خصوصی و تشکلهای آن بود. برای مثال ماده 75 این قانون شورای گفتوگو را ایجاد کرد. همچنین ماده 76 تاکید داشت که اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران موظف است با همکاری و حضور اتاق تعاون مرکزی جمهوری اسلامی ایران و شورای اصناف کشور، نسبت به شناسایی قوانین، مقررات و بخشنامههای مخل تولید و سرمایهگذاری در ایران اقدام کند و با نظرخواهی مستمر از تشکلهای تولیدی و صادراتی سراسر کشور و بررسی و پردازش مشکلات و خواستههای آنها بهطور مستمر گزارشها و پیشنهادهایی را تهیه و به کمیتهیی متشکل از دو نفر از هر قوه به انتخاب رییس آن قوه ارائه دهد. کمیته
مذکور موظف است ضمن بررسی پیشنهادهای ارائهشده راهکارهای قانونی لازم را بررسی و پیگیری کند.
در تبصره این قانون نیز آمده بود که گزارشهای موضوع این ماده شامل قوانین و مصوبات و بخشنامههای مزاحم، خلأ قانونی، اجرای نادرست یا ناقص قوانین و همچنین پیشنهاد اصلاح قوانین و مقررات و ارتقای امنیت اقتصادی، حقوق مالکیت و حمایت از سرمایهگذاری و تولید و صادرات و اشتغال و چگونگی کاهش قیمت تمامشده کالاها و خدمات در ایران همراه با ارتقای کیفیت و رشد تولید و موارد مربوط به سرمایهگذاری و تولید و استفاده بهینه از سرمایهگذاریها و ظرفیتهای موجود است.
ماده 77 قانون برنامه پنجم به مساله درآمدهای دو تشکل اصلی غیردولتی یعنی اتاق بازرگانی و اتاق تعاون میپرداخت. در این ماده ذکر شد که برای تقویت و ساماندهی تشکلهای خصوصی و تعاونی و کمک به انجام وظایف قانونی... و ارائه خدمات بازاریابی، مشاورهیی و کارشناسی کلیه اعضای اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و اتاق تعاون مرکزی جمهوری اسلامی ایران مکلفند یک در هزار رقم فروش کالا و خدمات خود را حسب مورد به حساب اتاقهای مذکور واریز کنند و تاییدیه اتاقهای مذکور را هنگام صدور و تمدید کارت بازرگانی تسلیم کنند. همین قانون باعث رشد چند برابری درآمدهای اتاق بازرگانی و اتاق تعاون شد.
این در حالی است که در آن زمان ریاست اتاق بازرگانی به عنوان پیشنهاد دهنده اصلی این قوانین محمد نهاوندیان بود و وی در حال حاضر به خاطر سمتی دولتی خود به خوبی در جزییات برنامه ششم توسعه قرار داشت.
از سوی دیگر حضور مسوولان تشکلی کشور در شوراهای مهم و تصمیم ساز از قانون برنامه پنجم آغاز شد. برای مثال کسب دو کرسی برای بخش تعاون و بخش خصوصی در هیات امنای صندوق توسعه ملی، شورای پول و اعتبار و نهادهای دیگر از همین قانون برنامه پنجم توسعه آغاز شد.
تعاونیهایی که فراموش شدند
گذشته از بحث تشکلهای بخش خصوصی اتاق تعاون نیز در قانون برنامه پنجم امتیازات فراوانی دریافت کرد. برای مثال اتاق تعاون سالها جولانگاه فعالان دولتی بوده است. اما در بند ج ماده 124 قانون برنامه پنجم ذکر شد که وزارت تعاون وظایف حاکمیتی و اتاق تعاون مرکزی جمهوری اسلامی ایران و دیگر تشکلهای تعاونی وظایف تصدیگری بخش تعاون را بر عهده خواهند داشت. آییننامه اجرایی این بند با پیشنهاد مشترک وزارت تعاون و اتاق تعاون مرکزی جمهوری اسلامی ایران تهیه و حداکثر ظرف سه ماه پس از تصویب این قانون به تصویب هیاتوزیران خواهد رسید. هرگونه دخالت دولت در امور اجرایی، مدیریتی، مجامع و انتخابات اتاقهای تعاون ممنوع است. مفاد این بند نافی وظایف قانونی نظارتی وزارت تعاون نیست.
همچنین بر اساس برنامه پنج سال قبل بسیاری از امتیازات اتاق بازرگانی به اتاق تعاون نیز داده شد. حضور در مجامعی که اتاق بازرگانی در آن عضویت دارد و همچنین بهبود وضعیت مالی اتاق تعاون تنها بخشی از امتیازاتی بود که به این تشکل اعطا شد.
در مقابل در برنامه ششم اما بسیار محدود به بحث تعاونیها پرداخته است. جز ماجرای خرید خدمات که میان بخش خصوصی و بخش تعاونی مشترک است تنها جایی که به بحث تعاون به صورت جداگانه تاکید شده موضوع محیطزیست است. بر این اساس برای جلوگیری از تخریب و آلودگی محیطزیست بهرهمندی از محیط زیست مطلوب مندرج در سند چشمانداز و اجرای سیاستهای کلی ابلاغی محیط زیست تعاونیها نیز مانند دولتیها مکلفاند نسبت به ارزیابی راهبردی محیط زیست SEA و ارزیابی اثرات زیست محیطی EIA سیاستها، برنامهها و طرحهای خود براساس شاخصها، ضوابط و معیارهای پایداری محیط زیست به اجرا درآورند.
در حقیقت هیچ برنامه جامعی در برنامه ششم توسعه برای بخش خصوصی و تشکلها وجود ندارد. هرچند میتوان موضوع خرید خدمت را تا حدی به تشکلها واگذار کرد تا با متولی شدن تشکلها بخشی از وظایف دولت به بخش خصوصی واقعی منتقل شود اما نداشتن برنامه برای تشکلها از سوی دولتی که بارها به مساله حمایت از تشکلهای بخش خصوصی تاکید داشته است، عجیب به نظر میرسد.