گروه جهان|
درست یک هفته پس از حمله تروریستی در کابل که بیش از 500 کشته و زخمی برجای گذاشت، «نشست کابل» با هدف تامین صلح در افغانستان تحت تدابیر شدید امنیتی در این شهر آغاز شد. در این نشست دو روزه نمایندگان بیش از ۲۵کشور منطقه و جهان و نهادهای بین‌المللی حضور داشتند.
به گزارش رویترز، محمد اشرف‌غنی، رییس‌جمهور افغانستان با اشاره به واقعه چهارشنبه سیاه گفت که انفجار مذکور زمانی رخ داد که یک کامیون حاوی مواد منفجره در سطح نظامی در ورودی منطقه استقرار سفارت‌های خارجی و ساختمان‌های دولتی منفجر شد. رییس‌جمهوری افغانستان با اعلام اینکه هدف این حمله تروریستی تمام جامعه دیپلماتیک بوده بار دیگر از طالبان برای حضور در مذاکرات صلح دعوت کرده و تاکید کرد که این آخرین فرصت آنها برای پایان دادن به ۱۶سال شورش و پیوستن به روند سیاسی است. غنی گفت: «اگر طالبان بخواهد به مذاکرات صلح بیاید، دولت افغانستان به آنها مجوز گشایش یک دفتر را می‌دهد اما این آخرین شانس است. اگر آنها مذاکره را شروع نکنند با تحریم‌های تازه‌یی روبه‌رو خواهند شد. این آخرین فرصت است یا آن را مغتنم شمارید یا با پیامدهایش روبه‌رو شوید.»
رییس‌جمهور افغانستان همچنین بار دیگر از پاکستان به دلیل جنگ اعلام نشده علیه کشورش انتقاد کرد و گفت: «چطور می‌توان پاکستان را متقاعد کرد که افغانستان باثبات به آنها کمک می‌کند به منطقه هم کمک می‌کند.» خبرگزاری فرانسه گزارش داده که همزمان با برگزاری نشست کابل، اعتراض‌ها علیه ناکارآمدی نهادها و مقام‌های امنیتی همچنان ادامه دارد و شماری از معترضان در سه نقطه‌یی از شهر خیمه‌های تحصن بر پا کرده‌اند. گفته شده، معترضان خواهان کنارگیری مقام‌های ارشد حکومتی و امنیتی از جمله حنیف اتمر، مشاور امنیت ملی اشرف‌غنی شده‌اند.
بنا بر این گزارش، صلاح‌الدین ربانی، وزیر خارجه افغانستان و رییس اجرایی حزب جمعیت اسلامی نیز خواهان برکناری حنیف اتمر و مقام‌های امنیتی افغانستان شده و با مشروط کردن حضور خود در نشست سه‌شنبه از شرکت در این مراسم خودداری کرده‌اند؛ چرا که دفتر ریاست‌جمهوری افغانستان این پیشنهاد را رد کرده است. در اطلاعیه دفتر ریاست‌جمهوری افغانستان آمده است: «پیش‌داوری‌ها در مورد مسوولان امنیتی باعث نگرانی می‌شود.»
نقطه آغاز بحران
روزنامه ماندگار افغانستان با اشاره به نشست کابل نوشته: این نشست سفره‌یی است که دولت وحدت ملی برای ایجاد صـلح در افغانستان پهن کرده؛ اما این نشست از همین حالا با مشکلات جدی مواجه است. حکومت در حالی نشست کابل را برای کلید زدن صلح با طالبان برگزار می‌کند که خود آتش تازه‌یی را در کشور برافروخته که اگر به سرعت و درایت خاموش نشود، تمام کشور را می‌سوزاند. افغانستان این روزها با چالش‌های بزرگ‌تری مثل انفجار یک تانکر مواد منفجره در مهم‌ترین نقطه از شهر کابل و در چندصد متری دفتر ریاست‌جمهوری و از آن مهم‌تر سرکوب معترضان این انفجار‌ها توسط نیروهای دولتی روبه‌روست. تحولاتی که می‌توان از آنها نتیجه گرفت زمامداری اشرف غنی، خود به اصلی‌ترین نقطه بحران‌ساز برای افغانستان تبدیل شده است. بنابراین از جامعه جهانی انتظار می‌رود که این بحران را مهار کند.
اجماع داخلی پیش از اجماع جهانی
روزنامه هشت صبح افغانستان نیز نوشته: در سال ۲۰۰۲ قدرت‌های جهانی و منطقه‌یی در مورد افغانستان اجماع داشتند. همه پذیرفته بودند که از روند در پیش گرفته شده در این کشور پس از کنفرانس بن و بازسازی نهادهای دولتی مدرن افغانستان حمایت کنند. غیر از پاکستان، تمام همسایه‌ها، اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد و دیگر قدرت‌های جهانی روی ثبات افغانستان توافق کردند. دولتی که پس از نشست بن در افغانستان روی کار آمد نیز تلاش کرد تا با تمام قدرت‌های جهان و منطقه روابط متوازن داشته باشد. اما امروز آن اجماع وجود ندارد. روسیه با طالبان ارتباط دارد. روس‌ها به جای اینکه دولت افغانستان را متحد خود در امر مبارزه با داعش اعلام کنند، از طالبان برای جنگ با داعش مدد می‌خواهند. روشن است که داعش در افغانستان آن قدر نیرومند نیست که آسیای میانه را تسخیر کند، اما روس‌ها برای فشار بر رقبای خود با طالبان تماس برقرار کرده اند. چین هم با طالبان تماس‌هایی دارد. اینها نشان می‌دهد که دیگر اجماع جهانی و منطقه‌یی روی قضیه افغانستان وجود ندارد. به همین منظور دولت افغانستان نشست کابل را برگزار می‌کند. دولت افغانستان امیدوار است که این نشست بتواند بار
دیگر دیدگاه‌های کشورهای مختلف را در مورد افغانستان به همدیگر نزدیک کند. افغانستان می‌خواهد با تمام همسایه‌ها، قدرت‌های جهانی و کشورهای منطقه روابط نیک داشته باشد. کابل می‌خواهد تمام این کشورها را قانع کند که خطری از جانب افغانستان به سمت آنان متصور نیست. نمی‌توان امیدوار بود که نشست کابل تمام مشکل را حل می‌کند و کشورهای منطقه و جهان بار دیگر در مورد افغانستان هماهنگ می‌شوند. اما این آغاز یک روند خیلی دشوار است. در کنار تلاش برای ایجاد اجماع در سطح منطقه و جهان نیاز است که جناح‌های تشکیل‌دهنده دولت افغانستان هم به تفاهم و اجماع برسند. این خیلی بد است که رییس‌جمهور با وزیر خارجه و دیگر مقام‌های حکومتی کش و قوس داشته باشند. رییس‌جمهور باید تلاش کند که در داخل کشور هم اجماع ایجاد کند. رییس‌جمهور باید اصلاحات در بخش امنیتی را آن طوری که لازم است، آغاز کند و به بی‌اعتمادی سیاسی و قومی پایان دهد. تا زمانی که در داخل کشور میان جناح‌های تشکیل‌دهنده حکومت وحدت ملی و مجموع قشر سیاسی افغانستان، اجماع و تفاهم کلی ایجاد نشود، اجماع جهانی در مورد افغانستان ممکن نیست. تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، قرقیزستان، قزاقستان،
روسیه، چین، هند، پاکستان، ایران، ترکیه، ژاپن، کره‌جنوبی، عربستان‌سعودی، امارات متحده عربی، قطر، بریتانیا، آلمان، فرانسه، ایتالیا، سوئد، ایالات متحده امریکا، کانادا، استرالیا، ملل متحد، اتحادیه اروپا و نمایندگان ناتو از جمله شرکت‌کنندگان در این نشست بوده‌اند.
