در روزهايي كه به نظر مي‌رسد دولت عزم خود را براي گراني بنزين و ساير حامل‌هاي انرژي جزم كرده، مردم و كارشناسان نگران وضعيتي هستند كه ممكن است پس از اين تصميم در فضاي اقتصادي و معيشتي كشور رخ بدهد. ‌اي كاش براي لحظه‌اي مسوولان و سياستگذاران خود را جاي مردم دهك‌هاي محروم و متوسط قرار مي‌دادند تا متوجه مي‌شدند مردم از دست اين گراني‌ها چه مي‌كشند. 

«گراني‌هاي كشور هيچ ارتباطي با عملكرد و تصميمات دولت، مجلس، قوه قضاييه و نهادها و سازمان‌هاي وابسته به اين سه قوه ندارد.»اين عبارتي است كه روزنامه كيهان در خصوص مشكلات اقتصادي كشورمان مطرح كرده است. استدلالي كه نويسنده مطلب تلاش مي‌كند با استفاده از آن قواي سه‌گانه و ساختار يكدست مديريت را بي‌گناه جلوه دهد، آن است كه اين ساختار يك‌دست همه توان در چنته خود را براي مقابله با گراني‌ها به ميدان آورده است!!! تو گويي كه انگار مردم مسوول و متولي اين نوع گراني‌هاي فزاينده هستند و مسوولان كوچك‌ترين نقشي را در آن ندارند.

امام علي عليه‌السّلام فرموده‌اند: «رحِم‌الله ُ امرءً عرف قدرهُ و لم يتعد طورهُ؛ خداوند، رحمت كند كسي را كه قدر خويش را بشناسد و از حدّ خود درنگذرد.» اين عبارات جاودان از بيان مردي است كه همواره انسان را توصيه به تعادل و توازن كرده است. اين نگه داشتن حد، مي‌تواند تفاسير مختلفي داشته باشد، براي كسبه و پيشه‌وران مي‌تواند در معناي انجام كار درست و توجه به تخصص و مهارت معنا دهد.

لطفا به اين دو خبر توجه كنيد؛ 1) «دولت قرار است در سال 1403 از درآمدهاي 12 ميليوني، ماليات بر درآمد دريافت كند.» 2) «نرخ خط فقر در ايران بر اساس پايش نهادهاي حاكميتي حداقل 20ميليون تومان تشخيص داده شده است.» كافي است به محتواي اين دو گزاره خبري، تمركز كنيد تا متوجه شويد كه دولت سيزدهم در حال طراحي چه نوع بودجه‌اي براي سال آينده است.

بر اساس اعلام نمايندگان دولت در بودجه سال 1403، افزايش 18درصدي حقوق را براي كارمندان در نظر گرفته است. گمانه‌زني‌ها حاكي از آن است كه افزايش حقوق بازنشستگان هم در همين حول و حوش خواهد بود و افزايش قابل توجهي در دريافتي اين قشار زحمتكش و شريف مشاهده نشده است.

«اين نكته رمز اگر بداني داني/ هر چيز كه در جستن آني آني...» اين اشاره جاودانه‌اي است كه مولانا سال‌ها قبل در ديوان شمس ثبت كرده است. اشاره‌اي ظريف است در خصوص اهميت دادن به انديشه‌ها و افكاري كه انسان و جوامع انساني براي رشد، پويايي و پيشروي به آنها نياز دارند. يكي از كليدي‌ترين پرسش‌ها در فضاي علمي و تخصصي ايران بدون ترديد، اين پرسش است كه چرا ايران هنوز به توسعه دست پيدا نكرده است؟ اين در حالي است كه بسياري از كشورها بسيار دورتر و ديرتر از ايران خودمان، ضرورت توسعه را درك كرده‌اند اما به كرانه‌هاي آن رسيده‌اند. نمونه‌اش، مالزي، سنگاپور، كره جنوبي، هند و... است.