اثر مطالعات بر کاهش ریسک

هر طرح ملی و طرح حاشیه‌یی قبل از اینکه به مرحله تصمیم‌گیری فازاول راه‌اندازی برسد نیاز به مطالعات مقدماتی و بررسی‌های جامع از نظرهای مختلف دارد. در طرح‌های ملی که عموما توسط دولت‌ها پیشنهاد و با سرمایه‌گذاری بخش دولتی راه‌اندازی می‌شوند از حیث برنامه‌های مطالعاتی از پشتوانه علمی و تجربی قوی‌تر و همکاری مشاوران حرفه‌یی برخوردارند و معمولا کمترین ضریب اشتباه و انحراف از اهداف را دارند.

ریسک اشتباهات مدیریتی و محاسباتی در فاز صفر این‌گونه طرح‌ها بسیار پایین است که البته در برخی پروژه‌های خاص تحت پوشش‌های بیمه اشتباهات طراحی در کشورهای توسعه یافته به درخواست کارشناسان مشاور قرار می‌گیرند. البته از فاز یک اجرای فیزیکی طرح‌های ملی کل پروژه‌ها تا مرحله آزمایش سرد تحت پوشش‌های جامع بیمه تمام خطر مهندسی و بیمه‌های اعتباری مسوولیت حسن انجام کار قرار می‌گیرند.

اما در طرح‌های حاشیه‌یی که شامل طرح‌های کوچک می‌شود و سرمایه‌گذاری آنها توسط بخش خصوصی صورت می‌گیرد از لحاظ بخش مطالعات اولیه و مشاوره مدیریتی و چاره‌اندیشی و برنامه‌ریزی مقابله با ریسک‌ها با طرح‌های ملی تفاوت‌های زیادی دارند.

در مرحله فاز صفر طرح‌های حاشیه‌یی، تصمیم‌گیرندگان اصلی و سرمایه‌گذاران عموما با تکیه بر تجربیات شخصی و تامین مشاوره‌های مقطعی و غیرسیستمی به سرعت از فاز صفر گذر می‌کنند و سعی بر صرفه‌جویی در هزینه‌های مرحله پیش سرمایه‌گذاری دارند. این‌گونه طرح‌ها برعکس طرح‌های ملی که مشاوران و تیم کارشناسان متخصص از نقطه صفر تا صد یک پروژه را به‌طور سیستمی مدل‌سازی و برای آن برنامه‌ریزی اجرایی استراتژیک دارند، در طرح‌های کوچک مدیران بیشتر بر برنامه‌ریزی‌های تاکتیکی و کوتاه‌مدت تکیه دارند و به همین دلیل احتمال برخورد آنها با ریسک‌های مدیریتی و بازاریابی در مرحله اجرا بسیار بیشتر است.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که اگر مدیران و صاحبان سرمایه در فاز پیش‌سرمایه‌گذاری میزان معقولانه‌یی به هزینه‌های مشاوره اختصاص دهند و زمان بیشتری را صرف مطالعات بازار و امور فنی و عملیاتی طرح‌ها و پوشش‌های جامع بیمه را همچون طرح‌های ملی اخذ کنند به اندازه بسیار زیادی احتمال وقوع ریسک‌های مدیریتی و عملیاتی کاهش یافته و نتایج به دست آمده نهایی موفقیت‌آمیزتر است.

اکنون که کشور در نخستین سال اجرای قانون برنامه ششم توسعه قرار دارد و بر اساس برنامه ششم دولت مکلف به ایجاد سالانه یک‌میلیون شغل است و این میزان تولید شغل از عهده و توان بنگاه‌های موجود خارج است لذا ایجاد موسسات تولیدی و خدماتی جدید غیر قابل اجتناب است.

برای بالابردن سرعت اشتغال‌زایی و تاسیس شرکت‌های کوچک و متوسط و پایین آوردن ضریب ریسک‌های مدیریتی - ورشکستگی و تعطیلی واحدهای نوپا و مخاطرات فنی و فیزیکی پیشنهاد می‌شود، دولت نسبت به تامین تشویقی بخشی از هزینه‌های مشاوره و پیش‌سرمایه‌گذاری و پوشش‌های انواع بیمه‌های اجتماعی و بازرگانی در سال‌های اول هر واحد نوپا اقتصادی مساعدت ورزد و بدین‌ترتیب از میزان ریسک ورشکستگی و ناتوانی زودهنگام واحدهای نوپا بکاهد و آنها را از گلوگاه‌ها و موانع پیش پا در سال‌های اول راه‌اندازی کسب و کارها به سوی موفقیت عبور دهد.

این پشتیبانی شامل برنامه‌های مشاوره - آموزش انواع ریسک‌ها و دوره‌های مدیریتی و فنی نیز می‌شود.