شهردار آتی پایتخت شهرساز باشد
دکتر سجاد خسروی کارشناس ارشد برنامهریزی شهری
بیتردید تهران تبدیل به شهری شده که به جای تضمین امنیت و سلامت روحی و جسمی شهروندان، اغلب تولیدکننده مشکلات در زمینههای مختلف است. در زمینه حمل و نقل شهری شلوغ و بدون برنامهریزی، در زمینه محیط زیست شهری سرگردان همچنین در زمینههای دیگر شهری دچار نقص و کاستیهای بسیار است. قطعا شهرداری تهران در ایجاد و رفع این مشکلات نقش مهمی بر عهده دارد بنابراین باید در انتخاب شهردار حساسیت کامل مبذول داشت. جایگاه شهر تهران به عنوان پایتخت کشور ایران میطلبد تا شهرداری مناسب که توانایی توسعه شهر را داشته باشد برای این شهر انتخاب شود.
اکنون شهر تهران با چالشها و آسیبهای فراوان پیش روی شهردار آینده قرار دارد و باید جلو جریانهای میانی که از بیرون برای شورا تصمیم میگیرند، ایستادگی کند تا استقلال شورا در تمام سطوح به رسمیت شناخته شود. بنابراین انتظار میرود، شهردار تهران شخصی مستقل و بدون وابستگیهای سیاسی باشد. همچنین شهردار تهران باید تخصص کافی در زمینه شهری داشته و برنامه جامع و راهبردی برای نجات شهر تهران از مخاطرات طبیعی و انسانی داشته باشد.
یکی از مواردی که تاکنون در انتخاب شهردار مورد توجه قرار نگرفته این است که شهردار کلانشهری چون تهران باید از بین دانشآموختگان برنامهریزی شهری و شهرسازان انتخاب شود. به دلیل اینکه شهرسازان با ماهیت بین رشتهیی خود تسلط بیشتری بر ابعاد شهر دارند و قادرند تعادل را بین تمام وجوه شهری ایجاد کنند. توجه به این موضوع بسیار مهم است زیرا با توجه به پیشینه شهرداران قبلی در اداره شهر تهران و نیز چالشهای پیش روی دیگر، فرصت آزمون و خطا در شهر تهران وجود ندارد. بر این اساس پیشنهاد میشود تا یک شهردار شهرساز برای شهر تهران انتخاب شود.
همانطور که عنوان شد تهران شهری با مشکلات بسیار است که برخی از آنها زاییده طبیعت و برخی نیز توسط اشتباهات مدیریتی بر شهر تحمیل شدهاند. یکی از مهمترین مشکلات شهر که طی ماههای آتی نمود پیدا کرده است، مساله فرونشستهاست. در واقع میزان نشست زمین در شهر تهران بیش از حد استاندارد است. در برخی مناطق جنوبی نشست زمین به 90برابر شرایط بحران میرسد. شهری که فقط در باخترش طی یک دهه اخیر بین 7تا 17متر سطح آبهای زیرزمینی کاهش یافته یعنی درست در همان منطقهیی که اوج ساخت وسازها و برجسازیها درحال انجام است.
از سوی دیگر، تهران به مدیری نیاز دارد که بتواند جلو تراکمفروشی و شهر فروشی را بگیرد. همچنین درآمدهای ناپایدار شهر باید متوقف شود. تغییر رویکرد از سمت درآمد گذرا به درآمد پایدار از مهمترین اولویتهایی است که شهردار آینده باید نسبت به آن اهتمام ورزد.
سکان اداره شهر باید به فردی تحویل داده شود که قادر باشد، حساسترین وضعیت پایتخت که هماکنون تهران به آن دچار شده است را کنترل و ساماندهی کند. انبوهی از چالشها همچون «بدهی شهرداری به پیمانکاران و دستگاههای مختلف، منابع مالی سمی و ناپایدار در بودجه شهر همچنین بازار مسکن بیمار و پرگره از محل نحوه اعمال ضوابط ساخت وساز در سالهای اخیر» روی میز کار شهردار آینده تهران قرار دارد. از طرفی، نقاط ابهام فراوانی همچون «سرنوشت داراییهای ارزشمند و کمیاب شهر» در ذهن ساکنان پایتخت و کارشناسان شهری وجود دارد که شهردار جدید باید قادر به روشنگری درباره آنها باشد. در این میان عادت چند ساله گروهی از سرمایهگذاران ساختمانی به «لابی» به جای «قناعت به ضوابط و مجوزهای عادی» نیز معضل دیگری است که شهردار جدید باید بتواند با تنظیم رابطه مدیریت شهری با فعالان شهری، شر آن را از شهر کم کند.
یک شهردار موفق باید مشاوران و مدیران لایق در حوزه مدیریت خود داشت باشد تا بتواند تحولات فنی و شهرسازی همچنین اقتصادی را در شهر خود ایجاد کند. علاوه بر این توسعه شهر و وابستگی کامل به اجرای یک الگوی موفق تجربه شده بینالمللی داشته باشد. شهر موفق شهری است که با دیگر کشورهای دنیا تعامل داشته باشد و بتواند الگوهای موفق را پیاده کند.
شاید بتوان گفت توانایی مدیریت بحرانهای شهری از مهمترین معیارهایی است که شهردار تهران باید از آن برخوردار باشد. متاسفانه شهردار کنونی در حادثه پلاسکو نشان داد که این توانایی را ندارد. حدود 4هزار نفر در این ساختمان مشغول فعالیت بودند و صاحبان 600 واحد تولیدی و تجاری محل کسب خود را از دست دادند. ارزش هر یک از واحدهای تجاری ساختمان پلاسکو حدود 2 میلیارد تومان بود. حدود 600 میلیارد تومان پوشاک دپو شده از بین رفت. اینها فقط بخشی از تبعات این حادثه است. چنانچه حادثه به خوبی مدیریت میشد شاید بسیاری از این اتفاقات نیز رخ نمیداد. مورد دیگر که بسیار مهم است، بحث شفافسازی در عملکرد شهرداری است و از شهردار آینده انتظار میرود تا به صورت سالانه گزارش عملکرد ارائه کند و از بیان آمارهای غیرواقعی خودداری کند.
عدهیی بحث استفاده از زنان در مدیریت شهری را عنوان میکنند اما باید توجه داشت که اداره شهری مانند تهران که جمعیتی حدود 10میلیون نفر دارد از پیچیدگیهای زیادی برخوردار است و معتقدم انتخاب یک زن به عنوان شهردار در چنین شرایطی بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد. شهر تهران یک سرمایه برای کشور محسوب میشود و باید از سیاسی کاری در انتخاب شهردار جدا پرهیز کرد.
در مجموع میتوان گفت عدم سیاستزدگی، فراجناحی و دارای مشی اعتدال و مدیر اجرایی فعال بودن، داشتن تفکر سیستمی عمیق نسبت به موضوعات شهری و تخصص در مدیریت و فهم جامع از همه مدلهای حملونقل حتی پیادهراهها، توانایی مدیریت افراد و باندهایی که حلقههای غیرقابل نفوذ در اطراف او به وجود میآورند و او را در سراشیبی سقوط قرار میدهند، مهارت کلاننگری، توانایی تعامل فعال با نهادهای حاکمیتی و توانایی ترسیم، تبیین و تعقیب چشمانداز نظام نیز از دیگر ملاکهایی است که باید در انتخاب شهردار تهران مورد توجه قرار گیرد.