تولد امیدِ سیاهِ قرن بیست‌ویک
99 امین سالگرد نلسون ماندلاست. او در روستایی فقیر به دنیا آمد و توانست بذر امید را در میانه سیاهی زنده نگه دارد. او در طول حیاتش رویایی را محقق کرد که سیاهان آفریقا حتی در خواب خود نیز آن را تصور نمی‌کردند؛ سرنگونی آپارتاید، هدفی که شاید گاهی در ذهن شورشیان سیاه‌پوست جان می‌گرفت و بدون آنکه پرداخته شود، در نطفه خفه می‌شد. ماندلا به‌گونه‌یی زیست که تاریخ بخشی از مردم جهان را به پیش و پس از فعالیت‌های خود تقسیم کرد.
با ورود هلندی‌ها در قرن هفدهم به آفریقای‌جنوبی و استعمار این کشور، استعمارگران همواره خود را در موقعیتی برتر از مردم قرار می‌دادند و می‌کوشیدند با تحقیر سیاهان، آنان را از دایره قدرت و ثروت حذف کنند. این تلاش در سال 1948 با پیروزی حزب ناسیونالیست که متعلق به سفیدپوستان بود، رنگ سرکوب تمام عیار گرفت. فشارهای اجتماعی از سوی اقلیت سفیدپوست بر اکثریت سیاه‌پوست مدام افزایش می‌یافت و غیرسفیدپوستان از اغلب حقوق انسانی محروم شدند و در بدترین و محروم‌ترین نواحی اسکان یافتند.
ماندلا در سال 1944 با پیوستن به کنگره ملی آفریقا، مبارزه‌اش را آغاز کرد. این مبارزه 60 سال به طول انجامید تا سرانجام منجر به پیروزی او و رهایی سیاهان آفریقا از قوانین آپارتاید که قائل به نوعی تقسیم نژادی میان سفیدپوستان، سیاه‌پوستان و رنگین‌پوستان بودند، شد.
