ائتلاف‌های احتمالی پس از انتخابات آلمان
گروه جهان در تاریخ انتخاباتی آلمان به‌ندرت یک حزب موفق شده است با کسب اکثریت مطلق دولت تشکیل دهد و از این رو، این مرتبه نیز پیش‌بینی می‌شود که انتخابات پارلمانی با تشکیل دولت ائتلافی همراه باشد. مذاکرات پیچیده برای شکل‌گیری ائتلاف‌های سیاسی ممکن است هفته‌ها طول بکشد، اما در نهایت احزاب سیاسی به «قرارداد ائتلاف» دست می‌یابند؛ قراردادی که برنامه‌های سیاسی و همه اهداف قابل پیش‌بینی در دوره زمامداری مشترک را شامل می‌شود و وظایف و عملکرد سال‌های آتی دولت ائتلافی را روشن می‌کند.
آنگلا مرکل صدراعظم آلمان به‌شدت به پیروزی خود و حزب دموکرات مسیحی در انتخابات خوش‌بین است و احتمال زیادی وجود دارد که دولت ائتلافی با مشارکت این حزب تشکیل شود. از سوی دیگر، حزب راست ملی‌گرای «آلترناتیوی برای آلمان» تنها حزبی است که هیچ حزب دیگری با آن همکاری نمی‌کند و در نتیجه در هیچ ائتلافی حضور نخواهد داشت.
ائتلاف دو حزب دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات که ائتلاف بزرگ نیز نامیده می‌شود و بسیاری از آلمانی‌ها دولت برخاسته از همکاری این دو حزب را دولتی توانا می‌دانند. این ائتلاف هم‌اکنون به رهبری آنگلا مرکل در حال زمامداری است. مشکل اساسی حزب سوسیال دموکرات با ائتلاف بزرگ در دو سمت کلیدی صدراعظمی و وزیر دارایی است. مارتین شولتز، رهبر سوسیال دموکرات‌ها، تضمین عدالت در درآمدها، آموزش رایگان و تعهد به اروپای دموکرات را به عنوان شروط اصلی خود برای تشکیل ائتلاف مطرح کرده است. طبق نتایج نظرسنجی‌ها، حزب سوسیال دموکرات با حمایت ۲۴درصدی و با اختلاف 13درصد با حزب دموکرات مسیحی، جدی‌ترین رقیب محافظه‌کاران محسوب می‌شود. شولتز در این باره گفت: «حزب ما این برنامه‌ها را اجرایی می‌کند؛ این سیاست‌ها غیرقابل مذاکره هستند و از این روست که می‌خواهم صدراعظم شوم.»
ائتلاف حزب دموکرات مسیحی و حزب دموکرات آزاد که به ائتلاف نیروهای راست و میانه شهرت دارد پس از جنگ بارها در آلمان تشکیل دولت داده است. این ائتلاف طرفداران زیادی دارد و علت مقبولیت آن اقشاری هستند که دو حزب نمایندگی آنها را بر عهده دارند. حزب دموکرات مسیحی پایبند به ارزش‌ها و باورهای مسیحی نماینده قشر نسبتا مرفه جامعه و حزب دموکرات آزاد با تاکید بر بازار آزاد و ایده‌های نو در اقتصاد و بازرگانی، به‌دنبال جذب قشرهای شهری است.
ائتلاف سوسیال دموکرات و سبزها به تشکیل دولت متشکل از نیروهای میانه و چپ منجر می‌شود که نمونه آن در زمان گرهارد شرودر در سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵ بود. اما پس از پایان دوره زمامداری و مسوولیت دو چهره برتر و کاریزماتیک این دولت ائتلافی، یعنی گرهارد شرودر و یوشکا فیشر، وزیر خارجه او در این دولت، از میزان مقبولیت این ائتلاف نزد آلمانی‌ها کاسته شد. اکنون نیز به‌نظر نمی‌رسد ائتلاف سرخ و سبز از بخت زیادی در انتخابات ۲۴ سپتامبر آلمان برخوردار باشد.
