شایعه، افکار عمومی و اقتصاد
مهری فدایی
دانشجوی کارشناسیارشد علوم ارتباطات
شایعه به دلیل پیوند با انسان پدیدهیی اجتماعی است که در تمام جوامع انسانی متداول است و تصور جامعه بدون وجود شایعه امری محال به نظر میرسد. این پدیده بشری در گفت و شنودهای دوستانه آشکار میشود؛ ابزار ارتباطی شایعه در مجموع کلام است، اگرچه ابزارهای دیگر ارتباطی از جمله ارتباط جمعی نیز گاهی در کار ایجاد شایعه دخالت دارند. محتوای شایعه گاه ساختگی و غیرواقعی است و زمانی نیز میتواند نشانگر بخشی از یک واقعیت اجتماعی باشد که انسانها بدون اطلاع در صحت، سقم و ریشههای آن در انتشار شایعه دخالت عمدهیی دارند.
شایعات با توجه به ماهیت و قدرت تاثیرگذاری آن میتوانند اضطراب اجتماعی را افزایش داده و میزان بهرهوری و تولید را کاهش دهند و چرخه اقتصاد را فلج کرده و اعتبار اجتماعی افراد، موسسات و کشورها را خدشهدار کنند. بعضا ممکن است شایعهیی بهطور فوقالعادهیی قوت یابد و آنچنان در اذهان آحاد مردم رسوخ کند که اطلاعیهها و توضیحات منابع رسمی دولتی هم به سهولت آن را تکذیب و از افکار مردم خارج کند. وسیله انتقال شایعه، عموما کلام است. البته گاهی نیز شایعات در روزنامهها به چاپ میرسند یا از رادیو پخش میشوند.
شایعه در همه جا و در تمام طبقات اجتماعی وجود دارد و قدیمیترین رسانه گروهی است. امروز با وجود ظهور روزنامه، رادیو و تحول عظیم رسانههای دیداری شنیداری، شایعات خاموش نشدهاند و عموم مردم کماکان برخی خبرها را دهان به دهان منتقل میکنند؛ یکی از آسیبهایی که اخیرا شاهد آن هستیم، رواج شایعات است. البته شایعات به مقتضیات زمان و در برهههایی خاص، ماهیتی متفاوت داشته و بنا به نیازها و فراخور حال منابع به وجود آورنده آن، گاهی کمرنگ و در زمانی پررنگ میشود.
مفهوم شایعه و ویژگی آن
شایعه انتقال دهان به دهان حکایتها و اخبار غیرموثق است. فرد وقتی شایعه را تکرار میکند که بعضی از نیازهای او به این وسیله برآورده شود. این فرآیند در حوزه مباحث اقتصادی و فضای کسب و کار میتواند منشا تاثیر فراوانی شود. بنابراین گاهی که شایعات به سرعت و در گستره زیادی منتشر میشود، بدان معنی است که در میان مردمی که آن را تکرار میکنند، نفرت، ترس یا امید گسترش یافته است، زیرا به این وسیله امکانی برای بروز هیجانات خود پیدا میکند. در این مورد ژودیت لازار میگوید: «شایعه همه چیز را «بهروز» میکند. شایعه در مسیر خود بعضی جملات را وارونه جلوه میدهد تا برای جمع قابل قبولتر شود: منبع نامشخص، مخاطبان ناهمگون و پراکنده، مجراهای انتقال رسمی و غیررسمی، شبکههای پخش ناپایدار و زودگذر، سرعت شگفتانگیز، محتوای تازه و «بهروز»، بدهبستان جمعی، هزینه اندک، قابلیت پذیرش بسیار، ناموثقترین نوع خبر، ابزاری برای مقابله با محرومیت، قابلیت کنترل بسیار دشوار، نوعی فرافکنی، تولید ساده، بازتاب غیرقابل پیشبینی، مبارزه با آن پیچیده و دشوار، بدون هرگونه احساس گناه.
چرا مردم شایعه را میپذیرند؟
1: تنفر: تنفر میتواند عاملی برای پخش و پذیرش شایعه باشد.
۲: پذیرش شایعه برای توجیه خود؛ هنگامی که بدترین چیزها را درباره دیگران باور کنیم، در واقع در حال تلاش برای توجیه خود هستیم.
۳: شکستن سکوت ملالآور: شایعه برای پرکردن سکوتی ملالآور نیز به کار میرود. کافی است یکی سکوت را بشکند و بگوید: آیا شنیدهاید که ...
۴: تحریف واقعیتها: شایعه در نقل دهان به دهان مرتبا تحریف میشود تا جایی که نقلقول دست چندم با نقلقول دست اول بسیار تفاوت پیدا میکند. بهطوری که اگر این شایعه را به سازنده اولی آن بگویند، او نیز از این تحریف تعجب میکند!
سرعت پخش شایعه
یک شایعه هنگامی قدرت انتشار پیدا میکند و بر شدت و سرعت آن افزوده میشود که میان افراد همفکر و گروههای همگن نفوذ کند، یعنی نزد همه یا بیشتر افراد آن گروه، موضوع طرح شده دارای اهمیت زیاد و ابهام که شرط اصلی برای ایجاد و گسترش شایعه هستند، باشد. در جامعه ما به دلیل وجود فرهنگ عمیق شفاهی و ضربالمثلهای مشهوری مانند «تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها» یا «زیر کاسه نیمکاسهیی است» پذیرش انتشار شایعه از نیروی خاصی برخوردار است.
شایعه عمل مهم است که در ارتباطات میان فردی و همچنین با استفاده از مجرای رسانهها نقش بسزایی در انحراف و جهتدهی به افکارعمومی را بر عهده دارد. در واقع بحران رسانه (شایعه) در قرن حاضر در کنار بحرانهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حایز اهمیت است.
برای دستیابی به نوعی ایمنی در برابر شایعه در یک جامعه به نظر میرسد باید: ۱- حضور مسوولان در میان مردم، ۲- پرهیز از شعارهای بدون عمل، ۳- ارائه بهموقع خبر و پرهیز از وجود سانسور در اطلاعرسانی و ۴- ارائه یک تحلیل و جمعبندی وجود داشته باشد.