اسلحه به جای آبادی

کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان امریکا درباره سیاست تسلیحاتی این کشور گزارشی منتشر کرد که در بخشی از آن آمده است: قسمت اعظم وجوهی که می‌توانست صرف عمران و آبادی ایران شود برای تهیه جنگ‌افزارهای مدرن هزینه شد و در نتیجه بودجه نظامی ایران که در سال ۱۳۵۰ در حدود ۲,۱ میلیارد دلار بود در سال ۱۳۵۵ به ۵.۹ میلیارد دلار رسید.

تجهیزات نظامی خریداری شده توسط شاه مخلوع پهلوی اعم از تانک‌های «M۴۸ کلاس پاتون» ایالات متحده امریکا، تانک‌های «کلاس T فدراسیون روسیه»، جنگنده‌های «تامکت»، «F۴» و «F۵» و جنگنده‌های «نورتروپ»، «موشک‌های ضدتانک»، «ناوچه» و «ناوشکن» و... بود.

سایت Jplanes؛ درباره خرید تجهیزات نظامی رژیم پهلوی و شخص «محمدرضا شاه» نوشت: از سال ۱۹۶۰ که درآمد نفتی ایران شروع به رشد کرده و روابط دیپلماتیک در بسیاری از کشورها تاسیس شد، ایران شروع به گسترش قدرت نظامی خود (مبتنی بر خرید تجهیزات نظامی) کرد و در آن زمان ۹۰ فروند هواپیما از ناوگان «کانادا» که مجهز به موشک‌های(AIM۹ (side winder بود، خرید.

Swiata درباره خریدهای رژیم پهلوی نوشت: این خریدها شامل موشک‌های ضدتانک «مالیوتکا (۹K۱۱ Malyutka)» از «فدراسیون روسیه»، «۴ مین‌یاب» از «ایالات متحده امریکا»، حدود ۱۰۰۰ Howitzer از «کانادا»، «ایالات متحده»، «سوئد» و «روسیه» و ۱۰۰ تانک امریکایی «M۴۸ کلاس پاتون (patton)» و ۱۱۰ تانک سری T از «فدراسیون روسیه» بود. آنها (رژیم محمدرضا شاه پهلوی) همچنین صدها زره‌پوش و لانچر پرتاب‌گر نارنجک کلاس MK۱۹ و ادوات دیگر خریدند. یکی از دلایل اعتراضات مردمی پیش از انقلاب، همین هزینه‌های کلان برای تجهیزات نظامی بود. این تجهیزات در حالی خریداری می‌شد که بخش زیادی از مردم کشور در فقر زندگی می‌کردند و نیازی به خرید این تجهیزات در امریکا و کشورهای غربی نمی‌دیدند.

روهام الوندی تاریخ‌نگار ایران و خاورمیانه در مقاله‌یی با عنوان «نیکسون، کسینجر و شاه: نخستین ریشه‌های ایران در خلیج‌فارس عنوان کرد: شاه با افزایش توان اقتصادی به دنبال استحکام و مدرنیزه کردن توان دفاعی خود بود و برای افزایش توان نظامی میلیاردها دلار هزینه کرد.