ثبات مدیریتی؛ لازمه خروج شهرداری از بحران مالی
گروه راه و شهرسازی| آزاده کاری|
آنگونه که برخی اقتصاددانان مطرح می‌کنند، مشکلات مالی دولت تنها در چارچوب بودجه‌های سالانه محدود نمی‌شود و برخی معضلات «فرابودجه‌ای» نیز دیر یا زود دامن دخل و خرج دولت را خواهد گرفت. معضلاتی که منشأ آنها را باید در شرکت‌ها و نهادهای وابسته به دولت و از جمله شهرداری‌ها دنبال کرد. کاهش درآمد شهرداری‌ها، فروش اوراق مشارکت و ناتوانی در پرداخت سود این اوراق توسط برخی شهرداری‌ها، سه ضرب‌آهنگ آشنای این سمفونی معیوب است. با این حال، به نظر می‌رسد، داستان در شهرداری تهران، با توجه به مدیریت متعهد به علم و کار کارشناسی جهتی تازه و مثبت یافته است، در همین حال، با توجه به استعفای محمد علی نجفی از شهرداری تهران، بیم آن می‌رود که مسیر تعیین شده به انحراف کشیده شود. این در حالی است که به گفته حجت‌الله میرزایی معاون شهردار تهران، در چنین شرایطی، تداوم مسیر تازه و تحقق استرات‍ژی‌های طرح شده در دوران جدید مدیریت شهری، نیازمند ثبات مدیریتی در راس این سازمان
شهری است.
شهر تهران با معضلات و مشکلات عدیده‌یی دست به گریبان است. معضلاتی که سال‌هاست مردم را آزار می‌دهد و تداوم این مشکلات یاس و ناامیدی شهروندان تهرانی را به دنبال داشته است. در جریان انتخابات سال گذشته مردم تهران با رای به لیست 21 نفره اصلاح‌طلبان، افرادی را برای عضویت در شورای شهر پایتخت انتخاب کردند که معتقدند می‌تواند گره‌یی از مشکلات شهر را باز کنند. اما از همان روزهای نخستین کارشکنی‌ها و سنگ‌اندازی‌های جریان‌های مخالف آغاز شد و توانستند به هدف اصلی خود که همان استعفای شهردار بود برسند. هر چند اعضای شورای شهر در جلسه هم اندیشی روز سه شنبه هفته جاری که برای بررسی این موضوع برگزار کردند، متفق القول بودند که نجفی باید به کار خود ادامه دهد و قرار است این موضوع در جلسه آتی شورای شهر مورد بررسی قرار گیرد.
برنامه‌های شهرداری در سال 97 محور گفت‌وگوی مفصل «تعادل» با حجت میرزایی، معاون برنامه‌ریزی، توسعه شهری و امور شوراهای شهردار تهران است. میرزایی در این گفت‌وگو، با تاکید بر اینکه هر گونه بی‌ثباتی در شرایط کنونی آسیب‌های جدی به شهر وارد می‌کند، به برخی از راهکارهای مدیریت جدید شهری برای جایگزین کردن درآمدهای کاهش یافته از محل تراکم فروشی اشاره می‌کند. به گفته او، فروش تراکم اضافه در بافت‌های فرسوده یکی از این راه‌ها است. مشروح این مصاحبه را پیش‌رو دارید.
یکی از مهم‌ترین وظایف شهرداری تهران تدوین برنامه سوم توسعه است. این برنامه با چه رویکردی در حال تدوین است و اکنون در چه مرحله‌یی قرار دارد؟
مهم‌ترین رویکرد برنامه سوم که اکنون در حال تدوین است، پرهیز از جامع‌نگری است. یعنی به جای اینکه به همه حوزه‌های شهری با یک دید نگاه شود، تمرکز خود را بر حوزه‌ها و موضوعات اولویت‌دار شهر تهران گذاشته‌ایم. در واقع به دنبال این هستیم تا منابع محدود، انرژی و سرمایه انسانی موجود را برای حل چند مشکل اساسی شهر متمرکز کنیم. به همین دلیل بخش مهمی از زمان ما در یک سال گذشته به شناسایی این اولویت‌ها اختصاص یافت. این کار به کمک مدیران شهری، شهروندان، نخبگان شهری و نیز اعضای شورای شهر انجام شد. اعضای شورای شهر تهران نیز حدود یک ماه پیش فهرستی از مشکلات اولویت‌دار شهر تهران را تهیه، مصوب و ابلاغ کردند. همچنین سعی کردیم با روش‌های علمی قابل قبول، اولویت‌ها را از زبان شهروندان نیز بشنویم و کار را برای برطرف کردن این معضلات شروع کنیم.
آیا کار شناسایی اولویت‌های شهر تهران تمام شده است؟
بله اکنون کار تمام شده و به نظر می‌رسد که روی چند مساله اتفاق نظر وجود دارد. مهم‌ترین اولویت، معضل آلودگی‌های زیست محیطی است که عرصه را بر شهروندان تنگ کرده و شهروندان تهرانی شدیدا نسبت به آلودگی هوا، خاک و آب و نیز آلودگی‌های صوتی معترض‌اند. دومین مساله موضوع حمل و نقل عمومی و ترافیک است. سرعت و کیفیت پایین حمل و نقل عمومی، ناکارآمدی و فقدان یک شبکه توسعه یافته حمل و نقلی با قابلیت دسترسی مناسب نارضایتی شهروندان را در پی داشته و قطعا باید برای رفع این معضل برنامه اساسی پیاده کرد. رسیدگی به این معضل در برنامه سوم توسعه دیده شده و راه‌حل‌هایی برای آن در نظر گرفته‌ایم تا سرعت سیر در وسایل حمل و نقل عمومی افزایش یابد. هدف این است تا سهم حمل و نقل عمومی را در جابه‌جایی مسافر افزایش دهیم. اکنون در بهترین شرایط با احتساب تاکسی‌ها سهم حمل و نقل عمومی در جابه‌جایی مسافر حدود 41 درصد است و این سهم باید افزایش یابد.
برای توسعه مترو چه برنامه‌هایی در دستور کار شهرداری قرار گرفته است؟
در این خصوص ردیف مناسبی در بودجه 97 دیده شده است و حدود 4 یا 5 هزار میلیارد تومان نیز امکان استفاده از اوراق مشارکت وجود دارد. خطوط 6 و 7 مترو تا پایان خرداد به بهره‌داری کامل می‌رسد. علاوه بر این افزایش خطوط جدید و افزایش تعداد واگن‌ها را نیز خواهیم داشت.
مسائل دیگر نظیر ایمنی، تاب آوری شهر در مقابل حوادث و بلایای طبیعی و کاهش آسیب‌ها از موارد مهمی است که نگرانی‌هایی را برای شهروندان تهرانی به وجود آورده است که یک بخش آن به نوسازی بافت‌های فرسوده بر می‌گردد و بخش دیگر شامل تقویت زیرساخت‌های مدیریت بحران و پیشگیری، افزایش تاب‌آوری در برابر حوادث طبیعی و دیگر حوادث است.
در حوزه مسائل مدیریت شهری نیز بحث منابع مالی شهرداری، پارادایم شیفت یا تغییر ساختار اقتصاد شهری، هوشمند‌سازی اقتصادی، تحول از یک اقتصاد مبتنی بر ساخت و ساز به اقتصادی مبتنی بر فناوری‌های نوین جزو اولویت‌های مدیریت شهری به شمار می‌رود که بسیار مهم است.
آیا برای این معضلات شناسایی شده، راه‌حلی هم پیدا کرده‌اید؟
راه‌حل همان چیزی است که در برنامه سوم توسعه قرار می‌گیرد. کمیسیون‌های تخصصی در حوزه‌های مختلف روی آن کار می‌کنند و باید منتظر بود و دید که کمیسیون‌ها چه برنامه‌یی برای این مشکلات دارند.
گفته می‌شود برخی مشکلات شهر تهران مانند آلودگی هوا قابل حل شدن نیستند. نظر شما در این باره چیست؟
حتی اگر امکان برطرف کردن کامل معضلات وجود نداشته باشد، حداقل می‌توان آن را کاهش داد. در طول برنامه سوم می‌توان گام‌های خوبی برای کاهش آلودگی‌های زیست محیطی‌برداریم. همانطور که می‌دانید یکی از دلایل آلودگی هوای تهران حمل و نقل غیر همگانی است. شبکه راه‌هایی که در گذشته ایجاد شده و افزایش تردد خودروهای شخصی در شهر نقش مهمی در آلودگی هوای شهر دارند که باید مورد رسیدگی قرار گیرند. یکی دیگر از علل آلوده‌کننده هوا سوخت نامناسب است که باید سوخت مناسب را جایگزین سوخت فعلی کرد. این دو عامل در برنامه سوم توسعه دیده شده که رفع آنها به کاهش آلودگی هوا و نیز توسعه شبکه حمل و نقل عمومی کمک می‌کند.
شهرداری در سال 97 پروژه‌های جدید عمرانی هم خواهد داشت؟
اولویت شهرداری با اتمام پروژه‌های نیمه تمام است. در سال جدید 20 پروژه اولویت‌دار را شناسایی کرده‌ایم که امیدواریم این پروژه‌ها به سرعت تمام شده و به بهبود حمل و نقل همگانی کمک کند.
شما در یکی از مصاحبه‌های خود عنوان کرده بودید که تهران یک شهر به‌شدت توسعه نیافته و ناکارآمد است، آیا در برنامه سوم راه‌حلی برای برون رفت شهر تهران از این شرایط وجود دارد؟
براساس بسیاری از شاخص‌های مقایسه‌یی جهانی مانند شاخص رقابت‌پذیری، شاخص کیفیت زندگی و شاخص زیست‌پذیری تهران وضعیت خوبی ندارد و در همه رتبه بندی‌ها جزو آخرین‌هاست. بررسی 20 رتبه‌بندی جهانی حاکی از این است که شهر تهران از وضعیت خوبی برخودار نیست. به نظرم چنانچه معضلاتی که به عنوان اولویت برنامه سوم از آنها نام بردم به صورت جدی مورد توجه قرار گیرد و بتوانیم در این حوزه‌ها دستاوردهای خوبی داشته باشیم؛ بسیاری از این شاخص‌ها قابل ارتقاست. همانطور که عنوان شد اقتصاد تهران یک اقتصاد کاملا سنتی بسته است و ارتباطش با جهان محدود است، میزان اتکا آن به فناوری‌های نوین و دانش بسیار پایین و قدرت رقابت‌پذیری پایینی دارد؛ در کنار اینها ساختار نظام حکمرانی شهری هم نیاز به اصلاح دارد. چنانچه این موارد اصلاح شود و بتوانیم شهری با فساد کمتر، محیط کسب و کار بهتر، ساختار نهادی با کیفیت بالا ایجاد کنیم آن وقت می‌توانیم در کنار کاهش آلودگی‌های زیست محیطی و شبکه کارآمدتر حمل و نقل شهری این شاخص‌ها را درسطح بین‌المللی ارتقا دهیم.
گفته می‌شود شهرداری یکی از فاسدترین نهادهای کشور است. چرا شهرداری‌ها به منبع فساد تبدیل شده‌اند و آیا امکان خروج از این فساد برای شهرداری‌ها وجود دارد؟
بخش مهم فساد موجود در شهرداری‌ها ناشی از گسترش فساد در سطح ملی است. متاسفانه بدترین شاخص‌های فساد را در سطوح بین‌المللی داریم. بخش مهمی از سیاست‌ها و اقدام‌های کاهش فساد نیز در سطح ملی اتخاذ شده است. معمولا به اندازه‌یی که شفافیت گسترش پیدا کند و نظارت همگانی توسعه یابد، فساد هم کاهش پیدا می‌کند. در واقع شفافیت و نظارت دو عامل مهم در کاهش فساد به شمار می‌روند. قبلا نیز در شهرداری مطالعه خوبی برای شناسایی گلوگاه‌های فساد و نیز روش‌های مقابله با فساد انجام شده است.
مدیریت جدید نیز طی 7 ماه گذشته تمرکز خود را بر شفافیت و افزایش توان پاسخگویی به شهروندان گذاشته است. قابلیت نظارت بیشتر در تصمیم‌ها و تخصیص‌هایی که شهرداری انجام داده، موضوع بسیار مهمی است. اگر شهرداری بتواند بخش بزرگی از فرآیندهای تصمیم‌گیری و تخصیص خود را قابل رصد کرده و نظارت همگانی به وجود بیاورد، به میزان زیادی از فساد کاسته خواهد شد.
شهرداری هم نقش حاکمیتی و هم نقش تصدی‌گری قدرتمندی ایفا می‌کند که در هر دو مورد می‌تواند زمینه ایجاد رانت و فرصت‌های ثروتمند شدن برای گروه‌های خاص را فراهم کند. این کار از طریق صدور مجوزهای ساخت و ساز، واگذاری زمین، واگذاری فرصت‌های قراردادهای پیمانکاری به یک گروه خاص و ایجاد پروژه‌هایی که می‌تواند رانتی را برای عده‌یی ایجاد کرده یا از عده‌یی بگیرد به راحتی امکان پذیر است. به همین دلیل شهرداری‌ها در همه کشور در صورتی که فرایندهای تصمیم‌گیری و تخصیص‌شان به صورت بسته و غیر شفاف باشد می‌تواند زمینه ساز فساد و رانت‌های بزرگ باشد. البته این فقط مختص کشور ما نیست و در همه دنیا شهرداری‌ها می‌توانند منبع فساد و رانت باشند.
همانطور که عنوان کردم، مهم‌ترین اقدامی که به کاهش فساد در شهرداری‌ها کمک می‌کند شفاف‌سازی و نظارت حداکثری است. شفافیت به نظارت‌پذیری کمک می‌کند. از سوی دیگر، ظرفیت‌های سازمانی و تشکیلاتی به خصوص سمن‌ها و رسانه‌های آزاد و مستقل می‌توانند به افزایش شفافیت کمک کنند تا شفافیت با هزینه‌یی کمتر و سرعت بیشتری حاصل شود. شهرداری تهران این موضوع را در دستور کار خود دارد و بطور جدی دنبال می‌کند تا در آینده نزدیک شهر تهران رشد اقتصادی بیشتری را تجربه کند.
مدیریت شهری در ماه‌های آغازین فعالیت خود دو بخشنامه صادر کرد که به بخشنامههای ضد فساد معروف شدند. ایا باز هم شهرداری از این دست مصوبه‌ها خواهد داشت؟
اکنون شهرداری در حال تدوین برنامه گسترده کاهش فساد و افزایش شفافیت است که یک کار چندجانبه است. بخش تدوین برنامه مبارزه با فساد و در واقع پیشگیری از فساد بر عهده معاونت برنامه‌ریزی و توسعه شهری است که با همکاری سازمان بازرسی شهرداری در حال انجام است و در قالب یک سند در برنامه سوم ارائه خواهد شد. این سند مجموعه‌یی از اقدام‌ها و ساز و کارهایی است که به کاهش فساد در شهرداری تهران کمک خواهد کرد.
شهردار تهران در روزهای آغاز فعالیت خود عنوان کرد در جهت شفافیت بیشتر قراردادهای بالای یک میلیارد تومان را روی سایت شهرداری منتشر می‌کند. چرا تاکنون و با گذشت 7 ماه هنوز این اتفاق نیفتاده است؟
علت اصلی این موضوع مشکلات فنی بود که اکنون بر طرف شده و در نخستین فرصت بعد از عید از این سایت رونمایی خواهد شد و نه فقط قراردادها بلکه همه مزایده‌ها و مناقصه‌های که شهرداری برگزار می‌کند و نیز آنچه در سال‌های گذشته انجام شده بر خروجی این سایت قرار خواهد گرفت. البته این الزام بودجه سال 97 شهرداری نیز هست.
یکی از مواردی که در بودجه سال آینده هم به آن اشاره شده، کاهش درآمدها از محل فروش تراکم است. از سوی دیگر به دلیل رکود بازار مسکن عملا امکان درآمدزایی از این راه وجود ندارد. مهم‌ترین منابع جایگزین برای کسب درآمد به جای تراکم فروشی چیست؟
ساز و کارهای کسب درآمد در شهرداری همواره محل فساد بوده و هست. همانطور که خودتان اشاره کردید یکی از آنها فروش تراکم است که بخش زیادی از آن به شکل توافقی انجام می‌شود. یکی دیگر از منابع درآمدی، بودجه غیر نقد شهرداری است که در این مورد قیمت‌گذاری املاک خیلی شفاف نیست و امکان رصد کردن به خوبی وجود ندارد. چنانچه این سازو کارها شفاف شود و طبقه‌بندی‌های بودجه معنادارتر باشند و همین طور گردش مالی شهرداری شفاف‌تر باشد به بهبود شفافیت و کاهش فساد کمک می‌شود.
برای مثال، در بودجه سال 97 ایجاد خزانه داری کل در شهرداری مصوب شده است که بر اساس آن یک خزانه داری متمرکز در شهرداری ایجاد خواهد شد. تشکیلات آن نیز یک روز مانده به تعطیلات نوروز مصوب شد و در ابتدای سال ابلاغ خواهد شد. براین اساس گردش مالی تمام سازمان‌ها و مناطق از طریق این خزانه انجام خواهد شد. برخلاف گذشته که مناطق می‌توانستند بودجه خود را تهاتری کرده یا درآمد هزینه ایجاد کنند، دیگر این امکان وجود ندارد و همه سازمان‌ها باید تمام درآمدهای خود را به حساب خزانه داری کل واریز کرده و مخارج خود را نیز از خزانه کل و براساس بودجه دریافت کنند. این امر کمک بسیار بزرگی به شفافیت بودجه و تنگ‌تر شدن گلوگاه‌های فساد خواهد کرد.
پاسخ ندادید که منابع جایگزین چه منابعی هستند؟
در زمینه فروش تراکم قرار است در میان‌مدت شهرداری تجدیدنظر کند در کدام مناطق می‌تواند تراکم اضافه بفروشد. برای مثال، در بافت‌های فرسوده برای تشویق به نوسازی باید تراکم اضافه را اعمال کند. الان در مرحله بازنگری در طرح تفصیلی هستیم. درآمدهای ناشی از فروش تراکم حذف نشده بلکه درآمدهای خارج از طرح تفصیلی حذف شده است. در سال 97 با کمک دولت و مجلس ردیف‌های بودجه‌یی خوبی پیش‌بینی شده است. از سویی بخشی از درآمدها حدود 700 تا 800 میلیارد تومان برگشت داشته است. چند مورد انتشار اوراق مشارکت برای توسعه حمل و نقل عمومی پیش‌بینی شده است. همچنین درآمد حاصل از جرایم اجرای طرح کاهش آلودگی هوا (LEZ) نیز پیش‌بینی شده است. اینها کمک‌های درآمدی جدیدی را ایجاد کرده است. اما آنچه در دراز مدت پیگیری می‌کنم تحول در نظام درآمدی شهرداری است. برای این منظور قوانین و مقررات پایه‌های مالیاتی باید تغییر کند. می‌توان بخشی از قانون درآمدهای شهرداری را اصلاح کرد، اما بخش دیگر آن منوط به اصلاح ساختار اقتصادی شهر است. به گونه‌یی که کسب و کارهای نوین در شهر رونق گیرد، محیط کسب و کار مناسب فراهم شده و سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی رونق بیشتری بگیرد و اقتصاد مبتنی بر دانش در شهر شکل گیرد. این فرصت‌های نوین برای کسب درآمد جایگزین روش‌های قبلی خواهد شد که هر دو این مورد در دستور کار برنامه 5 ساله سوم قرار گرفته است.
یکی از معضلات کنونی مدیریت شهری، وجود تعداد زیاد نیروی انسانی است و گفته می‌شود حدود 70 هزار نیروی مازاد در شهرداری وجود دارد. چندی پیش شهردار عنوان کرد که قرار است برخی از این نیروها تعدیل شوند و از سوی دیگر برخی اعضای شورا می‌گفتند قرار نیست تعدیل صورت گیرد بلکه این افراد در بخش‌های دیگر به کار گرفته خواهند شد. بالاخره تکلیف این نیروهای مازاد چیست؟
تعدیل نیروهای مازاد برنامه مشترک شورای شهر و شهرداری است و شورای شهر این مورد را برای شهرداری الزام کرده است. در قانون برنامه دوم شهرداری ملزم شده است که هر سال 4 درصد نیروهای انسانی خود را تعدیل کند. در بودجه سال 97 شورای شهر این میزان را به 6 درصد افزایش داد و بر این اساس شهرداری موظف هر سال بین 4 تا 6درصد از نیروهای انسانی خود را تعدیل کند.
شهرداری برنامه مفصلی برای بهینه‌سازی نیروی انسانی تدوین کرده است که بخشی از طریق تعدیل‌ها و بخشی دیگر از طریق توزیع فعالیت‌ها انجام خواهد شد. برای مثال، شرکت بهره‌برداری مترو که مرکز انباشت و تراکم نیروی انسانی است، با توسعه خطوط جدید بخشی از نیروها به کار گرفته می‌شوند. بخش دیگری از نیروها که خارج از عرف و نیاز سنجی مناسب در شهرداری به کار گرفته شده‌اند، تعدیل خواهند شد و یک بخش هم از طریق پیمانکاران به کار گرفته خواهند شد. شهرداری مجموعه‌یی از این اقدام‌ها در یک دوره 4 ساله در دستور کار قرار داده تا بتواند با یک شیب ملایم نیروهای مازاد را مدیریت کند.
امسال هم این اتفاق افتاد؟
فکر می‌کنم اواخر سال گذشته تعدادی از نیروهای مازاد تعدیل شدند.
یکی از اقدام‌های جنجالی شهرداری در سال گذشته، بحث طرح ترافیک جدید بود که بازخوردهای فراوانی داشت و سر و صدای زیادی به پا کرد. اما هنوز مردم نمی‌دانند این طرح به کجا رسیده و از چه زمان شروع می‌شود. ظاهرا سایت ثبت نام نیز با مشکل مواجه است و باز نمی‌شود.
درباره مسائل فنی سایت باید از معاونت حمل و نقل و ترافیک سوال شود. اما در خصوص طرح ترافیک دو مساله مهم وجود دارد. اول اینکه سقف ورود به محدوده طرح ترافیک حدود 20 تا 25 هزار خودرو کاهش داده شد که این امر کمک زیادی به کاهش ترافیک و آلودگی هوا می‌کند و دوم اینکه تعداد مجوزهای سهمیه‌یی به‌شدت کاهش یافت و قانون مندتر شد. البته این طرح نیز مانند هر طرح جدید دیگری ممکن است با ناآشنایی مردم و ذی‌نفعان همراه باشد. هر چند قرار است شروع آن با شیب آرامی انجام شود و بعد از اطلاع‌رسانی کامل به شهروندان بطور کامل اجرا شود.
سازمان‌های دولتی خدماتی ملی و محلی از جمله نهادهایی هستند که از طرح ترافیک استفاده می‌کنند که سهمیه آنها نیز تعدیل شده است.
یکی از انتقادهایی که به طرح ترافیک وارد می‌کنند گران بودن قیمت طرح ترافیک است. از سوی دیگر خود شما بارها عنوان کردید که قائل به گران کردن شهر تهران نیستید. این تناقض در گفتار و رفتار را چگونه توجیه می‌کنید؟
درآمد شهرداری از محل این طرح در مجموع تغییر زیادی نمی‌کند اما از آن جا که هزینه ورود به طرح برای گروه بزرگی از افرادی که وابسته به سازمان‌ها هستند، نزدیک به صفر بوده، تقاضا برای ورود به طرح را افزایش داده است. واقعی کردن این قیمت یا بازگرداندن هزینه‌های اجتماعی به خود افراد از روش‌هایی است که در همه دنیا استفاده می‌شود. وقتی من به عنوان یک شهروند وارد طرح می‌شوم هم آلودگی ایجاد می‌کنم و هم تراکم رفت و آمد و این سرریزهای اجتماعی برای همه شهروندان دارد. چنانچه این هزینه‌های اجتماعی به خود من برگردد، میزان سرریزهای اجتماعی نیز کاهش پیدا می‌یابد.
در همه جای دنیا زیرساخت‌ها را نیز فراهم می‌کنند اما همه می‌دانیم که متروی تهران جوابگوی نیاز شهروندان نیست.
این کاملا درست است و باید توسعه حمل و نقل عمومی را قبل از محدودیت‌ها ایجاد می‌کردیم اما در مجموع تعداد شهروندانی که از این طرح استفاده می‌کردند چندان زیاد نبود یعنی حدود100 هزار نفر در مقایسه با جمعیت 10 میلیون نفری که تعداد کمی است. از این جهت فکر نمی‌کنم خیلی توجیه قابل قبولی برای انتقاد به این طرح باشد. بسیاری از سازمان‌ها بدون حد و مرز و حتی بدون اینکه نیازی داشته باشند و هزینه آن را پرداخت کنند، سهمیه طرح ترافیک داشتند که در طرح جدید ترافیک این موضوع تا حد زیادی مدیریت شده است.
یکی از مشکلات شهر تهران توزیع نابرابر کاربری‌های خدماتی است، شهرداری برای رفع این نابرابری‌ها برنامه‌یی دارد؟
این موضوع نیز جزو اولویت‌های مهم برنامه سوم توسعه است که در دستور کار قرار گرفته و اکنون در حال انجام یک پیمایش گسترده هستیم تا بتوانیم وضعیت توزیع کاربری‌های خدماتی، اجتماعی و حتی زیرساخت‌های شهری را در مناطق و محلات شهری ارزیابی کنیم و به یک ماتریکس یا میزان برخورداری برسیم و بر اساس آن سطح و نوع مداخله را در محلات مختلف شناسایی کنیم. این موضوع اکنون به یکی از اولویت‌های معاونت توسعه و برنامه‌ریزی تبدیل شده است.
استعفای شهردار تهران در پایان سال گذشته شوک بزرگی به شهر وارد کرد. نظر شما در این باره چیست؟
همانطور که اعضای شورای شهر نیز بارها تاکید کردند باید بر ادامه فعالیت آقای نجفی متمرکز شویم زیرا جابه‌جایی شهردار آسیب زیادی به شهر وارد می‌کند. هر چند شهردار دلیل اصلی استعفای خود را بیماری اشان عنوان کردند اما معتقدم همانطور که وی پذیرفت این‌بار مسوولیت را قبول کند لازم است که این مسوولیت را ادامه دهند تا استراتژی که برای شهر تدوین شده است نیز ادامه یابد. هر نوع بی‌ثباتی در این دوره آسب جدی به شهر می‌زند.
گفته می‌شود که بخشنامههای ضد فساد شهرداری از عوامل فشار بر روی شهردار هستند، شما این موضوع را تایید می‌کنید؟
واقعیت این است که مدیریت شهری در تهران با فشارهای زیادی مواجه خواهد بود. یکی از فشارها، فشار طلبکاران است. آقای نجفی تصویر واقعی و علمی از شهر تهران ارائه کردند اگر هر فرد دیگر به جای نجفی هم شهردار باشد با دانستن این موضوعات از قبیل میزان بدهی‌ها و فساد اتفاق افتاده طی سال‌های گذشته، با چنین فشارهایی مواجه خواهد شد. فشارهایی از درون شهرداری نیز وضعیت را برای شهردار تهران دشوارتر می‌کند. اما فکر می‌کنم با همراهی شورای شهر مسائل شهر تهران غیرقابل حل نیست و می‌توان با مدیریت شهری کنونی و در شرایط ثبات این معضلات را حل کرد.
