«سرباز شال بلند» از انتظار می‌گوید
کارگردان نمایش «سرباز شال بلند» عنوان کرد این اثر نمایشی از خانواده‌هایی می‌گوید که سال‌هاست چشم انتظار بازگشت سربازان برومندشان هستند. علیرضا حنیفی نویسنده و کارگردان نمایش «سرباز شال بلند» درباره اجرای این اثر نمایشی که در تماشاخانه ماه حوزه هنری روی صحنه است گفت: «سرباز شال بلند» از ۲۰ شهریور ماه اجرای عمومی‌خود را آغاز کرده است. با وجود ایام محرم و ترجیح بیشتر مردم به حضور در مراسم‌های عزاداری تا امروز استقبال از نمایش بد نبوده اما آن طور هم که انتظار داشتیم راضی‌کننده نیست.
متاسفانه به جز حوزه هنری که قرار است چند ماه آینده کمک هزینه‌ای در اختیار ما قرار دهد هیچ ارگانی این نمایش را که مضمونی دفاع مقدسی دارد تحت پوشش قرار نداده است و تا امروز همه هزینه‌ها به صورت شخصی پرداخت شده است.
او درباره داستان نمایش توضیح داد: این نمایش روایت زندگی مادر یک سرباز است. این سرباز روزی به مادرش زنگ می‌زند و به دلیل سرد بودن هوا از او می‌خواهد تا برایش یک شال گردن ببافد. مادر شروع می‌کند به بافتن شال و بعد متوجه می‌شویم که بیش از ۲۰ سال است که از این تلفن گذشته و نه پسر به مرخصی آمده و یا خبری از او شده است و نه این شال برای او فرستاده شده است.
مادر همچنان در تخیلات خودش دارد این شال را می‌بافد و الان کل ساختمان را شال فراگرفته است.
مادر معتقد است که این شال باید آنقدر بلند باشد که علاوه بر پوشاندن پسرش بتواند در اختیار دشمن هم قرار گیرد چون آنها هم سردشان است و باید گرم شوند. حنیفی به مهر گفت: در این نمایش شال نماد صلح است و مادر نیز در صحنه‌ای اعتراض می‌کند که چرا به جای کلاه‌خود و ادوات جنگی، شال در اختیار سربازها قرار نمی‌دهند چون آنها در جبهه سردشان می‌شود و فرقی بین دوست و دشمن نباید گذاشت. در پایان نمایش شاهد بازگشت سرباز به همراه جنازه خودش هستیم اما مفهوم انتظار هنوز به پایان نرسیده و خواهر سرباز که در انتظار دیدن او کور شده است جای مادر را می‌گیرد و نماد یک مادر دیگر می‌شود که در انتظار سربازهای دیگری است که هنوز به خانه باز نگشته‌اند. این هنرمند تئاتر ادامه داد: بن مایه اصلی نمایش مساله انتظار است و اینکه همیشه خانواده‌هایی هستند که در انتظار بازگشت سربازهایشان به سر می‌برند و امیدوارم دنیا به سمتی برود که این انتظارها پایان یابد.
