بازرگان مامور تشکیل دولت موقت شد

روز یک‌شنبه ۱۵ بهمن سال ۱۳۵۷ امام خمینی طی حکمی مهندس مهدی بازرگان را مامور تشکیل دولت موقت و به عنوان نخست‌وزیر دولت موقت انقلاب تعیین کرد.

 پس از خروج شاه در ۲۶ دی ۱۳۵۷ و کسب رای اعتماد کابینه بختیار از مجلسین،

 امام خمینی نخستین ضربه را بر کابینه بختیار وارد کرد و در پیامی خطاب به کارکنان اعتصابی دولت از آنان خواست وزرای کابینه بختیار را به وزارتخانه‌ها راه ندهند. به دنبال ورود امام به ایران که در میان مخالفت‌های بختیار بالاخره در روز ۱۲ بهمن انجام شد، سخنرانی امام در بهشت ‌زهرا مبنی بر تعیین دولت تازه آخرین تلاش‌های بختیار برای حفظ رژیم را بر باد داد. امام در بخشی از سخنان خود در بهشت‌ زهرا گفت: «من به پشتوانه این ملت، دولت تعیین می‌کنم. من توی دهن این دولت می‌زنم.» ۲ روز بعد (شامگاه ۱۴ بهمن) جلسه مهمی با حضور اعضای شورای انقلاب اسلامی در اقامتگاه امام در دبستان علوی شماره ۲ در خیابان عین‌الدوله ایران برگزار شد و تا ساعت ۱۱ شب ادامه داشت. در این جلسه مهندس بازرگان به عنوان نخست‌وزیر تعیین شد و حکم وی که تاریخ ۶ ربیع‌الاول ۱۳۹۹ [۱۵ بهمن ۵۷] را بر پیشانی داشت، صادر شد. روز ۱۶ بهمن مراسمی در آمفی‌ تئاتر مدرسه علوی برگزار شد و حکم نخست‌وزیری رسماً به مهندس بازرگان اعطا شد. این مراسم ساعت ۵:۳۰ بعد از ظهر با حضور جمع زیادی از خبرنگاران داخلی و خارجی، با سخنان امام آغاز شد. امام با بیان اینکه انتخاب مهندس بازرگان به پیشنهاد و نظر شورای انقلاب بوده است، گفت: «ایشان وزرای خود را تعیین می‌کنند و به ما معرفی می‌کنند تا شورای انقلاب ما که پیشنهادش و نظرش این بود که ایشان رییس دولت باشد وزرایشان را بررسی می‌کنند و انشاء‌الله مسائل بطور سهل و خوبی انجام بگیرد.» پس از پایان سخنان امام، علی‌اکبر هاشمی‌رفسنجانی متن فرمان نخست‌وزیری بازرگان را قرائت کرد. در این پیام آمده بود: «بنا به پیشنهاد شورای انقلاب، جنابعالی را بدون در نظر گرفتن روابط حزبی و    بستگی به گروهی خاص مامور تشکیل دولت موقت می‌نمایم.» در آن حکم وظایف دولت موقت نیز مشخص شده بود: «اداره مملکت، برگزاری رفراندوم تغییر نظام کشور، تشکیل مجلس خبرگان برای تصویب قانون اساسی و برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی.» در بخشی از حکم امام خمینی خطاب به مهدی بازرگان آمده است: «جناب آقای مهندس مهدی بازرگان بنا به پیشنهاد شورای انقلاب، بر حسب حق شرعی و حق قانونی ناشی از آرای اکثریت قاطع قریب به اتفاق ملت ایران که طی اجتماعات عظیم و تظاهرات وسیع و متعدد در سراسر ایران نسبت به رهبری جنبش ابراز شده است و به موجب اعتمادی که به ایمان راسخ شما به مکتب مقدس اسلام و اطلاعی که از سوابقتان در مبارزات اسلامی و ملی دارم، جنابعالی را بدون در نظر گرفتن روابط و حزبی بستگی به گروهی خاص، مامور تشکیل دولت موقت می‌نمایم...»