صبر استراتژیک ایران و تهدیدی که امریکایی‌ها احساس می‌کنند

تحلیلگران عرب می‌گویند که صبر ایرانی ها مثل قالی بافتن شان است.

با صبر فراوان قالی می‌بافند و در آخر محصولی زیبا خلق می‌کنند. دیپلماسی‌شان هم به همین شکل است. ایران فعلا در برابر رفتارهای ترامپ صبر استراتژیک اتخاذ کرده است تا در نهایت یک روزی از این صبر استراتژیک بهره مورد نظر را ببرد.

سید علی موسوی خلخالی، سردبیر دیپلماسی ایرانی با بیان این مطلب نوشت:

یک سال از خروج ترامپ از برجام گذشت. دولت نئوکان امریکا گمان می‌کرد با خروجش از برجام ایران نیز به خروج از برجام اقدام خواهد کرد. این سیاست خود را هیچگاه علنی بیان نمی‌کرد اما رفتارهای بعدی‌اش نشان داد که چنین چیزی را انتظار دارد و می‌خواهد مطابق با این سیاست، سیاست‌های بعدی خود را پیش ببرد.

در روزهای اخیر که ایالات متحده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به فهرست گروه‌های تروریستی خود افزود و به دنبال آن معافیت 8 کشور را از واردات نفت ایران لغو کرد امریکا این سیاست خود را بیشتر علنی کرد.

بسیاری بر این باورند که ترغیب ایران به خروج از برجام که یک تعهد بین‌المللی است و تایید شورای امنیت و سازمان ملل را پشت سر خود دارد بیش از همه تقاضایی اسراییلی است تا به این ترتیب ایران از مفاد موجود در برجام به ویژه در زمینه‌های امنیتی و نظامی که اسراییل از بابت آن احساس خطر می‌کند، رهایی یابد.

واقعیت این است که ترامپ و نتانیاهو با خروج امریکا از برجام تاکنون به آن چه می‌خواستند نرسیدند.

به ویژه که جامعه جهانی اعم از اروپا، روسیه و چین همچنان بر حفظ برجام اصرار دارند و از آن حمایت می‌کنند و از لحاظ سیاسی تمام قد در حفظ آن تلاش می‌کنند.

برای همین امریکایی‌ها همه کاری می‌کنند تا ایران از برجام خارج شود تا دیگر آن حمایت سیاسی که در حال حاضر از آن برخوردار است را نداشته باشد.

به عبارت دیگر اقداماتی از قبیل افزودن سپاه به فهرست گروه‌های تروریستی و لغو معافیت کشورهای وارد‌کننده نفت ایران همگی برای عصبانی کردن ایران با هدف ترغیب تهران به خروج از برجام است تا به این ترتیب به زعم خود بتوانند خیزی بلند برای تقابل همه‌جانبه با ایران بردارند.

   حالا، چرا ایالات متحده باید اصرار داشته باشد که ایران از برجام خارج شود؟

برجام از لحاظ امنیتی و نظامی بندهایی دارد که بسیار به سود ایران است و با امنیت و توان نظامی ایران ارتباط مستقیم دارد.

اولا، بر اساس برجام ایران از منشور هفت سازمان ملل خارج شده که این نخستین‌بار در تاریخ جهان است که کشوری بدون جنگ از منشور هفت سازمان ملل خارج می‌شود. برای درک اهمیت این موضوع لازم به یادآوری است که عراق با وجود اینکه توسط امریکایی‌ها اشغال شد و در حدود 15 سال از سقوط حکومت سابق آن (رژیم بعثی) می‌گذرد، همچنان از بندهای مرتبط با منشور هفت سازمان ملل رنج می‌برد، از جمله در موضوع استحصال درآمدهای نفتی و دادوستدهای اقتصادی که به موجب منشور هفت سازمان ملل همچنان با محدودیت‌هایی روبه روست.

ثانیا، مطابق با برجام تحریم تسلیحاتی ایران تا سال 2020 لغو می‌شود و ایران می‌تواند آزادانه سلاح‌های متعارف خریداری کند، یعنی تا سال آینده، یعنی یک سال دیگر.

همچنین تا سال 2023 ایران از دید جامعه جهانی و مطابق با برجام از تعریف حقوقی «تهدید» خارج و به یک کشور عادی تبدیل می‌شود که می‌تواند سلاح‌های سنگین خریداری کند یا بفروشد. یعنی اگر کشوری بخواهد به ایران سلاح بفروشد یا ایران بخواهد به کشوری سلاح بفروشد هیچ کس حق اعتراض ندارد و از لحاظ حقوقی و از نگاه سازمان ملل هیچ کشوری نمی‌تواند به آن معترض و مانع از انجام آن شود.

این یکی از مهم‌ترین مسائلی است که باعث نگرانی امریکا و اسراییل شده و گمان می‌کنند تنها راهی که می‌توانند ایران را از این حق محروم کنند تحریک به خروج آن از برجام است.

دونالد ترامپ یا نتانیاهو چند سالی بیشتر در قدرت نیستند، اما ایران ماندنی است و تا ابد خواهد ماند.

 این صحیح است که ایران آن‌طور که انتظار می‌رفت از برجام سود اقتصادی نبرد و بعد از خروج امریکا از برجام بهره‌برداری اش از برجام به حداقل ممکن رسید اما بهره‌برداری‌های سیاسی، امنیتی و نظامی برجام به قوت خود باقی است و تنها با صبر استراتژیک، درایت سیاسی و برنامه‌ریزی دقیق برای عبور از این موقعیت حساس کنونی است که می‌تواند به این مهم دست یابد.

یعنی دقیقا، همان چیزی که توصیف می‌کنند، قالی بافی که رنج‌ها را به تن می‌خرد و صبر می‌کند و با تحمل مشقت‌ها به بافتن قالی خود ادامه می‌دهد تا در نهایت نتیجه دسترنجش را در محصول زیبایش ببیند.