26 خرداد چه کسی بر صندلی ریاست اتاق خواهد نشست؟

احمد آزادمرد|

عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران|

با پایان یافتن ماراتن انتخابات هیات نمایندگان دوره نهم اتاق‌های بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در 34 اتاق که با نامزدی 1547 نفر در سراسر کشور برگزار شد و طی شدن مهلت اعتراضات و اعلام نهایی نتایج توسط انجمن نظارت بر انتخابات، حال همه چشم‌ها به سوی هیات رییسه اتاق ایران دوخته شده است. چه آنانی که به هر عنوان معترض به نتیجه انتخابات بودند وچه کسانی که نامشان در ردیف منتخبین اعلام شده به اهمیت انتخاب هیات رییسه اتاق ایران واقف هستند.

علاقه‌مندان به اتاق و صاحب نظران که از قبل در انتخابات سراسری با گردهمایی و تشکیل گروه‌های دوستی و همبستگی برای پیروزی تلاش می‌کردند در مرحله بعد برای پیروزی در انتخابات اتاق‌های استانی تلاش کردند و امروز می‌دانند مرحله نهایی بحث هیات رییسه اتاق ایران است. طبیعتا جریان‌های مختلف در این مرحله با تشکیل گروه‌های خصوصی و عمومی و شبکه‌های مجازی اقدام به اطلاع‌رسانی و به طور تلویحی معرفی نامزد مورد علاقه خود می‌کنند.

در میان گروه‌های شناخته شده، گروه شورای روسای استان‌ها که از نمایندگان 34 اتاق تشکل شده است بیشترین رای را در اختیار دارد. اما در انتخابات رییس و نایب‌رییس میان دوره‌ای هشتم این قدرت و همبستگی لازم را نتوانستند به رخ مرکز نشینان بکشانند!! زیرا در حالی که در جلسه روسای اتاق‌های استان‌ها نسبت به معرفی یک نامزد واحد برای معرفی به عنوان نایب‌رییس اتاق توافق شده بود این توافق خیلی زود در هم شکست و فرد دیگری از میان همین گروه خود را نامزد نایب‌رییسی کرد و رای اعتماد هیات نمایندگان را نیز به دست آورد.

گروه دیگری که اتفاقا همبستگی بیشتری در آنان دیده می‌شود اعضای 40 نفره هیات نمایندگان اتاق تهران هستند که 20 نماینده دولت را نیز در کنار خود می‌بینند.

از گروه‌های دیگر که نزدیک به گروه تهران هستند می‌توان به تشکل‌های صنایع غذایی و تشکل‌هایی که با تفکر این گروه همسو هستند اشاره کرد. این گروه با محوریت مهندس محمد مرتضوی رییس کانون انجمن‌های صنایع غذایی و تلاش خستگی ناپذیر کاوه زرگران دبیرکل کانون شکل گرفت. این گروه در این دوره نیز در انتخابات دارای تأثیر و در تعیین هیات رییسه اتاق نهم نقش آفرین خواهد بود.

با این مقدمه و صرف نظر از سایر گروه‌ها و شبکه‌های فعال الکترونیکی و مجازی بی‌مناسبت نیست که نیم نگاهی به کرسی ریاست دوره نهم داشته باشیم و به دنبال مطرح شده و گفت‌وگوی اعضا به حدس و گمان بپردازیم که شانس و اقبال در میان مدعیان با کیست؟

در میان کاندیداهای ریاست 4 اسم بیشتر از همه بر سر زبان‌ها است. اول آقای غلامحسین شافعی رییس فعلی اتاق، دوم آقای خوانساری رییس دوره هشتم و نهم اتاق تهران، یونس ژائله رییس جدید اتاق تبریز و حسین سلاح ورزی نایب‌رییس اتاق ایران در دوره هشتم. در میان این 4 کاندیدا که نام برده شد و افراد دیگری که شاید بعدا روشن شود آقای شافعی به لحاظ داشتن بیشترین سابقه در هیات رییسه اتاق ایران، داشتن موضعی آرام و همچنین خواستگاه اتاق استانی رای خوبی از استان‌ها دارد و به خاطر رابطه خوب با تهرانی‌ها به خاطر رابطه با تهرانی دارای شانس بسیار زیادی است. اما در صورتی که تعداد کاندیداهای شهرستان‌ها علاوه بر ایشان 2 نفر دیگر که نام شان مطرح شد و احیانا فرد دیگری مطرح شود آرای شکسته شده و ریاست اتاق به نام آقای خوانساری رقم خواهد خورد.

آقای خوانساری آرای یک دست تهران را در اختیار دارد و در عین حال مهندس محمد مرتضوی که بیشترین آرای تشکل‌ها را در اختیار دارد او را همراهی خواهد کرد.

آقای ژائله رییس اتاق تبریز با وجود کمک دوستانش راه دشواری در پیش دارد و در صورتی که موفق شود که اقدام به تشکیل گروه‌های هوادار و جلب حمایت قدرتمندان کند شانس خواهد داشت.

آقای سلاح ورزی نیز از بدو قرار گرفتن در جای آقای شافعی به عنوان نایب‌رییس به دنبال جایگاه فعلی شافعی یعنی ریاست بود و با جلب نظر و گفت‌وگو با افراد مختلف زمینه را برای جانشینی خود به جای شافعی فراهم می‌کرد اما نپذیرفتن نظر دوره قبل روسای اتاق هایااستان‌ها در معرفی نماینده واحد و همچنین هجمه‌ای که به ایشان شروع شده است امکان حفظ جایگاه فعلی ایشان هم در اتاق را در حالت ابهام قرار داده است.

در قسمت نایب‌رییسی اتاق با انصراف آقای پدرام سلطانی تئوریسین و دکترین انتخابات دوره هشتم حداقل یک تغییر در هیات رییسه قطعی است و به صورت قطعی باید افرادی به هیات رییسه اضافه شوند. با این شرایط این بحث کاملا مطرح است که نفرات جدید هیات رییسه باید بتوانند به وزن هیات رییسه بیفزایند. اتاق در شرایط فعلی نیاز به افرادی دارد که با همه گروه‌ها ارتباط مناسبی داشته باشند، از بدنه بخش خصوصی باشند و درد و مشکلات بخش خصوصی را بدانند و بتوانند بدون ترس در احقاق حقوق بخش خصوصی بکوشند.

اما هرچه که باشد باید منتظر بود تا 26 خرداد ماه تا ببینیم هیات نمایندگان به چه کسانی رای خواهد داد، تا یار که را خواهد و میلش به که باشد.