برای مردمی که با جنگ سازگار شده‌اند!

قدم که می‌زنید نگاه‌های بی‌حس و گاهی غمناکی شما را دنبال می‌کنند. کرختی که روی صورت‌ زن‌ها جا خشک کرده‌ و مطلقا هیچ حسی را به شما منتقل نمی‌کنند و شما چاره‌ای ندارید جز آنکه با محیط سازگار شوید. اینجا نمایشگاه «سازگاری» است؛ نمایشگاهی پُر از چهره‌های زنانی که معلوم است به هیچ نژاد و ملیت خاصی تعلق ندارند. چهره‌هایی که نه غمگین و نه خوشحالند. فقط به شما نگاه می‌کنند و انگار جز نگاه‌ کردن، توان انجام هیچ کار دیگری را ندارند. کبوتر نیز بخش دیگری از این نمایشگاه را تشکیل می‌دهد؛ کبوترانی که در اغلب فرهنگ‌های جهان نماد آزادی و صلح هستند، در این نمایشگاه یا بال‌هایشان شکسته یا به پاهایشان زنجیر بسته شده است.  مریم آقایی، هنرمند نقاشی که آثارش را با عنوان «سازگاری» در گالری فرمانفرما به نمایش گذاشته است، درباره محتوای این نمایشگاه به ایسنا می‌گوید: اسم این مجموعه «سازگاری» است و من در واقع اسم اصلی آن را «سازگاری با جنگ» می‌دانم. یادم است در دوران جنگ وقتی اتفاق‌های ناراحت‌کننده‌ای می‌افتاد و حتی اگر جایی دعوا هم می‌شد، آدم‌ها گریه می‌کردند و ناراحت می‌شدند؛ این در حالی است که امروز در اطراف ما همه جا جنگ است؛ از حضور داعش و طالبان گرفته تا جنگ در کشورهایی همانند افغانستان، پاکستان، یمن و سوریه که درگیر جنگ هستند، اما انسان‌ها انگار دیگر آنقدر ناراحت نمی‌شوند. انگار که همه با جنگ سازگار شده‌اند.  او ادامه می‌دهد: انگار جنگ بخشی از زندگی آدم‌ها شده و به خاطر همین هم با آن سازگار شده‌اند. دیگر اخبار کشته شدن آدم‌ها تاثیر کوبنده‌ای روی افراد نمی‌گذارد. داستان این است که به مرور به هر چیز بدی که اتفاقا خود انسان‌ها هم آورنده‌ آن است، عادت شده است. در واقع بسیاری، دیگر به جنگ و خشونت یا اینکه گدایی را سرچهارراه ببینند عادت کرده‌اند و دیگر حساس نیستند.