مردم، قدرت و منافع (115)

نوشته:  جوزف  استیگلیتز|

ترجمه:  منصور   بیطرف|

  فصل هشتم- راه پیش رو

دستورالعملی برای کاهش قدرت پول در سیاست

در اینجا دستورالعمل وسیعی برای کاهش قدرت پول در سیاست وجود دارد که مستلزم کاهش نیاز به تامین مالی خصوصی، ارتقای شفافیت بیشتر و مهار مشارکت‌ها و دیگر منابعی که نفوذ پولی دارند، است .

 اعمال قوانین بهتر افشاگری

فرض بر این بود که افشاگری برای مهار قدرت پول است: آن‌طور که گفته می‌شود، نورآفتاب قوی‌ترین ضدعفونی‌کننده است. اگر معلوم شود آن دسته از افراد اعضای کنگره که علیه مقررات تنباکو رای داده‌اند، پرداخت‌های بزرگی از صنعت تنباکو کشور گرفته‌اند، ممکن است که خیلی شرمنده شوند. شفافیت به دو دلیل نتوانسته آن‌طور که انتظار می‌رفت موثر باشد: اول آنکه، سیاستمداران و منافعی که آنها برایش خدمت می‌کنند خیلی بی‌پرواتر از هر کس دیگری که انتظار می‌رود هستند. زیرا نفوذ پول آن‌قدر فراگیر است که افشاگری یک یا چند مورد را می‌تواند به راحتی مورد بی‌اعتنایی قرار بدهد. «هر کسی این کار را می‌کند.» و دوم، ما به اندازه کافی آنقدر چاله و چوله در سیستم شفافیت‌مان داریم که می‌تواند آن را غیرموثر کند به ویژه از طریق کمیته‌های بدنام فعال سیاسی.شفافیت حقیقی و کامل یک گام در جهت درست است. حتی اگر ما نتوانیم به شفافیت کامل دست بیابیم شاید بتوانیم به شفافیت بیشتری که امروزه داریم دست یابیم و همین خود یک کمک است. در اینجا دلیلی وجود ندارد که چرا شرکای کمیته‌های فعال سیاسی کنش‌های آنها بطور کامل افشا نمی‌شود.

 مهارکردن هزینه‌های کمپین

افشاگری فی‌نفسه کافی نیست. ما مجبور هستیم که هزینه‌های کمپین را هم مهار ‌سازیم. و این همان جایی است که تنش‌ها میان اصول سخنرانی آزاد و انتخابات عادلانه وارد بازی می‌شوند. بهترین راه برای آشتی دادن میان این دو: کاهش نیاز برای صندوق‌ها، کاهش مزیت‌هایی که مشارکت‌دهندگان ارایه می‌دهند و سخت‌تر کردن آن برای کسانی که با ثروت و قدرت خود مشارکت می‌کنند به ویژه در مقادیر زیاد و آن هم مخفی از طریق کمیته‌های فعال سیاسی. اخرین مورد علی‌الخصوص مهم است و ناتوازنی ثروت و قدرت در ایالات متحده را می‌دهد.

تامین مالی علنی کمپین‌ها و ملزم کردن تمامی رسانه‌ها (تمامی آنهایی که از امواج عمومی و حق پخش علنی کابلی را دارند) به فراهم کردن زمان پخش مناسب برای نامزدها شدیدا نیاز به پول را کاهش می‌دهد. به همین ترتیب می‌شود درباره رای‌گیری اجباری که در فصل قبل بحث آن شد همین کار را کرد – اکثر مخارج کمپین به سمت «خارج کردن رای» کسانی می‌رود که به احتمال خیلی زیاد با موقعیت نامزد موافق هستند.