هشدار به غفلت نفتی‌ها در خصوص تغییر اقلیمی
گروه انرژی|
در حالی که شرکت‌های نفتی و گازی جهان به‌طور فزاینده در حال انتقال انرژی هستند، تلاش‌ها برای مقابله با تغییرات آب و هوایی ناشی از این فعالیت‌ها در حوزه انرژی محدود بوده و نتوانسته منافع اجتماعی بلندمدت را تامین کند.
طبق گزارشی که آژانس بین‌المللی انرژی با همکاری مجمع جهانی اقتصاد تهیه کرده و قرار است در اجلاس داووس منتشر شود، بر لزوم تلاش فعالان صنعت نفت و گاز جهان در حوزه انرژی‌های پاک و تغییرات اقلیمی تاکید شده است. بر این اساس عنوان شده که؛ برخی از شرکت‌های نفت و گاز برای مقابله با تغییرات آب و هوایی گام‌هایی برداشته‌اند اما به‌طور کلی این صنعت می‌تواند از طریق قابلیت‌های مهندسی، منابع مالی و تخصص در مدیریت پروژه، نقش مهم‌تری در این زمینه داشته باشد.
در حال حاضر حدود 15 درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با انرژی جهانی، از روند خارج شدن نفت وگاز از ذخایر و در واقع در خلال برداشت این منابع ایجاد می‌شود که در این خصوص برخی کارشناسان عنوان می‌کنند می‌توان با سازوکارهای صنعتی، بخشی از انتشار این گازها را کاهش داد. در این گزارش عنوان شده که؛ نشت متان به جو مهم‌ترین و مقرون به صرفه‌ترین روش برای صنعت نفت و گاز برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای است. طبق برآوردهای صورت گرفته؛ میزان تولید آلودگی گازهای گلخانه‌ای آسیا در سال ۲۰۱۸ میلادی به رقمی بی‌سابقه رسیده است.
یکی از اقدامات اساسی جهت سرمایه‌گذاری در این حوزه برای برداشت نفت و گاز بدون انتشار کربن است که برآوردها حاکی از تغییرات اندک در زمینه سرمایه‌گذاری شرکت‌های فعال در حوزه نفت و گاز برای این کار است. در گزارش منتشر شده عنوان شده که اگر دنیا بخواهد طی 10 سال برای مقابله با تغییرات آب و هوایی در این مسیر حرکت کند؛ تولیدکنندگان نفت و گاز دنیا باید حدود 15 درصد از کل سرمایه‌گذاری خود در تامین سوخت را به این کار اختصاص دهند. شرکت‌های ملی نفت تقریبا نیمی از تولید جهانی را به خود اختصاص داده‌اند و حتی سهم بیشتری از ذخایر را نیز در اختیار دارند. برخی از آنها دارای کارایی بالایی هستند، اما بسیاری از آنها در انطباق با تغییر دینامیک انرژی جهانی از وضعیت مناسبی برخوردار نیستند. روندهای جهانی انرژی باعث شده که تعدادی از کشورها تعهد خود را نسبت به اصلاح و متنوع کردن اقتصادهای‌شان تجدید کنند و تغییرات اساسی در مدل‌های توسعه در بسیاری از دارندگان منابع اصلی امری اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد. شرکت‌های ملی نفت می‌توانند در صورت عملکرد موثر و هشدار نسبت به خطرات و فرصت‌ها، طی این فرآیند، عناصر مهمی از ثبات را برای اقتصادها فراهم کنند. بر این اساس شاید بتوان نخستین فشارها در این زمینه را به شرکت‌های نفتی ملی و دولتی وارد کرد تا آنها خود را ملزم به سرمایه‌گذاری در جهت کاهش گازهای گلخانه‌ای هنگام برداشت از ذخایر کنند.
