تصویب قانون سجل احوال

اوایل خرداد سال 1304 و در مجلس پنجم شورای ملی، نمایندگان قانون سجل احوال را به تصویب رساندند. طبق این قانون، عموم اتباع ایران پس از یک سال از تاریخ تأسیس شعب سجل احوال در ایالات و ولایات باید دارای ورقه هویت یا همان شناسنامه باشند. بر اساس این مصوبه، هر شخص باید برای خود اسم مخصوص انتخاب کند. زوجه و کلیه اولاد و احفاد ذکور آن شخص و همچنین کلیه اولاد و احفاد اناث او مادام که شوهر اختیار نکرده‌اند به آن اسم مخصوص که نام خانوادگی است موسوم خواهند بود بنابراین هرکس دارای اسمی خواهد بود مرکب از نام خانوادگی و نام شخصی مثلاً (‌ایرج کاوس) بر فرض اینکه ایرج نام شخصی و کاوس نام خانوادگی باشد. اشخاصی که از نسل واحد هستند می‌توانند برای خوداسم خانوادگی واحد انتخاب کنند و بر عکس اولاد یا احفاد یک رییس خانواده که در تحت کفالت نیستند می‌توانند اگر بخواهند اسم خانوادگی علیحده‌برای خود انتخاب نمایند. اسامی خانوادگی پس از ثبت در دفتر سجل احوال هر محل مخصوص اشخاصی است که به نام آنها ثبت شده است و دیگری حق اختیارآن اسم را در داخل آن محل ندارد. همچنین، القاب همیشه در ورقه هویت بعد از اسم شخصی ذکر خواهد شد و مامور سجل احوال باید سند لقب را معاینه کند. هر گاه اظهارکنندگان سواد نداشته باشند مامور سجل احوال اظهارات آنها را با حضور دو نفر از معتمدین محل نوشته به مهر می‌رساند. از همین جا بود که بسیاری از فامیلی‌های بعضا عجیب که متناسب با شغل و پیشه و محل زندگی فرد بود نیز شکل گرفت.  مامور سجل احوال خلاصه سجل ولادت را در دفتر مخصوص ثبت نموده ورقه هویت صادر می‌کند.  در مورد فوت اطلاع دادن به مامور سجل احوال باید در ظرف ۴۸ ساعت به عمل آید - دادن این اطلاع به عهده دو نفر از نزدیکترین‌ اقربای ذکور حاضر شخص متوفی و در صورت نبودن اقربای ذکور به عهده دو نفر از ساکنین خانه‌ای است که در آن جا فوت واقع شده و هر گاه کسی درمنزل دیگری فوت کرده اطلاع دادن به عهده کسی است که فوت در منزل او واقع شده است و در مورد اشخاصی که دارای منزل ثابت و اقرباء نیستند یابه تنهایی در یک منزل زندگی می‌کند اطلاع دادن به عهده مامورین نظمیه است. در موقع ازدواج یا طلاق مامور سجل احوال سوادی از عقدنامه یا طلاق‌نامه را به امضای مجری صیغه و امضای دو نفر شاهد گرفته‌ضبط می‌نماید. در موردی که طلاق مستقیماً از طرف خود زوج واقع می‌شود اظهار زوج با شهادت دو نفر شاهد کافی خواهد بود. مامور سجل احوال باید خلاصه مواد مذکور در فوق یا اظهار زوج و شهود را در دفتر مخصوص و در ورقه هویت زوجین ثبت کند. ثبت قطعی طلاق بعد از آن است که تفکیک قطعی شده باشد و در ثبت ازدواج باید قید شود که دفعه چندم است.